Moje życie w tytułach książek

Prawie dwa miesiące temu Kreatywa zamieściła u siebie niezwykle interesujący tag zatytułowany Moje życie w tytułach książek. Zabawa przypadła mi do gustu i postanowiłam wziąć w niej udział. Jeżeli jesteście ciekawi moimi odpowiedziami, to zachęcam do czytania. Oczywiście z przyjemnością poznam Wasze odpowiedzi! :)

JA

Jak opisałabyś szesnastoletnią siebie?

Towarzyszka Panienka - co prawda, bardziej towarzyska, niż towarzyszka, ale kto zwracałby uwagę na takie szczegóły. Każdą chwilę mogłabym spędzać ze znajomymi. 

Co widziałaś, patrząc w lustro?

Porcelanowa pozytywka - pozornie twarda i ułożona, lecz w środku niezwykle krucha. Uwielbiająca tańczyć i grać, ale wystarczy ją zrzucić bądź zatrzymać - wtedy gaśnie bądź rozpada się w drobny mak. 

Jakie motto przyświecało szesnastoletniej tobie?

Impreza musi trwać - może nie szesnastoletniej mnie, ale na pewno siedemnastoletniej, osiemastoletniej i dziewiętnastoletnej, z porywami do dwudziestki. ;-) Ach, co to były za czasy.... <wspomina z łezką w oku>

Jak inni opisaliby twoją osobowość?

Wariatka tańczy - byłam nieprzeciętnie szalona, a tańczyć kocham do dzisiejszego dnia. 

Twoja najgorsza cecha z czasów szkolnych?

Dzika małolata - niezdecydowana i nieśmiała, a czasami za bardzo pyskata. 

Opisz zawartość swojego dziennika/pamiętnika

Wierzba płacząca - mój pamiętnik zawierał głównie moje smutki i żale, a że zawsze przejmowałam się wszystkim i dosłownie wszystko doprowadzało mnie do płaczu, to czytanie moich zapisków mogłoby wpędzić kogoś w depresję. ;-)

Twój największy lęk

Jutro skończę dwadzieścia lat - z jednej strony chciałam być już dorosła,ale z drugiej bałam się przekroczenia tej niewidzialnej granicy, po przekroczeniu której dziecko przeistacza się w dorosłego. Przeszłam ją już jakiś czas temu i żyję, więc nie jest tak źle. 

Co Cię wyróżnia?

Dobre serce - niestety często aż za dobre...

Zawsze martwiłaś się o...?

Dzisiaj narysujemy śmierć - zawsze bałam się śmierci zarówno swojej, jak i bliskich, dlatego każdego dnia boję się, że mi kogoś zabraknie... 

ŻYCIE UCZUCIOWE

Jak podsumujesz swoje życie uczuciowe z czasów szkolnych?

Szkoła uczuć - zakochiwanie się w nieodpowiednich chłopcach było moją domeną, ale w końcu nauczyłam się, co można nazwać prawdziwym uczuciem, a co jedynie lekkim zauroczeniem. 

Opisz swojego najpoważniejszego chłopaka ze szkolnych lat

Bolało jeszcze bardziej - w zasadzie moim jedynym prawdziwym chłopakiem był ten, który jest teraz moim mężem. Jednak biorąc pod uwagę moje miłosne przeboje, gdy miałam -naście lat, to tytuł, który podałam, odpowiada moim ówczesnym uczuciom, bo pomimo tego, iż ów chłopak nie był tym prawdziwym na dłużej, to... bolało jeszcze bardziej. (Ale już nie boli, więc to tylko takie szczeniackie uczucia :P)

Opisz swój pierwszy pocałunek

Piękny dzień - i bardzo miłe wspomnienia.

Twoja filozofia dotycząca miłości

Romeo zjawi się potem - nie potrzeba zaprzątać sobie głowy miłosnymi problemami, bo na każdą z nas przyjdzie odpowiedni czas i... ten wymarzony Romeo. 

Opisz swoje najgorsze rozstanie

Oczy zasypane piaskiem - czasami człowiek ma takie klapki na oczach, a nieraz także piach, że nie widzi, iż coś nieubłaganie chyli się ku końcowi. 

RODZINA

Twoje relacje z mamą, gdy byłaś nastolatką

Sztuka bycia Elą - jak każde dziecko nieraz zupełnie nie rozumiałam swojej mamy, a innym razem próbowałam ją naśladować. Nigdy nie opanowałam sztuki bycia Elą, bo tak nazywa się moja mama, ale cieszę się, że jestem taka, jaka jestem, bo nie da się być czyjąś kopią (i dobrze). 

Twoje relacje z tatą, gdy byłaś nastolatką

Światło we mgle - nasze "docieranie się" trwało latami, ale jestem niezmiernie szczęśliwa, że już znalazłam światełko w tunelu - owa mgła rozeszła się i aktualnie jest jasno i przejrzyście. 

Twoje relacje z rodzeństwem

Ogień w głowie - kiedy spotkamy się wszyscy razem, to klękajcie narody! Mamy niezmierzoną energię i głowy przepełnione pomysłami, nie zawsze racjonalnymi, ale... od czego jest rodzeństwo. :)

Co sądziłaś o metodach wychowawczych twoich rodziców?

W wielu kolorach - jedne metody były słuszne i dobre, a z innymi zupełnie się nie zgadzałam, ale to jest normalne na linii dziecko-rodzic. Oprócz czerni i bieli, było wiele innych kolorów - jedne bledsze, inne bardzo intensywne, a może nawet rażące.

PRZYJACIELE

Opisz siebie i swoją najlepszą przyjaciółkę z czasów, gdy miałaś szesnaście lat

Prawie siostry - byłyśmy bardzo blisko, prawie jak siostry.

Twój status społeczny

Wystarczy przejść przez rzekę - każda rzeka bywa spokojna i wyciszona, a kiedy nadchodzi większy wiatr - pojawiają się fale i rwące prądy. Wszystko zależy od zewnętrznej siły, na którą nie ma się zbyt pokaźnego wpływu - można tylko poddać się mu...

Opisz swoją grupę przyjaciół

Piękni dwudziestoletni - co prawda, piękno jest rzeczą względną, a i na karku więcej niż dwadzieścia, ale... grunt to mieć dobre zdanie o sobie i wspierać innych w owym przekonaniu. ;-)

OBECNE ŻYCIE

Opisz swoje obecne życie uczuciowe

Za oknem świeci słońce - nawet kiedy przyjdzie gorszy dzień i wszystko sprzeciwia się nam, to warto pamiętać, że za oknem nadal świeci słońce i warto walczyć o to, co się posiada, bo stracić łatwo, ale odbudować zdecydowanie trudniej. 

Opisz stan swojej przyjaźni z czasów szkolnych

Wszystko dobre, co dobrze się kończy - a kończy się różnie, chociaż lepiej, kiedy jednak koniec jest jeszcze daleki, a w każdym tli się iskierka nadziei, że jeszcze coś tam jest, co nie zgaśnie zbyt szybko. 

Twoje relacje z rodzicami

Bliskość w rodzinie - jestem bardzo blisko ze swoimi rodzicami i mam z nimi zdecydowanie lepsze relacje, niż kilka lat temu, kiedy byłam jeszcze nastolatką. Doskonale wiem, że mam w nich największe oparcie.

Największa nauka, jaką wyniosłaś ze szkoły

Niewidzialni - ze szkoły wyniosłam to, iż najlepiej udawać, że jest się niewidzialnym, bo zwracając na siebie uwagę można być skazanym na porażkę. Ci, którzy siedzą cicho, chociaż za plecami mają najwięcej do powiedzenia, wychodzą w życiu wygranymi, nie przeciwstawiając się innym. 

Jedna rzecz, której chciałaś się nauczyć

Grunt to pewność siebie - w życiu bardzo przeszkadza mi brak wiary we własne możliwości. Jednak cieszę się, że wokół siebie mam garstkę osób, które wierzą we mnie i dowartościowują na każdym kroku. 

Rada, jaką chciałabyś dać nastoletniej sobie

Carpe diem - gdybym mogła powrócić do nastoletnich lat, próbowałabym wbić sobie do głowy, że nie warto zamartwiać się dniem jutrzejszym czy jeszcze kolejnym, a jedyne, co powinnam robić, to życie chwilą, bo owa chwila jest niezwykle krótka i ulotna...

Coś, czego mogłabyś nauczyć się od szesnastoletniej siebie

Korzystaj z dnia - często zapominam korzystać z każdej chwili, która trwa, bo martwię się już tym, co będzie.

Jak wyglądałyby Wasze odpowiedzi? Zapraszam do dyskusji! :)