Dobranoc, słonko - Heidi Hassenmüller

Tytuł oryginału: Gute Nacht, Zuckerpüppchen

Wydawnictwo: Ossolineum

Seria/cykl: Nasza Biblioteka

Data wydania: 22 września 2004

Liczba stron: 122

Dzieci są słodkimi, bezbronnymi i naiwnymi istotkami, które przez długi czas ufają każdemu człowiekowi. Są pozbawione uprzedzeń i wszelkich zahamowań, co często odwraca się przeciwko nim. Niektórzy dorośli wykorzystują niewinność dzieci do swoich niecnych planów, krzywdząc je i zostawiając w nich ogromną zadrę, która będzie tkwiła w ich sercu na zawsze. Powinniśmy uważnie patrzeć na to, co dzieje się z dziećmi w naszym otoczeniu, aby zareagować w porę, zanim nie będzie za późno. 

Gabi to kilkuletnia dziewczynka mieszkająca z matką oraz starszym bratem Achimem. Ich ojciec ginie podczas II wojny światowej, dlatego po pewnym czasie matka wiąże się z Antonem Malschem podającym się za przyjaciela jej zmarłego małżonka. Achim i Anton od początku nie pałają do siebie sympatią, natomiast ojczym obdarza szczególnymi względami Gabi, nazywając ją słoneczkiem i obdarowując wszelkimi prezentami. Po niedługim czasie Malsch pogrywa ostrzej - zaczyna molestować dziewczynkę, co trwa przez długie lata. Co więcej, mężczyzna dobiera się nie tylko do przybranej córki, ale także jej koleżanek oraz wszystkich młodszych czy starszych dziewczynek, nie przebierając w środkach.

Do tej pory nie mogę przeboleć braku jakiegokolwiek zainteresowania ze strony matki Gabi, która zupełnie nie reaguje nawet kiedy dziewczynka wspomina, że nie lubi swojego ojczyma. Matka nie dopytuje się, co jest powodem tej niechęci, bagatelizuje wszelkie znaki, jakie wysyła jej córka. Kobieta nie zwraca uwagi (albo nie chce tego zrobić!) na zarówno pośrednie i zawoalowane sygnały, jak i te wypowiedziane wprost. Tak naprawdę matka Gabi sama wpychała swoją córkę w ręce pedofila, zostawiając ją pod opieką swojego męża. Ponadto, nie mogę zrozumieć, jak można ignorować strach i diametralną zmianę zachowania kogoś tak bliskiego.

Straszne musi być to, co czuje dziecko, które ma świadomość tego, że nie ma oparcia w swojej rodzinie. Nie dość, że wstydzi się tego, co mu się przydarza, to jeszcze zostaje zastraszane, aby nikomu nic nie mówić. To, co dzieje się w psychice takiej osoby, zostawia przeogromne ślady zarówno na ciele, jak i w duszy. Gabi dopuszczała się wszelkich sposobów, aby w jak najmniejszym stopniu czuć strach i ból, jaki zadaje jej ojczym. Cała sytuacja odbiła się na jej zdrowiu fizycznym i psychicznym - o tym nie da się zapomnieć...

Historia przedstawiona w Dobranoc, słonko jest niezwykle poruszająca i godna uwagi. Żałuję jedynie, że wykonanie nie należy do najlepszych - czytając tę lekturę, miałam wrażenie, że napisała ją nastolatka. Owszem, prosty i nieskomplikowany język bywa atutem, aczkolwiek spodziewałam się czegoś dojrzalszego, przynajmniej odrobinę. Poza tym, książka jest napisana dość chaotycznie - autorka czasami nie doprowadza jakiejś sytuacji do końca, a przechodzi już do kolejnego wydarzenia. Jedynym wytłumaczeniem na niezbyt odpowiednie wykonanie może być fakt, iż autorka przeżyła na własnej skórze to, czego doświadczyła Gabi. Możliwe, że Heidi Hassenmüller zbyt emocjonalnie podeszła do książki, dlatego nie potrafiła obiektywnie ocenić tej pozycji.

Zauważyłam, że Dobranoc, słonko zaliczana jest do literatury młodzieżowej. Myślę, że to dobra pozycja, która uświadomi nastolatków w pewnych kwestiach, pokazując im, iż należy rozmawiać o tym, co ich dręczy, ponieważ jest to niezwykle istotne. Z drugiej strony owa pozycja powinna przypaść do gustu także starszym czytelnikom, gdyż porusza trudną tematykę będącą pewnym tabu, dlatego warto wiedzieć, na co zwracać uwagę, jeśli zauważymy, że jakieś dziecko zaczęło zachowywać się zupełnie inaczej niż do tej pory. Miejmy oczy i uszy szeroko otwarte, bo może to komuś uratować zarówno zdrowie, jak i życie.