List z powstania - Anna Klejzerowicz

Wydawnictwo: Filia
Data wydania: 15 stycznia 2014
Liczba stron: 328

Wielu mądrych ludzi przekonuje, iż nie warto sięgać w przeszłość, a należy skupić się na teraźniejszości, ewentualnie przyszłości, czyli tym, co jeszcze nadejdzie. To, co było, minęło i nigdy już nie powróci, a przynajmniej nie w tej samej postaci, co niegdyś. Pomimo najszczerszych chęci nikt nie ma umiejętności ani możliwości dokonania zmian w przeszłym życiu, za to mamy ogromne pole do popisu w przypadku przyszłości, gdyż mamy znaczący wpływ na to, jak będzie wyglądała. Jednakże większość osób ma problem z zaprzestaniem rozgrzebywania przeszłości, szczególnie wtedy, gdy wydaje się jeszcze nie do końca zamknięta...

List z powstania to historia Julii oraz Marianny, matki i córki, w których życiu nieustannie pojawia się cień Hanny, łączniczki zaginionej w warszawskim powstaniu, będącej siostrą Julii. Obie kobiety łączą więzy krwi, ale dzieli zupełnie inny wygląd, odrębny charakter i odmienne usposobienie. Wspomnienie przegranego powstania kładzie cień na życie Julii, Marianny oraz ich bliskich. Do tego komuś niezwykle mocno zależy na tym, aby kobiety przestały szukać Hanny, a zajęły się swoimi sprawami, które zaczynają gmatwać się zdecydowanie zbyt potężnie i nader podejrzanie...

Czas to najgorszy z niszczycieli, myślała. Bezwzględny i ślepy. *

List z powstania to nie tylko świetnie skonstruowana powieść obyczajowa, ale także całkiem niezły kryminał, przynajmniej dla swoistych amatorów w tym temacie. Książkę czyta się błyskawicznie, a historia wciąga do tego stopnia, iż człowiek zapomina o wszelakich obowiązkach, jakie jeszcze czekają. Wartkie tempo wzajemnie napędzających się zdarzeń nie pozwala nawet na chwilowe poczucie znudzenia. Rewizje domowe, włamania, głuche telefony, anonimy, pogróżki i dość liczne wypadki śmiertelne napędzają całą opowieść, intrygując czytelnika z każdą przekładaną kartką. Do tego zwieńczeniem przedstawionej historii jest zaskakujące, bardzo pomysłowe oraz mistrzowsko rozegrane zakończenie.

Opowieść Anny Klejzerowicz pokazuje, że przeszłość ewidentnie wpływa na życie każdego z nas - czy tego pragniemy, czy chcemy tego uniknąć. Od pewnych rzeczy, zależności czy wspomnień nie jesteśmy w stanie uciec. Żadne starania nie pomogą, kiedy przypomni sobie o nas przeznaczenie... albo pewni ludzie, którym nie w smak nasza ciekawość i dbałość o utrzymanie rodzinnych więzi. 

Nikogo nie można być pewnym - nawet osób, które wydają się najbliższymi, bo nigdy nie wiadomo, czy nie dążą do osiągnięcia celu skierowanego przeciwko nam. Oczywiście człowiek mógłby zwariować, podejrzewając o zakłamanie wszystkich dookoła. To nie na tym rzecz polega... Po prostu warto mieć oczy i uszy szeroko otwarte, a także nie ufać wszystkim na oślep, bo w końcu to nas zgubi. Niestety nawet jeden, z pozoru niewinny, człowiek ma moc zniszczenia życia wielu osobom - wystarczy tylko chcieć. Szanujmy się nawzajem i kochajmy, ale jednocześnie bądźmy uważni...

* cytat ze str. 267

Książka bierze udział w wyzwaniach: Book Lovers, Czytamy powieści obyczajowe, Grunt to okładka, Pod hasłem, Polacy nie gęsi oraz Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (2,4cm).