Nie zabierajcie mi dziecka - Cathy Glass

Tytuł oryginału: Please Don't Take my Baby

Wydawnictwo: Muza

Data wydania: 15 kwietnia 2015

Liczba stron: 304

Nastoletni wiek jest niezwykle trudny i wymagający - przestajesz być traktowany jak dziecko, ale nie masz jeszcze możliwości zachowywania się jak osoba dorosła, bo jesteś pozbawiony wielu przywilejów. Z tego względu niekiedy młode osoby podejmują się różnorodnych zachowań ryzykownych, aby spróbować swoich sił, stając na krawędzi. Sprawy komplikują się, kiedy nastolatka pragnie poczuć się dorosłą kobietą, chociaż nie jest jeszcze w pełni dojrzała psychicznie, fizycznie, prawnie ani ekonomicznie, po czym okazuje się, że za kilka najbliższych miesięcy stanie się mamą...

17-letnia Jade jest dziewczyną, która nie potrafi nawiązać wspólnego języka ze swoją matką, a wolne chwile najchętniej spędza ze swoimi koleżankami uwielbiającymi korzystać z życia. Kiedy Jade dowiaduje się, że jest w ciąży, staje przed ogromnym wyzwaniem. Trafia do Cathy, stanowiącej rodzinę zastępczą potrzebującym dzieciom, która ma zaopiekować się dziewczyną przez najbliższe tygodnie. Niestety niełatwo jest okiełznać zbuntowaną nastolatką, podejmującą ogrom nierozsądnych zachowań - kłamie, wychodzi bez uprzedzenia, wraca dużo później niż powinna, a do tego często upija się, nie zważając na ciążę. Jej postępowanie nie polepsza się po urodzeniu córeczki, w związku z czym dziewczyna staje przed poważnym wyborem - musi zdecydować czy ważniejsze jest dla niej pozostanie ze swoim dzieckiem, porzucając kontakty z koleżankami uwielbiającymi ryzyko, czy zależy jej na spokoju oraz braku odpowiedzialności za małą i bezbronną istotkę. 

Bycie matką to ogromne wyzwanie, z którym nie radzą sobie niekiedy nawet dorosłe kobiety, a co dopiero młode i nieodpowiedzialne dziewczyny, jakich jedynym obowiązkiem powinno być uczęszczanie do szkoły, ewentualnie pomoc rodzicom w domu. Główna bohaterka nie potrafi uświadomić sobie, jak istotna jest dbałość o maleństwo, które nosi w brzuchu. Wiele kobiet, kiedy dowiaduje się o ciąży, ma ogromne wyrzuty sumienia, wiedząc, że w tym czasie wypiło alkohol, zapaliło papierosa czy podjęło się jakiegokolwiek wysiłkowego zajęcia. W Nie zabierajcie mi dziecka Jade świadomie popełnia błędy, niejednokrotnie powielając je również wtedy, gdy swoją Courtney ma już przy sobie. Pakowanie się w tarapaty przychodzi jej nader lekko - całe szczęście, że ma bardzo duże wsparcie u swojego chłopaka, opiekunki społecznej, matki, a także Cathy Glass. 

Cathy Glass jest kobietą o anielskiej cierpliwości oraz złotym sercu. Od wielu lat czynnie angażuje się w pomoc potrzebującym dzieciom, niejednokrotnie okupując to łzami, bólem, zawodem, nieprzespanymi nocami, a także straconymi nerwami. Jednak doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że po to podjęła się rodzicielstwa zastępczego, aby ratować, a przynajmniej odrobinę polepszać życie młodych ludzi, pomimo tego, że często wymaga to ogromu poświęceń. Cathy Glass to cudowny człowiek, nieustannie dokonujący rzeczy zupełnie niemożliwych, biorąc przeogromną odpowiedzialność na swoje barki. Wszyscy z nas mogliby jedynie pozazdrościć nieposkromionej chęci pomocy, a także absolutnej wiary w ludzi. 

Jestem absolwentką pedagogiki, która wiele razy słyszała, że ma potężne przygotowanie pedagogiczne niezbędne do stworzenia rodziny zastępczej. Pomijając to, iż wymaga to wielu formalności, które nierzadko trudno przejść, to nie jestem pewna, czy miałabym w sobie tyle siły, aby stanowić rodzinę dla dzieci, początkowo zupełnie nieznanych, posiadających wiele niemiłych wspomnień, charakteryzujących się bardzo trudnym charakterem i często niezrozumiałymi zachowaniami. Podjęcie takowej decyzji jest niezwykle odważne - szczerze podziwiam ludzi, którzy decydują się na ten krok.

Ta historia pokazuje, że bycie młodą mamą to kolosalne wyzwanie, z którego da się wyjść obronną ręką tylko wtedy, gdy posiada się wsparcie w bliskich osobach. Niektórzy od razu najchętniej zabraliby dziecko młodym mamom, jednak warto pamiętać, że one też potrafią być odpowiedzialne, kochające i cudowne - należy dać im tylko szansę. Chociaż nie ukrywam, że jest to niekiedy frustrujące i smutne, bo ile par stara się o dziecko wiele lat, a niekiedy nastolatkom wystarczy jeden raz, aby doświadczyć daru rodzicielstwa...

Książka bierze udział w wyzwaniach: Grunt to okładka, Pod hasłem oraz Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (2cm).