Kiedy cię poznałam - Cecelia Ahern

Tytuł oryginału: The Year I Met You
Wydawnictwo: Akurat
Data wydania: 6 maja 2015
Liczba stron: 416

Życie rzadko bywa przewidywalne - najczęściej zaskakuje, jednak nie zawsze pozytywnie. Często mówi się, iż nieszczęścia chodzą parami, bo niejednokrotnie po jednym upadku przychodzi kolejny. Na szczęście po burzy zawsze przychodzi słońce, nawet jeżeli początkowo jest nam ciężko je dostrzec...

Jasmine przebywa na urlopie ogrodniczym - została zwolniona z pracy, ale jeszcze przez rok nie może zatrudnić się w konkurencyjnej firmie, w zamian za co dostaje wynagrodzenie. Wiele osób byłoby zachwycony - rok wolnego, za który dostaje się pensję, czyli spełnienie najskrytszych marzeń. Niestety Jasmine nie jest zadowolona ze swojej sytuacji, w czym nie pomagają jej bliscy, na każdym kroku poszukujący jej konkretnego zajęcia. Kobieta niemal całe dnie spędza na obserwowaniu swojego sąsiada, Matta Marshalla, będącego prezenterem w największej irlandzkiej stacji radiowej. Jasmine nienawidzi Matta za jego poglądy, a także okropne zachowanie względem żony i dzieci wynikające z nadużywania alkoholu. W końcu życie Matta sypie się, jego rodzina zaczyna go nienawidzić, a Jasmine jest niemym świadkiem sąsiedzkiego załamania. Z dnia na dzień poznaje Matta, zmieniając o nim zdanie, a także starając się rozumieć jego punkt widzenia na różnorodne sprawy...

Teraz rozumiem, że nigdy nie zastygamy w miejscu, nasza podróż nigdy się nie kończy, bo nigdy nie przestaniemy się rozwijać i rozkwitać; kiedy gąsienica myślała już, że świat się skończył, stała się motylem. *

Niejednokrotnie główna bohaterka irytowała mnie do tego stopnia, iż odkładałam książkę na półkę. Niby dorosła kobieta, ale jej zachowania mogłaby powstydzić się niejedna nastolatka. Ponadto nienawidzenie sąsiada z naprzeciwka połączone z nieustannym śledzeniem jego każdego kroku... to zakrawa o problemy psychiczne. Traktowanie siostry również jest nie w porządku, bo jak można wymagać od innych, aby traktowali Heather jako normalną dojrzałą kobietę, skoro sama Jasmine nie potrafi zaufać siostrze, nieustannie dając do zrozumienia, że jest ona upośledzona i zasługuje na totalną opiekę? Kobieta niepotrzebnie rozkłada nad siostrą parasol ochronny, zamiast wspierać ją w jej działaniach. Hipokryzja goni hipokryzję, co nie pomaga we wzbudzeniu sympatii do głównej bohaterki.

Po udanej przygodzie z Love, Rosie byłam nastawiona na równie intrygującą lekturę, trzymającą w napięciu i zapewniającą masę emocji. Nie ukrywam, że książka Kiedy cię poznałam nie wywarła na mnie takiego wrażenia, jakiego oczekiwałam. Sam zarys fabuły czy opis przedstawionej historii wydają się interesujące, jednak w ostatecznym rozrachunku powieść okazuje się dość nudna. Początkowo spodziewałam się niezłej i wciągającej lektury, jednak z każdą kolejną kartką mój zapał opadał, czego skutkiem było czytanie tej powieści około dwóch tygodni, co wydaje się ogromem czasu, jak na ową ilość stron. Akcja dzieje się nieustannie w tych samych miejscach, nie zaskakuje niczym, a bohaterowie wydają się nieco ospali, a niekiedy wręcz pozbawieni życia. Owszem, wątek alkoholizmu, rozpadu rodziny czy zespołu Downa to tematy ważne i absorbujące, jednak reszta książki, pozbawiona jakiejkolwiek dynamiki, burzy moje zadowolenie.

Śledząc recenzje tej powieści, zauważyłam mnóstwo pozytywnych opinii, zatem widać, że najnowsza powieść Cecelii Ahern przypada do gustu wielu osobom. Ja nie znalazłam w Kiedy cię poznałam tego, co zachwyciło mnie chociażby w Love, Rosie, zatem moje odczucia i emocje nie szybowały w górę wraz z każdą kolejną kartką, którą przewracałam. Każdy sam podejmie decyzję o sięgnięciu po tę historię - ja nastawiłam się na niezwykle absorbującą powieść i poczułam zawód. Ta opowieść niekiedy budzi uśmiech na twarzy, a na pewno pobudza do refleksji, więc z pewnością niektórzy znajdą w niej coś dla siebie.

Kiedy cię poznałam to powieść dająca nadzieję na lepsze jutro. Przedstawiona historia ukazuje, że nie może być ciągle źle, ponieważ problemy są po to, aby je przezwyciężać. Gdybyśmy zawsze mieli łatwo i przyjemnie, to z pewnością nie potrafilibyśmy docenić dni, w których jest po prostu dobrze. Historia poznanych bohaterów uświadamia, że ZAWSZE warto walczyć o to, czego pragniemy, a także o ludzi, których kochamy, bo czasami wystarczy, aby ktoś dostrzegł nasze starania, a wtedy już wszystko pójdzie z górki. Zatem głowa do góry, pierś do przodu i wyruszajmy na poszukiwanie lepszego jutra, bo na pewno nadejdzie.

* cytat ze str. 413

Przeczytałam również:

Love, Rosie

[Tę książkę, a także wiele innych, możesz kupić TUTAJ w atrakcyjnej cenie.]

Książka bierze udział w wyzwaniach: Grunt to okładka oraz Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (2,8cm).