Nowości i zapowiedzi #8

W końcu nadeszły upragnione wakacje dla większości. Ja odetchnę dopiero jutro po południu, kiedy będę miała już za sobą obronę pracy dyplomowej (trzymajcie kciuki!!!). Jednak, kiedy już nadejdzie wyczekiwana wolność, położę się na kocu i rozkoszując się promykami słońca, będę czytać, czytać i czytać... A w lipcu ukaże się kilka interesujących lektur, które chciałabym poznać. 

 

Młode małżeństwo, które jest ze sobą od wielu lat, decyduje się na dziecko. Wszystko wydaje się proste, ale… mimo miesięcy starań Weronika nie może zostać mamą. Ból, rozczarowanie, samotność. I wtedy w życiu bohaterki pojawia się ktoś trzeci. Przyjaciel. Czy wystarczy jeden krok, by spełniło się marzenie Weroniki? A może przyjaźń z innym mężczyzną otworzy jej oczy na własne małżeństwo?

Tworzenie wzajemnych relacji to jak budowanie zamku z piasku. Nieustannie trzeba o niego dbać, by nie runął… I by nikt nie wszedł w niego butami… Nie można na chwilę spuścić go z oczu. Związek pomiędzy dwojgiem ludzi również bywa kruchy. Tak jak zamek z piasku. Gdy odwrócisz głowę, może zalać go morska fala. Wtedy pozostanie tylko słona morska woda – albo słone łzy.

Jesteś sama. Bezbronna. Masz coś, na czym komuś bardzo zależy. Ktoś gotów jest odebrać ci to za wszelką cenę…

Życie Claudii wydaje się idealne. Spodziewa się upragnionego pierwszego dziecka, ma dwóch przybranych synów, kochającego męża i piękny dom. Ale ma też zajęcie, które bardzo ją absorbuje: pracuje w opiece społecznej. Dlatego zatrudnienie Zoe zdaje się rozwiązaniem wszystkich problemów. Lecz… czy aby na pewno? Mimo świetnych referencji Zoe ma sobie coś, co nie budzi zaufania, więc gdy Claudia przyłapuje ją w swoim pokoju, początkowa rezerwa przeradza się w strach. Na kogo Claudia może liczyć pod nieobecność męża? I czego tak naprawdę chce od niej Zoe?

Zbiór ośmiu opowiadań o kobietach. Ich losy, możliwości i ograniczenia we współczesnym świecie są główną osią twórczości Munro, znakomitej pisarki kanadyjskiej. Jej bohaterki muszą sobie radzić z niejednoznacznością własnych uczuć, z wewnętrznymi konfliktami, z rozdźwiękiem między tym, czego chcą, a tym, co muszą. Jest tak z wkraczającą w dorosłość mężatką, która szuka swojego miejsca w życiu, jest tak z młodą kobietą, która przyjeżdża na wakacje do matki, ale nie potrafi z nią wytrzymać, bo ma w sobie zbyt dużo goryczy i żalu.

Miłość kobiet przyjmuje rozmaite formy: uczucia matki do córki, dziecka do dorosłego, żony do męża, przyjaciółki do przyjaciółki – Munro pokazuje je wszystkie z niezwykłą wnikliwością, odsłaniając głębię i zawiłość zwyczajnego życia oraz siłę emocji, które wiążą ludzi ze sobą na nieskończenie różnorodne sposoby.

W małym Gosztowie życie toczy się wolno i przewidywalnie. Policja nie ma zbyt wiele pracy. Ale pewnego dnia jedno – z pozoru błahe – wydarzenie pociągnie za sobą dużo bardziej poważne wypadki. Na zawsze zmienią one losy kilku rodzin, a sielska osada utraci swoje niewinne oblicze.
Maria, policjantka z lokalnego posterunku, oraz szkolna pedagog Anita znajdą się w samym centrum niepokojących zdarzeń. Kobiety będą musiały zmierzyć się także ze swoją przeszłością i poznać losy rodziny, w której wiele starano się ukryć. Bo w tej historii nic nie jest tym, czym się z początku wydaje.

Starannie skonstruowana powieść psychologiczno-obyczajowa, od której nie można się oderwać.

Wspomnienia Katie z dzieciństwa były pełne białych plam. Pamiętała agresję, przemoc i wściekłość ojca. Ale o wielu rzeczach zapomniała. Te uśpione wspomnienia ożyły, wydobyte podczas terapii, którą rozpoczęła, gdy w wieku dwudziestu czterech lat urodziła synka. Okazały się przerażające… Powrócił paniczny strach, jaki czuła za każdym razem, gdy ojciec brutalnie chwytał ją za ramię. Gdy słyszała krzyk matki, którą katował, zadając wymyślne tortury. Jak wtedy, kiedy miała trzy lata i ojciec zamknął ją na cały weekend w pokoju bez jedzenia i picia. Albo tej nocy, gdy sprowadził do domu kobietę, i wyrzucił Katie i jej matkę na śnieg w samych tylko nocnych koszulach… A potem napłynęły jeszcze potworniejsze obrazy…

Ojciec zgwałcił ją po raz pierwszy, kiedy miała trzy lata. Gdy podrosła, "udostępniał" ją swoim kolegom podczas alkoholowych libacji. Uchylone drzwi pamięci Katie odsłoniły cały koszmar jej przeszłości. Ale i otworzyły drogę do uporania się z traumą. Jej autobiografia Wszystko pamiętam, tatusiu to bolesna i inspirująca historia walki z osobistymi demonami, wiodącej przez depresję, psychozę, próby samobójcze. To opowieść o odbudowaniu życia naznaczonego dramatem.

Przez lata najlepsze przyjaciółki Sara i Jennifer tworzyły coś, co nazwały "Listą Nigdy": listę rzeczy, których ze względów bezpieczeństwa należy za wszelką cenę unikać. Ale pewnej nocy, sprzeniewierzając się własnym zasadom, wsiadają po imprezie do nieznanej taksówki. Skutki okazują się tragiczne i na zawsze odmieniają ich życie. Następne trzy lata spędzają wraz z dwiema innymi dziewczynami w betonowej piwnicy, więzione przez konesera sadyzmu.

Dekadę później trzydziestojednoletnia Sara wciąż stara się wrócić do normalnego życia. Przybrawszy nowe nazwisko, żyje w samotności i nadal nie może się pogodzić z faktem, że nie zdołała uratować Jennifer. Ich oprawca być może wkrótce zostanie zwolniony warunkowo, a Sara nie może dłużej ignorować pokrętnych listów, które śle jej z więzienia.

W końcu Sara postanawia stawić czoło swoim fobiom i byłym towarzyszkom niedoli, które pomimo upływu lat wciąż żywią do niej urazę. Kiedy wyrusza w podróż, która prowadzi ją przez perwersyjny świat BDSM, sekt i wyrafinowanych tortur, zaczyna odkrywać tajemnicę bardziej przerażającą, niż kiedykolwiek mogła sobie wyobrazić.

Czy któraś z podanych książek zainteresowała Was? Może jesteście już po lekturze którejś z nich? Jakie wrażenia?