Dom Augusty - Majgull Axelsson

Tytuł oryginału: Slumpvandring
Wydawnictwo: W.A.B.

Seria/cykl: Seria z miotłą

Data wydania: lipiec 2006

Liczba stron: 452

Nie trzeba wierzyć w duchy czy inne postacie nadprzyrodzone, aby mieć świadomość tego, że każdy dom posiada własną historię, na którą znaczący wpływ wywierają mieszkańcy. Każdy człowiek zostawia w nim cząstkę siebie, funkcjonując w nim za życia, zatem... zostaje w nim również po śmierci. Jego dusza zostaje w domu na zawsze, krążąc po mieszkaniu i odwiedzając stare kąty. Nie wierzysz? Zgaś światło, usiądź lub połóż się, zamknij oczy, skup się i wsłuchaj uważnie, a wtedy dowiesz się, czym są szepty domu...

Głównymi bohaterkami Domu Augusty są kobiety - młode i stare, piękne i brzydkie, dobre i złe, żyjące i zmarłe. Każda z nich jest indywidualnością, posiada swoją własną hierarchię wartości oraz bagaż doświadczeń, który musi nieść przez całe życie. Jednak wszystkie są na swój sposób smutne, samotne, nieszczęśliwe, pozbawione radości życia i pewności siebie, a do tego skrzywdzone przez innych ludzi bądź siebie. Każda z nich jest prawdziwą kobietą z krwi i kości, której życie nigdy nie rozpieszczało.

Jest tak wiele rzeczy, których o sobie nie wiemy. Których może nawet wcale nie musimy wiedzieć. *

Augusta, dawno zmarła nestorka rodu, to kobieta, która potrafiła znosić w milczeniu wszystko, co działo się wokół niej, jednocześnie uparcie dążąc do spełniania swoich pragnień. Alicja nawet jako kilkudziesięcioletnia pani nie jest w stanie podzielić się z mężem bardzo ważną tajemnicą z przeszłości, która niezwykle poważnie wpłynęła na jej dalsze funkcjonowanie. Najmłodszą kobietą w rodzinie jest Andżelika - skryta, wycofana, zamknięta w sobie, usilnie poszukująca i potrzebująca bliskości. Zmarła Siri, wnuczka Augusty, czująca niezrozumiały strach przed wszystkim i próbująca kontrolować całe otoczenie, aby poczuć się bezpiecznie, co nigdy nie staje się możliwe. Nieodpowiedzialna i zapatrzona w męża Karina, matka Andżeliki, zachowująca się jak nastolatka, a nie dorosła kobieta.

Radość jest matką smutku. Miłość matką nienawiści. Na dnie czystej prawdy kulą się najbrudniejsze kłamstwa. Wszystko zawiera w sobie swoje przeciwieństwo. **

Nigdy nie czytałam tak smutnej i pesymistycznej powieści, która przygnębia z każdą kolejną stroną, jednocześnie intrygując i nie pozwalając rzucić książki w kąt. Dom Augusty to proza wciągająca i niebywale trudna. Nie jest to powieść, którą można przeczytać w jeden wieczór - przyznaję, że skończyłam ją po prawie dwóch tygodniach. Historia jest przepięknie smutna i wymaga czasu oraz potężnego skupienia, aby móc wyciągnąć z niej to, co najlepsze i wartościowe. Czytania nie ułatwia dwutorowość toczącej się akcji, co sprawiało, że początkowo gubiłam się, kiedy Majgul Axelsson raz poruszała wątki z przeszłości, aby po chwili przenieść się do czasu teraźniejszego. Z drugiej strony zaliczam to na plus, ponieważ ten zabieg pomógł mi w bliższym poznaniu bohaterów powieści, których jest niemało. Na samym początku książki znajduje się drzewo genealogiczne ułatwiające rozeznanie w członkach całej rodziny Augusty.

Dom Augusty jest zręcznie ułożoną i wielowątkową historią, która zmusza do refleksji. To mądra, zachwycająca opowieść znajdująca się na skraju realności i baśniowości, między którymi istnieje ledwo widoczna nić - łatwo ją przekroczyć. Czytelniku, spróbuj tego, jeżeli jesteś na to gotowy, a nie pożałujesz. Tylko pamiętaj, że w prozie Majgull Axelsson łatwo zatracić się i mieć ochotę na więcej. Wiem coś o tym. 

** cytat ze str. 297

* cytat ze str. 432