Smak miodu - Salwa an-Nu'ajmi

Tytuł oryginału: Burhan al-asal

Wydawnictwo: W.A.B.

Seria/cykl: Seria z miotłą

Data wydania: lipiec 2009

Liczba stron: 160

Miód - produkt spożywczy, który w naturalnych warunkach jest wytwarzany przez pszczoły. Bardzo słodki, występujący pod różnymi postaciami - może być gęsty, rzadki i lejący się, a także skrystalizowany i twardy. Miód pobudza apetyt i pokonuje przeziębienie, a ogrom ludzi traktuje go także jako afrodyzjak, a nawet lek na potencję. Miód stanowi źródło sił witalnych i energii, a w miłości - dodaje słodyczy. Jego smak jest kwestią gustu, ale mimo wszystko, warto doceniać właściwości miodu, wykorzystując je do różnych celów...


Główną bohaterką Smaku miodu jest arabska bibliotekarka, która każdą możliwą chwilę poświęca na poznawanie wszelkich książek oraz erotycznych tekstów klasyków islamu. Swoją wiedzę znacznie pogłębia, kiedy zostaje poproszona o przygotowanie wykładu o tej tematyce na konferencję naukową. Bezpośrednia styczność z ideami uczonych prowokują bohaterkę do rozmyślań nad własną cielesnością, a także wszelkimi sprawami związanymi z seksem. Większość klasyków traktuje cielesność jako niezwykle istotny element, który należy wykorzystywać do granic możliwości. Ponadto mistrzowie ars amandi uznają, iż nie wolno powstrzymywać się zbyt długo przed miłością fizyczną, ponieważ nie przynosi to niczego dobrego. Główna bohaterka bardzo poważnie traktuje koncepcje uczonych, bezwzględnie dostosowując się do ich zaleceń.

Moje wartości etyczne nie mają nic wspólnego z moralnością świata zewnętrznego. Odrzuciłam ją, już nie pamiętam kiedy. Te wartości kierują tym, co robię, tylko one wskazują mi drogę. To ja kształtuję ich skalę. Nie obchodzi mnie, jaki wpływ na moje życie będą miały moje uczynki. Wyraz twarzy po miłosnym akcie, błysk w oczach, drżenie ciała, urywane słowa - to wszystko rozpala opowieści w moim sercu. *

Salwa an-Nu'ajmi ujawnia pewne skrzętnie skrywane tajemnice oraz hipokryzje rządzące w arabskim świecie. Pod przykrywką społecznej poprawności można znaleźć wiele niedopowiedzeń, dużą dawkę zakłamania oraz oszustw. Autorka nie boi się zabrać głosu w ważnej kwestii, o której nie mówi się w krajach muzułmańskich. Syryjska pisarka dotyka tematu tabu, zrywając ze społeczną umową związaną z milczeniem na temat seksu. Jej nieskrywana odwaga przyczyniła się do oficjalnego zakazu wydawania Smaku miodu w większości krajów muzułmańskich.

Niezwykle erotyczna okładka, opis oraz rekomendacje znajdujące się na tylnej okładce odbiegają od tego, co znalazłam na kartkach tej książki. Z pewną częścią mogę zgodzić się, jednak nie pokusiłabym się o stwierdzenie, iż Smak miodu to mistrzowski, zmysłowy, kusicielski głos z arabskiego świata. Owszem, lektura zawiera subtelne i zmysłowe opisy, nieprzepełnione erotyzmem i wulgarnością. Jednakże miałam ochotę na naprawdę mocną, elektryzującą historię, która poruszy mnie, zaszokuje, a nawet zirytuje. Niestety, Smak miodu nie wzbudził we mnie żadnych emocji, co stanowi dla mnie pokaźny minus. Książka nie rozpaliła mojej wyobraźni, a bezimienna bohaterka nie skradła mojego serca.

Owa lektura nie wniosła w moje życie niczego nowego. Co więcej, nie poruszyła żadnej struny w moim sercu, zatem na pewno nie zapisze się w mojej pamięci jako lektura, do której warto powrócić. Jeżeli ktokolwiek z Was ma ochotę poznać wynurzenia arabskiej bibliotekarki zafascynowanej tematem seksu poruszanym w islamskich tekstach, to sięgnie po Smak miodu bez mojej rekomendacji. Inni czytelnicy niech sami zadecydują, czy pragną pobieżnie przybliżyć sobie muzułmański świat przy pomocy dzieła Salwy an-Nu'ajmi. Nie gwarantuję niezapomnianych wrażeń oraz zachwytów nad tą książką, ale mam nadzieję, że przygoda z nią nie będzie męczarnią - w moim przypadku nie była.

* cytat ze str. 11