Światowy Kącik Filmowy #22

Tytuł oryginału: 2 Days in New York

Gatunek: komedia

Produkcja: Belgia, Francja, Niemcy
Premiera: 29/06/2012 (Polska), 23/01/2012 (świat)

Reżyseria: Julie Delpy

Marion, znana widzom z Dwóch dni w Paryżu, wraz z synkiem przybywa do Nowego Jorku w związku ze swoimi planami zawodowymi. Kobieta cierpi po rozstaniu z Jackiem - na pomoc przychodzi Mingus, będący prezenterem radiowym, który emanując ciepłem i empatią, zaskarbia sobie sympatię kobiety, co przeradza się w poważniejsze uczucie. Ich sielankę przerywa przyjazd ojca Marion oraz jej siostry, którzy słyną z zamętu, jaki wywołują wokół siebie. 

2 dni w Nowym Jorku to całkiem udana kontynuacja, chociaż nie udało się jej przebić pierwszej części. Jest to film lekki, niezobowiązujący i niezmuszający szarych komórek do intensywnej pracy. Nadaje się dla osób, które pragną odpocząć po ciężkim dniu. 2 dni w Nowym Jorku oferują kilka zabawnych momentów wywołujących uśmiech na twarzy, chociaż wnikliwi obserwatorzy wyczują, iż z owej historii można wysnuć kilka poważniejszych wniosków na temat związków rodzinnych oraz partnerskich.

Moja ocena: 6/10

Tytuł oryginału: Ende der Schonzeit

Gatunek: dramat

Produkcja: Niemcy, Izrael
Premiera: 01/07/2012 (świat)

Reżyseria: Franziska Schlotterer

Fritz i Emma to młode małżeństwo, które nie może mieć dzieci. Pewnego dnia odkrywają, że na ich ziemi ukrywa się młody Żyd Albert. Małżonkowie postanawiają dać mu schronienie pod warunkiem, że pomoże spłodzić im potomka. Początkowo Emma ma opory przed współżyciem z Albertem, jednak z dnia na dzień wszystko ulega diametralnym zmianom... 

Koniec sezonu ochronnego to film utrzymany w dość surowym klimacie. Akcja toczy się na szwarcwaldzkiej wsi po II wojnie światowej, gdzie rolnicy nie mogli pochwalić się zbyt szerokimi horyzontami myślowymi, kobiety były posłuszne i podległe mężczyznom, a ukrywanie Żydów było hańbą. Mimo tego, iż wszystko pozornie toczy się spokojnie, a wręcz leniwie, to jednak film intryguje za sprawą tematyki, którą warto bliżej poznać.

Moja ocena: 7/10

Tytuł oryginału: A Dangerous Method

Gatunek: biograficzny, dramat

Produkcja: Kanada, Niemcy, Szwajcaria, Wielka Brytania
Premiera: 02/09/2011 (świat)

Reżyseria: David Cronenberg

Pewnego dnia do szpitala, w którym pracuje Sigmund Freud, twórca psychoanalizy, przybywa Sabina -  młoda i ładna pacjentka, która zaczyna podobać się lekarzowi. Pomiędzy dwojgiem dochodzi do romansu, który znacznie odbija się na współpracy Freuda z Jungiem - mężczyźni zaczynają ostro rywalizować ze sobą. Dzięki owej sytuacji Jung odkrywa bardzo kontrowersyjną i niekonwencjonalną metodę leczenia osób obarczonych chorobą psychiczną. 

Niebezpieczna metoda to film oparty na losach dwóch niezwykle znanych i poważanych psychiatrów - Sigmunda Freuda oraz Carla Gustava Junga. Są to postaci znane dla mnie ze względu na mój kierunek studiów, zatem słyszałam o nich wiele, jednak ów film pozwolił mi spojrzeć na nich z zupełnie innej perspektywy, bliższej i bardziej prywatnej. Tym bardziej, że nigdy wcześniej nie słyszałam o Sabinie Spielrein, która zamieszała w życiu obu panów. To interesujący film, który warto obejrzeć, chociaż przyznam szczerze, że czegoś mi w nim zabrakło. 

Moja ocena: 6/10

Tytuł oryginału: Feuchtgebiete

Gatunek: dramat, komedia

Produkcja: Niemcy
Premiera: 06/06/2014 (Polska), 11/08/2013 (świat)

Reżyseria: David Wnendt

Helen Memel to bardzo odważna nastolatka, która robi to, co jej się żywnie podoba, nie zważając na uczucia i poglądy innych, a także na jakiekolwiek tematy tabu. Dziewczyna uwielbia eksperymenty oraz wszelkie czynności, mniej lub bardziej, związane z seksualnością. Pewnego dnia trafia do szpitala, gdzie przyjdzie jej spędzić sporo czasu. Rzecz jasna, Helen znajdzie wiele sposobów na zabicie nudy... 

Wydawało mi się, że nie istnieje film bardziej obrzydliwy niż Salo, czyli 120 dni Sodomy, jednak jak widać istnieje... Wilgotne miejsca to produkcja, która może wywołać wymioty nie tylko u osób bardzo wrażliwych czy pruderyjnych, gdyż naprawdę bardzo obrazowo przedstawia pewne zachowania, które nie zawsze da się pomieścić w głowie... Generalnie sama fabuła jest całkiem w porządku, ale jednak niektórych rzeczy nie chciałabym widzieć, gdyż same patrzenie wywoływało u mnie ciarki i ból.

Moja ocena: 2/10

Tytuł oryginału: Et si on vivait tous ensemble?

Gatunek: dramat, komedia

Produkcja: Francja, Niemcy
Premiera: 15/02/2013 (Polska), 13/08/2011 (świat)

Reżyseria: Stéphane Robelin

Claude oraz dwa małżeństwa, Annie i Jean oraz Jeanne i Albert, to ludzie trwający w przyjaźni od wczesnej młodości aż do podeszłego wieku. Każdy z nich boryka się z pewnymi problemami utrudniającymi zupełnie samodzielne funkcjonowanie - z tego względu postanawiają ze sobą zamieszkać. Pragną dalej wspierać się w trudnych chwilach, ponieważ ich przyjaźń jest zbyt silna, aby mogli rozdzielić się czy wysłać kogokolwiek do domu starców. Przyjaciele na swojej drodze spotykają Dirka, studenta antropologii, który postanawia przeprowadzić badania na temat starości. 

Zamieszkajmy razem to film o starości, utracie dawnej sprawności, dobrego zdrowia, wspaniałego wyglądu, a także niekiedy poprawnie funkcjonującego umysłu. To film, który został zaklasyfikowany jako dramat, ale także komedia - przyznam szczerze, że wiem, czy trafnie, bo zabawniejsze wątki są słodko-gorzkie, ale na pewno nie wywołujące salw śmiechu. Nie spodziewałam się, że ta produkcja wywrze na mnie takie wrażenie... Zawsze szkoda mi starszych ludzi - kiedy widzę ich smutek, utratę zaradności czy samotność, moje oczy wypełniają się łzami, bo zdaję sobie sprawę z tego, że starość nie jest najprzyjemniejsza... Polecam ten film wszystkim - zarówno młodszym, jak i starszym widzom, bo naprawdę warto obejrzeć go, ponieważ skłania do wielu refleksji. 

Moja ocena: 8/10

Tytuł oryginału: The Door

Gatunek: dramat

Produkcja: Niemcy, Węgry
Premiera: 08/03/2012 (świat)

Reżyseria: István Szabó

Magda pragnie skupić się na pisaniu powieści, dlatego postanawia zatrudnić kobietę, która zajmie się domem. Traf pada na nieufną i skrytą Emerenc, która po pewnym czasie zaczyna dzielić się swoimi tajemnicami z pracodawczynią. Dopiero wtedy Magda zrozumie, że zdarzenia z przeszłości potrafią wywrzeć przeogromne piętno na życiu człowieka...

Zamknięte drzwi to ekranizacja znanej powieści Magdy Szabó o tym samym tytule. Film skłania do przemyśleń, a także wysnucia pewnych wniosków na temat innych ludzi, jak również samego siebie, a zwłaszcza wpływu pewnych wydarzeń na nasz aktualny stan emocjonalny, duchowy oraz psychiczny. Uważam, że kreacja Helen Mirren zasługuje na oklaski, ponieważ aktorka naprawdę świetnie sprawdziła się w roli nie do końca opanowanej kobiety po przejściach. 

Moja ocena: 7/10

Filmy obejrzane w ramach wyzwania:

Kraj na maj: 

Niemcy