Ostatnio zaczytuję się w literaturze pięknej poruszającej trudne tematy, którą uwielbiam. Natomiast po ostatnich dość ciężkich tygodniach zapragnęłam zabrać się za coś lżejszego, odprężającego i niewymagającego myślenia, ale jednocześnie nieogłupiającego, zatem sięgnęłam po jedną z nowości wydawniczych, czyli  Wytrwałość dzikich kwiatów . 

Nie wiedziałam, czego mogę spodziewać się po tej lekturze. Nie miałam też większych oczekiwań, bo samą książkę widziałam dosłownie na kilku bookstagramach... i to chyba dobrze, gdyż wrażenia mam pozytywne, o ile można je tak określić, biorąc pod uwagę ciężar poruszanych tutaj problemów.

Jedni preferują książki kilkusetstronicowe, gdzie można towarzyszyć bohaterom przez dłuższy czas, a inni wolą te krótsze, które pomimo swojej niewielkiej objętości, potrafią umiejętnie wstrząsnąć czytelnikiem. Ja zdecydowanie należę do drugiej grupy - uwielbiam niedługie lektury, dlatego kiedy ujrzałam Paradajs   w kategorii nowości książkowe, nabrałam ochoty na poznanie tej historii.

Od nagradzanej literatury można wymagać więcej, ale czy warto? Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam, chociaż na pewno znaczące nagrody podnoszą poprzeczkę i czytelnicy mogą spodziewać się po takich tytułach, że będą co najmniej dobre. Ja akurat dość krytycznie podchodzę do wszystkich lektur, również tych wysoce nagradzanych, bo dość często nie podzielam zachwytów. Jak było w przypadku Lat Annie Ernaux?

Nie na darmo mówi się, że człowiek to istota stadna - radzi sobie w pojedynkę, ale nie na długo. Aby czuć się dobrze, potrzebujemy kogoś obok siebie. Nie wytrzymamy zbyt długo bez obecności drugiej osoby. Od czasu do czasu warto przypomnieć o tym sobie, a także dzieciom, w czym mogą pomóc starsze książkowe tytuły, a także nowości wydawnicze.