Położna. 3550 cudów narodzin - Jeannette Kalyta

Wydawnictwo: Otwarte

Data wydania: 13 stycznia 2014

Liczba stron: 328

Już dawno zauważyłam pewną tendencję u niektórych ludzi - jeżeli spotkało ich coś nieprzyjemnego, bolesnego i niewartego wspominania, to zdają się oni czerpać dziwną i niezrozumiałą przyjemność ze świadomości, że innych również to spotyka. Nieraz odczułam, że pewne osoby nie mogą przeboleć, iż inni mogą przejść przez życie w lżejszy sposób, dlatego starają się różnorodnymi sposobami sprawić, aby reszta miała przynajmniej tak źle jak oni. Na szczęście istnieją na świecie też dobre dusze, które posiadając złe doświadczenia, pragną uchronić innych od złych wspomnień.

Jeannette Kalyta nie miała łatwego pierwszego porodu, a i drugi nie był najwspanialszy. Personel okazał się opryskliwy oraz pozbawiony empatii - kobieta postanowiła być zupełnie inną położną niż te, które spotkała na swojej drodze. Jak widać, w wielu przypadkach chcieć oznacza móc... Jeannette nie poddawała się nawet wtedy, kiedy szła pod prąd, wbrew wszystkim dotychczasowym zasadom oraz przekonaniom. Od zawsze pragnęła pracować w innych warunkach niż te, które od lat panowały w polskich szpitalach. Wielu traktowało to jako głupotę i tymczasowe widzimisię, jednak Kalyta, niekiedy nieświadomie, szła z duchem czasu, każdego dnia walcząc o porody rodzinne, zwiększanie świadomości o własnej cielesności, możliwość rodzenia w pozycjach wertykalnych bądź w wodzie, bez nadmiernych oraz często zbędnych medycznych zabiegów. 

Poród zbliża się do mnie wielkimi krokami i przyznam szczerze, że najbardziej napawa mnie lękiem świadomość, iż mogę trafić na nieodpowiedni personel, który nie wspiera, niedokładnie dba o komfort i zdrowie rodzącej, często zupełnie ignoruje jej prośby. Myślę, że jeszcze wiele czasu upłynie, aż na polskich porodówkach będzie podobnie jak w wielu innych krajach, gdzie najważniejsze jest dziecko oraz jego mama, a nie procedury, papierologia oraz zabieganie o jak najmniejsze wydatki. Niestety nadal w niektórych szpitalach nie podaje się znieczulenia, kobieta musi rodzić na leżąco (bez możliwości przyjęcia bardziej wygodnej pozycji), szpitalne jedzenie woła o pomstę do nieba, zamiast pomóc młodej mamie w rozbujaniu laktacji - podaje się butelkę z mlekiem modyfikowanym, ciężarna nie ma możliwości cesarskiego cięcia, kiedy nie czuje się już na siłach, a jedynym wyjściem jest zapłacenie lekarzowi. Cholernie smutne jest to, że w wielu przypadkach uświadamianie o tym, że poród może przebiegać zupełnie inaczej, jest walką z wiatrakami, ponieważ liczni lekarze i położne są ślepi, głusi i zbyt leniwi. 

Położna. 3550 cudów narodzin to autobiograficzna opowieść o życiu wspaniałej i przepełnionej pasją położnej, która codziennie jest świadkiem ogromnych wzruszeń oraz radości, ale niekiedy również smutku, bólu i rozpaczy. Łza kręci się w oku, kiedy człowiek czyta o śmierci maluszków, zarówno tych w łonie matki, jak i umierających od razu po porodzie... Pewne sytuacje, jakie opisuje Jeannette Kalyta, zbudziły we mnie przerażenie oraz niemałe zaszokowanie, chociażby matka jedząca własne łożysko czy potrzeba świadomości tego, jak przebiegały porody w rodzinie, ponieważ wbrew pozorom mogą one mieć niebagatelny wpływ na wydawanie na świat kolejnych członków rodziny. 

Polecam tę książkę wszystkim kobietom, które nie godzą się na odarcie z godności oraz przedmiotowe traktowanie. Jeannette Kalyta uświadamia, że warto żyć w zgodzie z własną naturą, a harmonia pomiędzy ciałem i duszą jest niezmiernie istotna. Dzięki tej lekturze wydaje mi się, że trochę mniej boję się porodu, chociaż nie ukrywam, że z tyłu głowy zawsze jest strach, którego nie potrafię przegonić na dobre...

 Książka bierze udział w wyzwaniach: Moja półka, Polacy nie gęsi oraz Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (2,5cm).