Gdy zakwitną poziomki - Agnieszka Walczak-Chojecka

Wydawnictwo: Filia

Data wydania: 24 września 2014

Liczba stron: 400

38-letnia Karolina od dłuższego czasu stara się o dziecko. Doskonale zdaje sobie sprawę z błyskawicznie upływającego czasu, a także swojego nie najmłodszego wieku, przynajmniej w przypadku pierwszej ciąży. Kobieta czuje się wręcz zafiksowana w temacie dziecka, ciągnąc za sobą swojego wieloletniego partnera Filipa. Niestety zamiast kręcić się wokół tematu bezsennych nocy, karmienia, przewijania, tulenia dzieciątka czy kupowania wózków, pieluszek i dziecięcych ubranek, życie Karoliny opanowane jest przez nieudane próby zajścia w ciążę, monitorowanie cyklu, nieustanne wizyty u ginekologa, branie witamin, mierzenie temperatury, oznaczanie dni płodnych, próby zdrowego odżywiania, a w końcu poronienia, a także zabiegi in vitro. Każdy stara się pocieszyć kobietę, obdarzając ją ogromem rad i potencjalnych wyjść z owego marazmu - adopcja, in vitro aż do skutku, zmiana środowiska, a nawet... nowa miłość. Którą drogę wybierze Karolina, której jedynym marzeniem jest poczucie bicia małego serduszka pod swoim sercem, gdy zakwitną poziomki...?

Projekt "Robienie dziecka", jak nazywa to Karolina, jest niezwykle żmudnym procesem. Dopóki początkowo sprawia radość i nie wymaga zbyt ogromnego zaangażowania, tak z czasem staje się niezwykle irytującym działaniem, czynionym machinalnie i pozbawionym większych emocji. Niestety aktualnie zajście w ciążę nie jest tak proste i logiczne, jakby mogło się wydawać. Owszem, kobiety nieustannie rodzą dzieci, ale dość liczna grupa tych pań wolałaby wydać dzieci na świat w innym terminie. Nieraz żałują, że ich brzuchy powiększają się w nieodpowiednim momencie, bo przecież szkoła jeszcze nieukończona, pracodawca może zwolnić, kiedy dowie się o ciąży; pensja niewystarczająca na utrzymanie całej rodziny, ciało ulegnie nieodwracalnym zmianom, generalnie - całe życie ulegnie diametralnym zmianom, których nie uda się cofnąć.

Ileż to słyszy się o nastolatkach, które zachodzą w ciążę poprzez ich nieuwagę, zbyt słabą świadomość, a także nadmierną chęć poczucia się dorosłym chociaż przez kilka chwil? Czy dzienniki telewizyjne i radiowe nie informują nas o masie okrucieństw, jakie matki sprawiają swoim maluchom? Świat zwariował, bo dzieci zbyt często trafiają w nieodpowiednie ręce, a ci, którzy mogliby sprezentować im gwiazdkę z nieba, kochając miłością bezgraniczną, nie mogą ich mieć albo zmuszeni są do wieloletnich starań po to, aby powiększyć swą rodzinę.

Gdy zakwitną poziomki to powieść szczególnie bliska mojemu sercu, ponieważ od pewnego czasu bardzo interesuję się tematyką (około)ciążową i macierzyńską. Z tego względu poczułam silną więź z główną bohaterką, niekiedy czując niesmak bądź złość, poznając spostrzeżenia pewnych ludzi, którzy nie do końca zdają sobie sprawę z tego, jak niezwykle silna może być potrzeba posiadania potomstwa. Zwłaszcza wtedy, kiedy człowiek już wie, że zajście w ciążę nie będzie takie błahe i błyskawiczne, jak wielu sądzi. Na podstawie historii Karoliny doskonale widać, jak istotną rolę odgrywa druga połowa, której podejście do starań o dziecko może okazać się motorem napędowym. Jeżeli kobieta wie, że może liczyć na swojego mężczyznę, to zupełnie inaczej podchodzi do tych spraw - nawet kiedy nie uda się pierwszy, drugi czy trzeci raz, to wierzy, że jednak warto mieć nadzieję. Żałuję jedynie, że Agnieszka Walczak-Chojecka postawiła na niezbyt konkretne i jasne zakończenie, budzące we mnie wiele pytań i możliwości wyjścia z zaistniałej sytuacji. Ja jednak jestem tradycjonalistką, dlatego wolę, kiedy koniec powieści jest jednoznaczny. Niemniej polecam tę lekturę wszystkim kobietom - tym starającym się, jak i paniom posiadającym dzieci - a także mężczyznom, aby wiedzieli, że ich wsparcie jest dla kobiety czymś szczególnie ważnym.

Książka bierze udział w wyzwaniach: Book Lovers, Czytam opasłe tomiska, Czytamy powieści obyczajowe, Pod hasłem, Polacy nie gęsi, Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (3cm) oraz Z półki.