5 filmów w moim wieku

Ostatnio na kilku blogach zauważyłam interesujący tag, którego pomysłodawczynią jest Roztargniona sowa. Postanowiłam wziąć w nim udział, ponieważ zaintrygował mnie, a na blogu też nie może wiać pustkami. :)

Zatem dzisiaj zapraszam Was na:

Zasady polegają na opisaniu pięciu filmów, które są naszymi równolatkami. Oczywiście wypadałoby także wytypować kolejne osoby, które powinny wziąć udział w tej zabawie, ale ja przekształcę ten punkt - zapraszam do tego tagu wszystkie chętne osoby! :)

W moim przypadku filmy będą pochodzić z 1991 roku. Przyznam szczerze, że obawiałam się zbyt małej ilości filmów, które mogłabym dostosować, jednak ich liczba przerosła moje najśmielsze oczekiwania, gdyż, owszem, musiałam wybierać, ale... z wielu naprawdę niezłych filmów. Była to nie lada gratka!

Moja dziewczyna, reż. Howard Zieff

Nie miałam pojęcia, że jeden z moich ulubionych filmów powstał w roku, w którym przyszłam na świat! Cieszy mnie to bardzo - może dlatego poczułam miętę do Mojej dziewczyny? Zachęcam wszystkich do zapoznania się z tą historią, ponieważ jest przepiękna - często bawi, momentami wzrusza, aż łzy lecą po policzkach.

Moja dziewczyna to film, do którego wracam z nieukrywaną przyjemnością, gdyż doskonale wiem, że czas spędzony na oglądanie nie będzie straconym. Być może niektórzy nie wiedzą, iż istnieje także wersja papierowa tej historii - zachęcam do szukania jej w bibliotece i zabierania do domu, aby zapoznać się z przygodami jedenastoletniej energicznej Vady, której ojciec prowadzi zakład pogrzebowy. Tragiczne wydarzenie związane z jej ukochanym przyjacielem odmieni życie dziewczynki na zawsze...

Ojciec panny młodej, reż. Charles Shyer

Niezawodny Stevie Martin, który samą obecnością zaznacza, że film będzie przepełniony zabawnymi momentami. Aktor gra mężczyznę, którego ukochana córeczka wychodzi za mąż. Rzecz jasna, jest to dla niego niemały szok, ponieważ mężczyzna nie ma pojęcia, jak poradzi sobie, kiedy jego dziecko wyfrunie z gniazda na dobre. Lubię tę komedię, a także drugą część, w której George Banks, grany przez Martina, zostanie dziadkiem - jednak ta część miała premierę w 1995 roku, zatem nie zalicza się do tej zabawy.

Powrót do błękitnej laguny, reż. William A. Graham

Błękitna laguna (1980) to jeden z filmów, które wspominam z rozrzewnieniem. Kontynuacja tego filmu, czyli Powrót do błękitnej laguny, również jest niezła, jednak nie ukrywam, że trochę odbiega poziomem od pierwszej części. Niemniej film wzrusza, budzi refleksje i skłania do postawienia sobie pytania - jak poradziłabym sobie na małej bezludnej wysepce, będąc pozbawioną wszystkiego, bez czego aktualnie nie wyobrażam sobie życia? Oj, byłoby bardzo ciężko. ;-)

Niesforna Zuzia, reż. John Hughes

Myślę, że Niesforną Zuzię zna większość z Was, bo ten film dość często leci w telewizji. Tę historię oglądałam kilkukrotnie - za każdym razem rozczulają mnie przygody małej Sue, która wraz z Billem włóczy się po świecie, szukając szczęścia i ciepłego kąta. Oczywiście dziewczynka sprawia masę problemów swoją krnąbrnością i niczym nieograniczoną wyobraźnią, jednak jej słodycz rozbraja wszystkich. Niezły film dla całej rodziny - polecam. :)

Naga broń 2 i 1/2: Kto obroni prezydenta?, reż. David Zucker

Wydaje mi się, że nie istnieje ani jedna osoba, która nie oglądałaby ani jednego filmu z Leslie Nielsenem. Ten aktor nie musi robić wiele, aby doprowadzić człowieka do łez... ze śmiechu. Oglądałam wszystkie części Nagiej broni i uwielbiam je. Zdaję sobie sprawę z tego, że bywają głupkowate, ale... cóż z tego? Człowiek sfiksowałby, gdyby wiecznie oglądał jedynie mądre i życiowe filmy, które zmuszają do refleksji. Czasami trzeba również rozerwać się i pośmiać, chociażby z głupot...

Na koniec podam dwa filmy z 1991 roku, których nie oglądałam, ale mam w planach - Smażone zielone pomidory oraz Milczenie owiec.

Jakie filmy moglibyście umieścić w takim rankingu? Zapraszam wszystkich chętnych do udziału w tym tagu.