Irina Dienieżkina - "Daj mi!"

Tytuł oryginału: DAJ MNIE! (Song for Lovers)
Wydawnictwo: Świat Książki

Data wydania: 14 kwietnia 2004

Liczba stron: 176

"Daj mi" to zbiór jedenastu opowiadań, których akcja toczy się w Rosji. Bohaterami są młodzi ludzie dopiero wkraczający w dorosły świat. Mimo młodego wieku większość z nich doświadczyła już tego, co zarezerwowane dorosłym. Bohaterowie opowiadań są osobami zbuntowanymi, szukającymi mocnych wrażeń, ale także zagubionymi w świecie, gdzie na każdym kroku czyha coś nowego, nierzadko obcego i niebezpiecznego.

Niektóre opowiadania mieszczą się na kilkudziesięciu stronach, a inne nawet na dwóch/trzech stronach. Przyznam, że żadne z nich nie podbiło mojego serca. Jednak jeśli miałabym wybrać te, które spodobało mi się najbardziej to postawiłabym na "Waleroczkę" – opowieść o tym, jak nastolatki spędzają czas na koloniach. Można znaleźć tu lekko sfrustrowaną wychowawczynię, która ostatkami sił próbuje powstrzymać się przed zamknięciem w metalowej klatce niektórych łobuzów, przysparzających jej coraz to nowe kłopoty. Są tu także wychowankowie posłuszni, jak i ci, na których nie działają ani prośby, ani groźby. Przewijają się tu również używki, przekleństwa, przemoc i seks. Czy właśnie tak spędza się wakacje z daleka od rodziców? Nie mam pojęcia, gdyż nigdy nie byłam na koloniach, zatem nie znam tamtejszych zwyczajów. Mam nadzieję, że aż tak ostro nie jest, aczkolwiek znając młodzież, przypuszczam, że pozbawiona rodzicielskiej kontroli próbuje wiele nowości, co nie zawsze kończy się pozytywnie.

Irina Dienieżkina zamieściła w tym zbiorze opowiadanie, o którym wolałabym zapomnieć jak najszybciej. Chodzi o "Wasię", gdzie celem tytułowego bohatera jest zniszczenie zielonych potworów grasujących w okolicy. Co prawda, nie jestem nadmiernie wrażliwa, ale te opowiadanie było odrażające. Opisy dotyczące poczynań stworów przyprawiały o mdłości. Naprawdę nie wiem co te opowiadanie mogłoby wnieść w życie jakiegokolwiek czytelnika.

Spodziewałam się naprawdę kontrowersyjnej powieści, przepełnionej seksem, używkami, nocnym życiem i przekleństwami. Może, gdybym czytała tę książkę, mając kilka lat mniej, na moich policzkach pojawiłyby się rumieńce, a książkę chowałabym pod poduszką, żeby nikt nie ujrzał, iż czytam TAKI utwór. Jednak żadne opowiadanie nie zachwyciło mnie, nie zawstydziło, nie poruszyło tak, abym poczuła dreszcze na całym ciele. Tak naprawdę, zbiór opowiadań Dienieżkiny okazał się mdły i... dość marny.

Według mnie "Daj mi" jest kiepską książką. Natykając się na nią w Internecie, poczułam, że muszę ją przeczytać, bo może to być coś, co spodoba mi się i trafi w mój gust. Polowałam na te opowiadania, aż udało mi się znaleźć je na fincie, gdzie od razu postanowiłam je zamówić. Nastawiłam się pozytywnie, jednak zawiodłam się. A szkoda…

 Książkę przeczytałam w ramach wyzwania Book-Trotter.