Zapomnij o śmierci, mamo! - Judith End

Tytuł oryginału: Sterben kommt nicht in Frage, Mama!

Wydawnictwo: Carta Blanca

Data wydania: kwiecień 2011

Liczba stron: 366

Judith End to kobieta urodzona w 1981 roku, która mając 25 lat dowiaduje się, że ma raka piersi. Do tej pory dobrze radziła sobie nie tylko jako studentka, ale także samotna matka wychowująca czteroletnią córkę Paulę. Wiadomość o chorobie spada na nią jak grom z jasnego nieba, przesłaniając wszelkie radości dnia codziennego. Ma tyle planów i marzeń związanych z przyszłością, a do tego właśnie wchodzi w nowy związek, kiedy jej świat zawala się. Przepełnia ją mnóstwo uczuć - zaczynając od gniewu i strachu, przechodząc do bezradności i rezygnacji, kończąc na nadziei.

Jestem matką chorą na raka, która musi zapewnić przyszłość swojemu dziecku na wypadek własnej śmierci. Lęk i smutek wymazują przeszłość i wszystkie inne aspekty życia, gdyż dopuściłam do swojego serca tę najgorszą myśl. A mimo to ludzie mijają mnie jak gdyby nigdy nic. (...) Ale nikt się za mną nie ogląda. Nikt nie doświadcza tego, co ja. Każdy czuje tylko swój własny ból.

Życie Judith zamienia się w osobiste piekło naznaczone licznymi zabiegami, usunięciem piersi, wypadaniem włosów, chemioterapią, hormonoterapią oraz radioterapią. Jej drugim domem staje się szpital, w którym spędza długie tygodnie. Cierpi nie tylko ona, ale także jej córka, rodzice, siostra oraz bliscy przyjaciele, którzy nie zawodzą w tych trudnych chwilach. Relacje autorki z niektórymi osobami ulegają znacznemu pogorszeniu. Pomyślnie zapowiadający się związek zaczął opierać się jedynie na e-mailach, które szybko ustały. Do tego mała Paula źle znosi chorobę mamy, czuje się zagubiona i zdezorientowana. Nie może zrozumieć, czym jest ten okropny rak, który chce odebrać jej ukochaną i niezastąpioną mamę.

Ta książka pokazuje również, jak choroba jednego członka rodziny wpływa na osoby w najbliższym otoczeniu. Podczas lektury Paula wzbudziła we mnie mnóstwo pozytywnych emocji. Małe dzieci są niezwykle bezpośrednie, szczere i prostolinijne. Kilkuletnie dziecko nie ukrywa swoich uczuć i emocji, ale odkrywa je przed każdym. Pyta o wszystko, nawet jeśli owo pytanie nie jest na miejscu - kilkulatek nie zaprząta sobie głowy tym, co wypada, a co nie przystoi. Robi to, co czuje i czego pragnie w danej chwili. W swoim dzienniku autorka przedstawia wiele rozmów, jakie toczą się między nią a jej córeczką - nieraz wzbudzają one śmiech, a innym razem łzy wzruszenia.

Zapomnij o śmierci, mamo! to dziennik, który pomaga Judith zmagać się z poważną chorobą. Przelewanie swoich myśli na papier pozwala kobiecie pozbyć się smutku i lęku, który trzyma ją w swoich szponach. Ponadto pisanie umożliwia ocalić pewne uczucia i przeżycia od zupełnego zapomnienia, dzięki czemu nie rozmyją się w mgle coraz nowszych wspomnień. Notowanie pozwala jej skupić się na sobie oraz uczuciach, które w końcu może odpowiednio nazwać, a także przeżyć.

Nowotwór naznaczył Judith, sprawiając, że stała się zupełnie inną osobą. Jej bagaż doświadczeń rozrósł się do pokaźnych rozmiarów. Choroba nauczyła ją mówić nie, liczyć się z własnymi siłami, oszczędzać organizm i respektować własne życzenia. Lektura Zapomnij o śmierci, mamo! uświadamia, że warto cieszyć się tym, co posiadamy, bo nigdy nie wiemy, kiedy zostanie nam to  odebrane. Nie odkładajmy marzeń na później i nie odrzucajmy tych, którzy nas kochają, bo w trudnych chwilach nie ma nic lepszego od pomocnej dłoni, wyciągniętej przez bliską osobę.

Pozycja przeczytana w ramach wyzwania: Pod hasłem oraz Nie tylko literatura piękna....