Za jakie grzechy - Kate Hewitt, India Grey

Tytuł oryginału: Zoe's Lesson. Emily's Innocence

Wydawnictwo: Harlequin

Data wydania: 24 kwietnia 2014

Liczba stron: 320

Ludzie zamożni i popularni wydają się mieć życie jak z bajki. Nie potrzebują martwić się o to, czy starczy im pieniędzy, aby wyżywić rodzinę. Nie muszą myśleć o tym, iż mogą stracić dach nad głową. Kiedy pragną coś kupić, to idą do sklepu i biorą to, a gdy chcieliby wyglądać lepiej niż dotychczas, to mają odpowiednie środki do tego, aby dopiąć swego. Mogą spełniać swoje marzenia, bo tak naprawdę niewiele ich ogranicza, tak jak dzieje się to w przypadku przeciętnych ludzi. Jednak ich życie jedynie pozornie wydaje się wręcz idealne – nic bardziej mylnego. Znani ludzie nieustannie przebywają na świeczniku, a każdy nieodpowiedni ruch z ich strony, czyli okazanie zwyczajnej ludzkiej słabości, staje się aferą na skalę światową.

Za jakie grzechy to książka składająca się z dwóch odrębnych historii, w których występują córki Oscara Balfoura, jednego z najbogatszych ludzi w Anglii. Zoe i Emily to dwie z ośmiu córek miliardera – każda z nich boryka się ze swoimi problemami, gdyż ich życie okazuje się nie być usłane różami.

Zoe po dwudziestu sześciu latach dowiaduje się, że Oscar nie jest jej biologicznym ojcem. Młoda kobieta bardzo przeżywa zaistniałą sytuację i nie może pogodzić się z tym, iż była okłamywana przez tak długi czas. Tabloidy oraz paparazzi nie dają jej żyć, nieustannie dopytując się o jej uczucia związane z poznaniem prawdy. Wszystko pogarsza się, kiedy biologiczny ojciec nie chce nawet znać Zoe. Poczucie zagubienia i wyobcowania potęguje się, kiedy dziewczyna poznaje Maxa – dobrego człowieka, za którym jednak ciągną się wydarzenia z przeszłości, a do tego z dnia na dzień mężczyzna zaczyna tracić wzrok… 

Emily to absolwentka Królewskiej Szkoły Baletowej, która będąc najmłodszą córką Balfoura, nie potrafi pogodzić się z wiadomością o posiadaniu przyrodniej siostry. Ze złości na ojca ucieka do Londynu – nieprzyzwyczajona do samodzielności oraz spartańskich warunków, ledwie wiąże koniec z końcem, pałając się różnorodnych prac. Kiedy książę Luis, znany jako podrywacz i imprezowicz, proponuje jej pracę, dziewczyna zgadza się, chociaż nie jest to najłatwiejsza decyzja. Stosunki Emily oraz Luisa zaczynają polepszać się, jednak zachowanie księcia może mieć także drugie dno – mężczyzna, aby objąć tron po umierającym ojcu, musi zreperować swoją reputację. A cóż w tym pomoże, jeśli nie pokazywanie się z dobrą i poważaną dziewczyną?

Historia Zoe uświadamia, że miłość jest silniejsza niż jakiekolwiek ludzkie ułomności. Ciało jest kruche, ale serce i dusza to coś, czego człowiek nie straci. Z tego względu warto patrzeć w głąb innych, a zewnętrzną otoczkę stawiać na dalszym, zdecydowanie mniej znaczącym miejscu. Ponadto, ludzie powinni przestać użalać się nad sobą, ale brać sprawy w swoje ręce i wierzyć tym, którzy szczerze wyznają nam swoją miłość, nawet jeśli uważamy, że nie jesteśmy jej godni. Każdy zasługuje na miłość, jeśli sam potrafi kochać. Natomiast opowieść o Emily pokazuje, że warto walczyć o siebie, nawet jeśli inni już w nas zwątpili. Trzeba cieszyć się życiem, nie zawsze postępując według odgórnie ustalonych zasad – odrobina szaleństwa nie zaszkodzi nikomu, a może jedynie pomóc zarówno nam, jak i innym ludziom.

Książka składa się z dwóch historii, które w zasadzie nie łączą się – czyta się je jak dwie odrębne lektury. Sięgając po tę książkę nie wiedziałam, że jest to już druga część, jednak zapewniam, że nieznajomość pierwszej zupełnie nie przeszkadza w odbiorze tej powieści. Podejrzewam, że Za żadne skarby również zawiera oddzielne historie, które można poznawać niezależnie od siebie.