Ulubione bohaterki literackie

Literatura jest przepełniona różnorodnymi postaciami kobiecymi, na które warto zwrócić uwagę. Z racji tego, iż nie ma takiej siły, abym mogła przeczytać wszystkie książki, jakie chciałabym, stracę okazję do poznania jeszcze wielu interesujących pań, stworzonych na potrzeby danej powieści. Jednak to, iż istnieją one na papierze, nie oznacza, że są mało ważne i niewiele znaczą. Wręcz przeciwnie - wiele z nich potrafi tak zapaść w pamięć, że człowiek pamięta je przez resztę życia. Chciałabym przedstawić Wam kilka ulubionych bohaterek literackich, które wspominam z sentymentem. Z każdym dniem ich liczba będzie rosła, ale teraz skupię się na tych, które już znam i bardzo lubię.

Ania Shirley z serii Ania z Zielonego Wzgórza Lucy Maud Montgomery.

Uwielbiam tę piegowatą, zielonooką, rudowłosą dziewczynkę, posiadającą nieograniczoną wyobraźnię. Ania potrafi rozbawić największego ponuraka. Cenię ją za to, że zawsze potrafi poradzić sobie w każdej sytuacji. Nie poddaje się, walczy o swoje i robi wszystko, aby spełnić swoje marzenia, które jednak nie zawsze są realne. A do tego jest wrażliwa na krzywdę i pomocna, czym nie wszyscy mogą się poszczycić.

Vada Sultenfuss z Mojej dziewczyny Patricii Hermes.

Dziewczynka, która nie ma w życiu lekko. Po śmierci matki pozostaje pod opieką ojca, który prowadzi dom pogrzebowy. Zaczyna walczyć o względy taty z pewną kobietą, która zostaje zatrudniona do malowania nieboszczyków. Vada to wrażliwa, energiczna, lekko zagubiona dziewczynka, która budzi sympatię. Potrzebuje miłości i zrozumienia, które uzyskuje u swojego najlepszego przyjaciela. 

Bridget Jones z Dziennika Bridget Jones Helen Fielding.

Trzydziestoletnia, samotna kobieta, która szuka szczęścia. Jednak wszystko robi nie tak, jak powinna, co zwiększa jej frustrację. Pali, pije, walczy z nadwagą, samotnością, a także niepowodzeniami zawodowymi. Polubiłam Bridget za to, że nie poddaje się, mimo wszelkich przeciwności, po których mogłaby załamać się. Wszystko przyjmuje z dumą i uśmiechem na ustach, po czym wraca do domu, płacząc w poduszkę i upijając się do nieprzytomności. I jak tu jej nie kochać? ;-)

Izabela Łęcka z Lalki Bolesława Prusa.

Zdaję sobie sprawę z tego, iż Łęcka nie jest bohaterką, która budzi ogrom pozytywnych uczuć, zwłaszcza przez sposób, w jaki traktuje innych ludzi. Jednak zazdroszczę pannie Izabeli silnego poczucia własnej wartości, samoświadomości, a także tego, iż zawsze dostawała to, czego chce (oczywiście - do czasu). Łęcka podchodziła do pewnych spraw z niemałym rozsądkiem, czego nieraz zazdroszczę. 

Wpis w ramach projektu: