Młode Chiny - Krzysztof Kardaszewicz

Wydawnictwo: Officyna

Data wydania: lipiec 2010

Liczba stron: 136

Od zawsze Chiny wydawały mi się krajem różniącym się od Polski pod każdym względem. Zaczynając od wyglądu obywateli, zahaczając o aspekty religijne i architektoniczne, kończąc na zupełnie innej tradycji i kulturze. Ostatnio postanowiłam bliżej przyjrzeć się życiu młodych Chińczyków, co umożliwił mi zbiór reportaży Krzysztofa Kardaszewicza - wielbiciela filmu, podróży oraz języków obcych, a także niekończących się opowieści o przemianach w Azji i Ameryce Południowej. Młody reporter studiował literaturę w Stanach Zjednoczonych, a przez cztery lata mieszkał w Chinach, pracując jako nauczyciel języka angielskiego, a także dziennikarz, między innymi w Asia Weekly.


Po Młode Chiny sięgnęłam z ochotą i nieukrywanym zainteresowaniem, gdyż pragnęłam dowiedzieć się czegoś więcej o tym fascynującym i tajemniczym kraju. Ucieszyłam się, że reportaże zostały przedstawione z perspektywy człowieka, który zna te środowisko od kuchni. Uważam, że codzienne obcowanie z inną kulturą przez cztery lata, jest zdecydowanie lepsze, niżeli krótkie wyjazdy, z których tak naprawdę niewiele można wynieść. Kilkuletnia obecność Krzysztofa Kardaszewicza w Chinach spowodowała, że chętniej sięgnęłam po tę pozycję, gdyż doskonale wiedziałam, że informacje, z którymi zapoznam się, nie będą wyssane z palce, ale dobrze sprawdzone.

(...) Chiny zmieniają się zbyt szybko i to, co nie zdążyło jeszcze odejść w niepamięć, natychmiast zalewane jest czymś zupełnie innym. 

W Chinach zderzają się dwie kultury - nowoczesność i tradycja, które niełatwo połączyć tak, aby tworzyły spójną całość. Dawne zabytkowe budynki, które niegdyś kojarzyły się z tym krajem, zostały zamienione na ogromne wieżowce i centra handlowe. Młode pokolenie goni za pieniędzmi i lepszym życiem, nie oglądając się na historię i nie szukając odpowiedzi na niewygodne pytania. Rodzice robią wszystko, aby wpoić swoim dzieciom, że ojczyzna powinna być najważniejszą wartością w życiu każdego człowieka, a od obecności w partii zależy całe dalsze życie. Starsi Chińczycy, którzy na własnej skórze doświadczyli, czym jest rewolucja kulturalna oraz komunizm wymagający wielu wyrzeczeń, stają się niezwykle zdeterminowani i nastawieni na zaspokojenie wszelkich potrzeb swoich dzieci - szczęśliwej rodziny, stałej pracy, a także dobrego wykształcenia. Rodzice chcą zapewnić swoim pociechom to, czego sami nie mieli. Oczywiście jest to piękny i szlachetny gest, jednak czy uszczęśliwianie na siłę połączone z nauką potulności to coś, czego wszyscy potrzebują?

Nieraz zmiany w Chinach są tak szybkie, że życie młodych coraz bardziej przypomina lot Ikara. Ich przemiana staje się powierzchowna, chwilowa, bo tułając się w rozpędzonym świecie, zwykle nie mają okazji dojrzeć do nowego życia. Prędzej czy później rzeczywistość, równie nieugięta jak siła grawitacji, sprowadza ich na ziemię, pozbawiając wszelkich złudzeń. Lub nadziei.

Młodzi Chińczycy próbują pogodzić dwa odrębne ideały - tradycyjny dotyczący założenia rodziny, jak również współczesny związany z zagranicznymi studiami, karierą zawodową i pogonią za pieniędzmi. Osoby, które dopiero wkraczają w dorosłe życie, czują przeogromną presję, co często w negatywny sposób odbija się na ich samopoczuciu, zarówno fizycznym, jak i psychicznym. Sam egzamin maturalny, zwany gaokao, jest niezwykle stresującym wydarzeniem, budzącym przerażenie u wszystkich, sprawiając, że na kilka cały kraj wstrzymuje oddech. Wynik egzaminu potrafi zaważyć na całym dalszym życiu człowieka - być wstępem do dostatniego życia, jak również sprawić, że młody człowiek popełnia samobójstwo. Uczniowie już od najmłodszych lat uczą się wszystkiego, czego tylko mogą, aby jak najlepiej wypaść na teście w przyszłości. Wszyscy mają być wykształceni, grzeczni, bogaci i staranni - im więcej osób będzie spełniało te wymagania, tym lepiej. Liczy się spełnianie określonych i narzuconych wymagań - tutaj nie ma miejsca na oryginalność czy odchodzenie od przyjętych konwenansów.

Polecam tę pozycję wszystkim osobom, które w jakikolwiek sposób chciałyby bliżej poznać ludzi żyjących w Chinach. Między nimi a Polakami można znaleźć kilka podobieństw oraz wiele różnic. Nie warto uważać ich za lepszych czy gorszych, ponieważ są zupełnie inni i należy traktować ich z szacunkiem. To, co nam może wydawać się zupełnie niezrozumiałe, a nawet nienormalne, dla nich jest codziennością i zwyczajnym stylem życia.

Pozycja przeczytana w ramach wyzwań: Pod hasłem,  Z półki,  

Nie tylko literatura piękna.... oraz Polacy nie gęsi....