Po drugie dla kasy - Janet Evanovich

Tytuł oryginału: Two for the dough

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Seria/cykl: Łowca nagród Stephanie Plum

Data wydania: 18 kwietnia 2012

Liczba stron: 416

Czy istnieje ktokolwiek, kto nie słyszał jeszcze o Stephanie Plum, nazywanej pieszczotliwie Śliweczką? Kiedy ktoś sięgnie po pierwszą część jej przygód, czyli Jak upolować faceta? Po pierwsze dla pieniędzy, to do razu wie, że owe spotkanie będzie pierwszym, ale zdecydowanie nie ostatnim. Stephanie uzależnia, rozbawia za każdym razem, a ponadto budzi słodkie współczucie swoją naiwnością i bezradnością w starciach z przestępcami.

Kolejną sprawą, jakiej podejmuje się Stephanie, jest odnalezienie Kenny'ego Mancusa, a także odszukanie dwudziestu czterech trumien, które Spiro Stiva nabył dosłownie za bezcen. Główna bohaterka robi wszystko, co w jej mocy, aby spisać się jak najlepiej w roli łowczyni nagród, jednak nie zawsze wychodzi jej to tak, jakby sobie tego życzyła. Tym bardziej, że po jej piętach depcze Morelli, jednocześnie nieustannie wyciągając ją z tarapatów, a nawet ratując życie. Cała sprawa wydaje się całkiem prosta, jednak wszystko nagle komplikuje się - ktoś kradnie auto Stephanie, włamuje się do jej mieszkania, a nawet podrzuca różnorodne martwe części ciała odcięte nieboszczykom z zakładu pogrzebowego Stivy. Śliweczka domyśla się, kto depcze jej po piętach i pragnie jak najszybciej zakończyć ową sprawę, w czym stara się jej pomóc babcia Mazurowa - staruszka, która jak nikt inny potrafi zaskoczyć swoją pomysłowością oraz bezkompromisowością.

Po drugie dla kasy to udana kontynuacja losów Stephanie Plum. Po tej części już wiedziałam, czego mogę się spodziewać - błyskawicznych zwrotów akcji, niebezpiecznych przestępców, nieustannego napięcia erotycznego pomiędzy główną bohaterką a Morellim, nadopiekuńczej matki, niezwykle barwnej babci i jej ciągłych wpadek czy ogromu problemów, jakie cały czas trafiają się Śliweczce. Ten tom dostał ode mnie pół oceny mniej niż Jak upolować faceta?, ale zapewne wynika to z faktu, iż czytałam go bardzo długo i momentami gubiłam się w tym, kto kim jest. Długi czas czytania był spowodowany głównie ogromem obowiązków, jakie na mnie spadły, ale jednak gdyby powieść przyciągała mnie do siebie i woła "no dalej, dokończ mnie", to możliwe, że pomimo braku wolnych chwil dałabym się jej skusić. Niemniej to kolejna dobra przygoda czytelnicza, zwłaszcza dla osób, które lubią sięgnąć po lekką, niezobowiązującą i przepełnioną humorem lekturę.

Przygody Stephanie Plum są tak absorbujące, że czytelnik pragnie poznawać je bez końca - ja bez zastanowienia sięgnę niebawem po kolejne części. W czasie od jednego tomu do drugiego tęsknię nie tylko za Śliweczką, ale także za Morellim, jej rodzicami, a zwłaszcza władczą i nadmiernie troskliwą mamą, a w głównej mierze za wspaniałą i wyrazistą postacią, jaką jest babcia, która rozbraja swoją szczerością i ustawicznym wpadaniem w kłopoty. Jednak miłość babci do wnuczki jest tak ogromna, że pani Mazurowa jest zdolna do zrobienia wszystkiego, aby pomóc wnusi w śledztwie. Każdy może pomarzyć o takiej babuni... :)

Książka bierze udział w wyzwaniach: Book Lovers, Czytam opasłe tomiska, Czytamy powieści obyczajowe, Pod hasłem oraz Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (3,3cm).