Marcel A. Marcel - "Oro"

Wydawnictwo: Marginesy

Data wydania: 30 maja 2012

Liczba stron: 344

Czy kiedykolwiek wcześniej słyszeliście o pisarzu zwanym Marcel A. Marcel? Faktycznie, ja też nie. Dopiero sięgając po książkę "Oro", dowiedziałam się, że Marcel A. Marcel to pseudonim, za którym ukryły się - Dana Łukasińska oraz Olga Sawicka. Jak poradziły sobie z tym wyzwaniem? O tym w dalszej części…

Lena ma 13 lat. Jako noworodek, mający zaledwie dwie godziny, została podrzucona do "kołyski życia". Większość swojego życia spędziła w kilku rodzinach zastępczych, jednak za każdym razem ponownie trafiając do domu dziecka. W żadnej rodzinie nie pozostała na dłużej. Wszyscy zgodnie twierdzili, że jest "trudnym dzieckiem". Poznajemy ją w momencie, kiedy trafia do kolejnej rodziny. Wanda i Roman wydają się sympatyczni, ale główna bohaterka podchodzi do nich z ogromnym dystansem. Tak naprawdę, nie cieszy się z zaistniałej sytuacji, ponieważ jest przekonana, że prędzej czy później – oddadzą ją. W nowym domu ciągle coś się dzieje, ciężko jest w nim znaleźć ustronny i cichy kąt. Dzieje się tak za sprawą piątki innych dzieci, które znajdują się pod opieką Wandy i Romana. Najmłodszy Oko to wścibski i zabawny 5-latek, zasypujący wszystkich gradem pytań. Iskra to roztrzepana i bardzo dociekliwa dziewczynka z ADHD. Wszędzie jej pełno. Kolejnym domownikiem jest Memory. Chłopiec lubi się uczyć i kocha książki. Cierpi na zespół sawanta – jest niezwykle zdolny, a wręcz genialny; ma doskonałą pamięć, ale problem tkwi w tym, iż nie czuje emocji. Bardzo barwną postacią jest Cienka – otwarta i życzliwa posiadaczka nadprogramowych kilogramów, która zawsze mówi to, co myśli. Najstarszy jest Arnold – wysportowany 17-latek, który dba o zdrowy styl życia. Jednak prawie cały czas spędza w swoim pokoju lub znika na całe dnie. Lenie jest bardzo ciężko zadomowić się i nawiązać bliższy kontakt z kimkolwiek. Od samego początku podchodzi do rodziny z dystansem, mimo tego, iż rodzina jest otwarta i życzliwa. Dziewczyna uważa, że nie warto zbliżać się do nikogo, ponieważ prędzej czy później zostanie odrzucona. Przez długi czas wyczekuje momentu, kiedy nowa rodzina zrezygnuje z niej i odda ją do domu dziecka.

Jednak Lena nie jest zwyczajną dziewczyną. Ma dar, który polega na tym, iż potrafi rozmawiać z przedmiotami, gdyż słyszy i rozumie ich świat. To właśnie wśród rzeczy czuje się bezpieczna i potrzebna. Tylko ona wie, ile problemów, smutków i radości przeżywają. W odróżnieniu od ludzi – przedmioty nigdy jej nie odrzuciły. Pewnego dnia w życiu Leny pojawia się chłopak o imieniu Oro. Nie jest on jednak zwykłym kolegą, ponieważ… jest widzialny jedynie dla niej. Jego celem jest "naprawienie" Leny. Na wszelkie sposoby próbuje dodać jej pewności siebie i sprawić, aby potrafiła otworzyć się i poprawnie wyrażać swoje uczucia. Ponadto chłopiec pomaga Lenie przetrwać ciężkie chwile w szkole. Jednak nie tylko ona jest dyskryminowana i odtrącana. Osoby z jej klasy zaczynają dokuczać Idze. Pełen empatii Oro martwi się sytuacją dziewczyny. Ma za złe Lenie, że nie stara się stanąć w jej obronie. Postanawia odejść od niej, gdyż nie może przeżyć jej braku zaangażowania, niechęci  do nawiązania bliższych kontaktów z innymi i zamykania się w sobie. Lena nie potrafi stać się inną osobą z dnia na dzień, jednak małymi kroczkami zaczyna zmieniać swoje postępowanie, co nie przychodzi jej łatwo. W końcu Oro dopina swego. W związku z tym, może opuścić dziewczynę. Czy zrobi to? A jeśli tak to czy kiedykolwiek wróci? Czy Lena poradziłaby sobie bez niego? Z chęcią odpowiedziałabym na te pytania, jednak pozostawię w Was ciekawość, którą będziecie mogli zaspokoić, sięgając po tę książkę.

"Oro" to książka magiczna, przekazująca ciepło oraz wiarę w lepsze jutro. Nie brakuje w niej momentów, dzięki którym na twarzy pojawia się ogromny uśmiech. Są również opisy sytuacji przerażających i wzbudzających negatywne emocje. Należą do nich szczególnie wspomnienia Leny związane z jej pobytem w rodzinach zastępczych. Dodatkowym atutem książki jest piękne i staranne wydanie, bogate w komiksowe ilustracje autorstwa Krzysztofa Ostrowskiego. Spodobał mi się również sposób kreacji bohaterów. Nawet drugoplanowe postacie są tak ciekawie nakreślone, że pragnęłam dowiedzieć się o nich czegoś więcej. Każda z nich jest inna i wyjątkowa.

Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś autorki stworzą pisarski duet i napiszą kolejną powieść. Jeżeli następna książka byłaby tak samo ciekawa – sięgnęłabym po nią na pewno!

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Marginesy.