Suzanne Collins - Igrzyska śmierci

Tytuł oryginału: The Hunger Games

Wydawnictwo: Media Rodzina

Seria/cykl: Igrzyska śmierci

Data wydania: 21 marca 2012 

Liczba stron: 352

Jestem pewna, że większość z Was słyszała o Igrzyskach śmierci autorstwa Suzanne Collins. Przez kilka ostatnich miesięcy ta trylogia robiła furorę wśród młodszych, jak i starszych czytelników. Po zapoznaniu się z wieloma pozytywnymi opiniami postanowiłam, że muszę przekonać się, jakie wrażenie wywrze na mnie pierwsza część, a później kolejne, o ile przypadną mi do gustu. Długo rozglądałam się za nimi, aż w końcu nadeszło wybawienie - okazało się, że moja koleżanka pożyczyła ją od znajomej, zatem będę miała możliwość zapoznania się z treścią tego bestsellera. Czy opłacało mi się tak długo czekać i w jakim stopniu przeczytane i usłyszane opinie, zgadzają się z moim zdaniem? O tym już za chwilę, najpierw pragnę pokrótce przedstawić fabułę Igrzysk śmierci, chociaż uniknięcie spojlerów może być nie lada wyczynem.

Główną bohaterką, a jednocześnie narratorką jest szesnastoletnia Katniss Everdeen, mieszkającą w państwie Panem, którego stolicą jest Kapitol otoczony dwunastoma dystryktami. Dziewczyna mieszka w jednym z najbiedniejszych dystryktów, a mianowicie Dwunastym, nazywanym Złożyskiem. Katniss miała zaledwie jedenaście lat, kiedy jej ojciec zginął. Od tej pory dziewczyna musi troszczyć się o młodszą siostrę Prim oraz matkę, która bardzo przeżyła tragiczną śmierć męża i wpadła w depresję. Katniss radzi sobie najlepiej jak potrafi - wraz z przyjacielem Gale'em poluje na zwierzęta zamieszkujące las, wymienia się swoimi zdobyczami na targu, wchodząc w posiadanie innych wartościowych rzeczy. Jej życie jest ciężkie i obarczone ogromną odpowiedzialnością oraz wieczną troską o zdrowie i życie ukochanych osób.

Sytuacja pogarsza się, kiedy nadchodzi czas Głodowych Igrzysk - corocznego turnieju na śmierć i życie, w którym muszą wziąć udział dwie osoby (chłopak i dziewczyna) z każdego dystryktu, aby walczyć ze sobą na śmierć i życie. Zwycięzca może być tylko jeden, a zmagania dwudziestu czterech trybutów są transmitowane na żywo w całym państwie. Uczestnikiem igrzysk jest zawsze osoba między dwunastym a osiemnastym rokiem życia. Katniss ma duże szanse na to, iż zostanie wylosowana, jednak cała sytuacja przekracza jej najśmielsze oczekiwania. Organizatorzy wylosowują jej młodszą siostrę. Szesnastolatka sprzeciwia się temu i dobrowolnie zgłasza się do udziału w igrzyskach, ponieważ woli sama zginąć, niż posłać młodszą, bezbronną siostrę na pewną śmierć. Drugą osobą z jej dystryktu, która będzie walczyć o przetrwanie, okazuje się Peeta Mellark - chłopiec, który kiedyś pomógł Katniss, ratując ją przed śmiercią z głodu. Nigdy nie spłaciła tego długu, a teraz będzie musiała walczyć z nim...
 

Ta powieść to zręcznie ułożona historia, zawierająca gwałtowne zwroty akcji. Igrzyska śmierci bardzo podziałały na moją wyobraźnię, która zaczęła pracować na zwiększonych obrotach. Wzajemnie napędzające się zdarzenia oraz obrazy, które nierzadko wstrząsały mną, pozwoliły mi na przeżywanie każdej sytuacji wraz z bohaterami oraz wywoływały we mnie całą gamę emocji.

Utwór jest przepełniony okrucieństwem, niesprawiedliwością i brutalnością. Cała fabuła jest fikcją, ale... czy te trzy elementy, o których wspomniałam, nie cechują naszej rzeczywistości? Co prawda, nie jesteśmy zmuszani do tak drastycznych praktyk, ale sami nieraz zachowujemy się w sposób podły, niegodziwy i daleki od humanitaryzmu. Często ludzie dbają jedynie o swoje dobra i są w stanie podstawić nogę czy wbić nóż każdej osobie, która nie spełnia ich oczekiwań bądź przeszkadza im w dojściu do celu.
 

Igrzyska śmierci są wciągającą, a niekiedy szokującą lekturą, od której ciężko się oderwać. Suzane Collins umiejętnie stopniuje napięcie i sprawia, że czytelnik chce zapoznać się z jeszcze jedną stroną, kolejnym rozdziałem... aż trafia na trzy wyrazy - "koniec tomu pierwszego". Oczywiście, już nie mogę doczekać się momentu, kiedy będę mogła zasiąść w fotelu z W pierścieniu ognia, a później z Kosogłosem. Jestem niezwykle zaciekawiona, jak pisarka potoczyła dalsze losy bohaterów pierwszego tomu i co jeszcze wymyśliła, aby zainteresować grono czytelników.