Usteczka - Pola Kinski

Tytuł oryginału: Kindermund

Wydawnictwo: Black Publishing

Data wydania: 5 marca 2014

Liczba stron: 264

Każde dziecko jest niewinną istotką, pragnącą bezinteresownej miłości, bliskości oraz poczucia bezpieczeństwa, jakie może otrzymać jedynie od najbliższych dorosłych osób, zazwyczaj rodziców. Jednak niektórzy ludzie nigdy nie powinni mieć dzieci, ponieważ zupełnie nie dorośli do tak odpowiedzialnej roli. Co więcej - pewne osoby nie powinny mieć nawet najmniejszej styczności z maluchami, ponieważ ich skrzywione zachowanie i chore preferencje, zupełnie niezrozumiałe dla normalnych ludzi, mogą zostawić ogromną skazę na czyimś życiu. 

Pola Kinski nigdy nie zaznała normalnego dzieciństwa. Matka zawsze traktowała ją niezwykle chłodno, izolując się od córki, tym bardziej kiedy założyła nową rodzinę. Chętnie oddawała Polę w ręce swojego byłego męża - Klausa Kinskiego, ekscentrycznego aktora, charakteryzującego się gwałtownością, nerwowością i zaborczością. Jego miłość rodzicielska była wręcz chorobliwa i obsesyjna. Nieustannie przekonywał ją, że jeśli dziewczynka kocha swojego ojca, to musi robić wszystko, aby sprawić mu przyjemność, oczywiście nikomu nie wspominając o tym. Pola zdawała sobie sprawę z tego, że zachowanie jej ojca jest złe, ale pragnęła miłości, a do tego imponowały jej zagraniczne wyjazdy, mieszkanie w luksusowych apartamentach, a także kosztowne i wyszukane prezenty, jakie otrzymywała od ojca. Zmowę milczenia przerwała dopiero po czternastu latach...

Usteczka to kontrowersyjna książka, ponieważ odkrywa prawdę o znanym aktorze podziwianym przez masę widzów. Tak jak podczas lektury wielu innych książek poruszających temat pedofilii, także tym razem nie mogę pojąć obojętności względem dziecięcej krzywdy. Tylu ludzi kręciło się wokół tej rodziny, a nikt nie zauważył tego, co rozgrywa się za drzwiami ich mieszkania... Nie wierzę, że nikt nie widział tego chorego uczucia - po prostu łatwiej było odwracać wzrok, niż stanąć w obronie niewinnego dziecka. Poza tym nigdy nie zrozumiem zachowań matek, które udają, że nie widzą tego, co dzieje się wokół ich dziecka. Brakuje mi słów na takich ludzi, którzy nawet nie zasługują na takie miano. 

Po Usteczkach spodziewałam się książki o niezdrowych relacjach Poli z jej ojcem, a dostałam autobiografię z dzieciństwa oraz młodzieńczych lat, gdzie znalazło się trochę wzmianek o wykorzystywaniu seksualnym, ale zostały podane w dość zdawkowej formie - Pola Kinski nie skupiła się zanadto na tych problemach, przynajmniej według mnie. Z tego względu brak szczegółów umożliwia sięgnięcie po tę książkę osobom, które czują obawę przed taką tematyką, bojąc się, iż nie udźwigną jej. Nie ukrywam, że mam sprzeczne odczucia po tej lekturze, ponieważ chciałam znaleźć w niej więcej emocji, a nie ciągłe wyliczanie prezentów, jakie Pola dostała od ojca... Uważam, że autorka za bardzo skupiła się na rzeczach mało istotnych, przedstawiając właściwe same suche fakty i minione wydarzenia bez jakiejkolwiek emocjonalności. Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, iż książka została napisana po wielu latach, dlatego autorka może podchodzić już z rezerwą do tego, co działo się w jej życiu. Jednak wydaje mi się, że po tak długim czasie znaczną część pamięci człowieka zawierają przykre wspomnienia, a nie dokładne listy otrzymanych podarunków czy adresy apartamentów, w jakich przebywało się danego dnia... Z tego względu, moja ogólna ocena Usteczek opiera się na sposobie przedstawienia całej tej historii, a nie na ocenie przeżyć Poli, ponieważ byłoby to zupełnie niestosowne.

Błagam, miejmy oczy szeroko otwarte, bo teraz gdzieś obok nas może odgrywać się ogromna tragedia, która znacznie wpłynie na czyjeś życie, zostawiając ślady nie tylko na ciele, ale także w psychice i sercu - a ich nie da się wyleczyć żadnymi sposobami. Nie zamykajmy oczu i uszu na to, co dzieje się wokół nas, ponieważ nasza reakcja może kogoś uratować, bo lepiej coś zrobić i później tego żałować, niż żałować, że nie uczyniło się czegoś w odpowiednim miejscu i czasie...

Książka bierze udział w wyzwaniach: Book Lovers,  Grunt to okładka, Nie tylko literatura piękna, Pod hasłem oraz Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (2,2cm).