Karminowy szal - Joanna M. Chmielewska

Wydawnictwo: MG

Data wydania: 17 kwietnia 2013

Liczba stron: 240

Sięgając po książkę, możemy sugerować się własną intuicją, opiniami innych osób, rozgłosem medialnym, jak również sympatią do autora. Jednak dopóki nie zapoznamy się z treścią, tak naprawdę nie mamy pojęcia, czy powieść przypadnie nam do gustu. Wielu autorów ma w swoim dorobku lepsze oraz gorsze książki, zatem rzadko mamy pewność, że konkretna lektura będzie definitywnie dobra bądź bezwzględnie zła. Niemniej nie ukrywam, że ogromną przyjemność sprawia mi poznawanie twórczości autora, którego dzieła trzymają odpowiedni poziom, a nawet - z powieści na powieść - są jeszcze wspanialsze.

Dociekliwa profesjonalistka Marta, u której wszystko musi chodzić jak w zegarku. Marzenia o studiowaniu polonistyki odeszły w dal, a praca w biurze nie satysfakcjonuje. Jednak nie jest to tak ważne, ponieważ liczy się jedynie dobro dzieci oraz męża, a skupianie się na własnych potrzebach czy marzeniach, według Marty, jest karygodne. Pozytywnie postrzelona Magdalena jest kobietą, która nie ma trudności w nawiązywaniu kontaktów. Owe cechy ułatwiają jej pracę w agencji reklamowej. Z kolei Maria to osoba niezwykle rozważna, mająca ciągłe poczucie niedopasowania do otoczenia. Wszystko poddaje nieustannej analizie, dlatego tak dobrze czuje się, ucząc matematyki zwanej królową nauk. Marta, Magda oraz Marysia to trzy przyjaciółki z dzieciństwa, które spędziły je w ośrodku leczniczo-rehabilitacyjnym, co spowodowane było kłopotami z układem oddechowym. Kobiety różnią się wyglądem, charakterem, a także sposobem bycia oraz myślenia. Jednak kilka rzeczy sprawiło, że zapałały do siebie sympatią i postanowiły spotkać się po wielu latach. Wspólne wspomnienia oraz skrywana tajemnica to coś, czego nie można zapomnieć.

A jej przyszło wtedy do głowy, że może carpe diem oznacza coś zupełnie innego, niż robiła do tej pory. Że zamiast smakować dni, zadowala się życiowym fast foodem, a to, co najważniejsze, przecieka jej przez palce. *

Historia każdej z tych kobiet uświadamia, jak ogromny wpływ na dorosłe życie wywierają różnorakie wydarzenia z dzieciństwa. Wszystko, co dzieje się za drzwiami mieszkania, a także innego miejsca, w którym dziecko dorasta, odciska piętno na dalszych losach, odbijając się na jego relacjach z innymi, jak również stosunkiem do własnej osoby. Odpowiednie wychowanie i traktowanie małej istoty jest najważniejszym zadaniem rodziców - szkoda, że niektórzy zupełnie zapominają o tym elemencie. Joanna M. Chmielewska w Karminowym szalu ukazuje, jak trudnym zadaniem jest odcięcie się od wspomnień i tego, co zostało wyniesione z dom, a w przypadku bohaterek tej powieści - także z ośrodka, w którym spędziły sporą część swojego życia.

Zapałałam sympatią do Marty, Magdy oraz Marii - w każdej z nich znalazłam cząstkę siebie. Dzielę z nimi pewne cechy, co sprawiło, że poczułam się niezwykle związana z tymi bohaterkami. Nie ukrywam, że zazdroszczę im tej wspaniałej przyjaźni, która przetrwała próbę czasu, stając się jeszcze trwalszą ostoją. Cudownym uczuciem jest świadomość posiadania kogoś, komu można zwierzyć się ze wszystkiego, jednocześnie mając pewność, że żadne wyznanie nie zaprzepaści łączącej więzi. Człowiek nabiera ogromnego apetytu na życie, kiedy wie, iż zawsze ktoś będzie przy nim trwał i wspierał zarówno w pięknych, jak i trudnych chwilach.

Joanna M. Chmielewska stworzyła świetną opowieść, która podnosi na duchu i wywołuje uśmiech na twarzy, a jednocześnie porusza niezwykle trudne tematy stanowiące tabu wśród społeczeństwa. W Karminowym szalu aktualne wydarzenia przeplatają się ze wspomnieniami bohaterek, co uatrakcyjnia lekturę. Cieszę się, że wspomnienia z dzieciństwa przedstawione są z dziecięcej perspektywy, ponieważ ten zabieg nadał zupełnej autentyczności echu minionych lat.

Z nieukrywaną przyjemnością czytałam Poduszkę w różowe słonie oraz Sukienkę z mgieł, więc wiedziałam, że Karminowy szal będzie cudownym powrotem do Piwnicy pod Liliowym Kapeluszem. Nie zawiodłam się, a wręcz przeciwnie - ta lektura okazała się jeszcze lepsza niż jej poprzedniczki. Mojej radości nie zmąciła nawet zupełnie nietrafiona okładka (nie rozumiem, co robi na niej Katie Holmes), a także tajemnica skrywana przez przyjaciółki, której domyśliłam się od razu. Nic nie zdołało mi przeszkodzić w odpowiednim odbiorze tej niezwykle klimatycznej powieści.

* cytat ze str. 118