Wiśniewscy. Rodzinka się powiększa - Chris Higgins

Tytuł oryginału: My Funny Family Gets Bigger

Wydawnictwo: Debit

Seria/cykl: Wiśniewscy

Data wydania: lipiec 2014

Liczba stron: 128

Uwielbiam historie rodzinne przedstawiane w literaturze dziecięcej, które zawsze ukazują wzloty i upadki, aby zawsze uświadomić, że najczęściej siła tkwi w rodzinie. Niekiedy im liczniejsza rodzina, tym człowiek ma więcej osób do kochania, wspierania oraz pomagania, co często bywa ogromnym plusem. Wiele do powiedzenia w tym temacie ma rodzina Wiśniewskich, składająca się z całkiem pokaźnej liczby członków.


Rodzina Wiśniewskich składa się z rodziców oraz 9,5-letniej Matyldy będącej świetną obserwatorką, najstarszego i najbardziej dojrzałego 12-letniego Dudusia, Maryli, zwanej eM, która z pewnych powodów nienawidzi szkoły, bardzo zdolnego i mądrego przedszkolaka Stefana, a także przesłodkiej oraz zapatrzonej w niego 3-letniej Ani. Jednak rodzice nie poprzestali na piątce dzieci - w okolicach Bożego Narodzenia na świat ma przyjść kolejna pociecha. Oczekiwania na nowego członka rodziny przebiega w dość nerwowej atmosferze, ponieważ nieoczekiwane sytuacje nie pozwalają na błogą radość. Mama nie jest zbyt zadowolona, że jej teściowa ma zamiar przejąć władzę nad rodzinnym obiadem, co wzbudza również popłoch u Matyldy, która wie, że babcia poda indyka, którego dziewczynka nie chce jeść z powodu swojego wegetarianizmu. A do tego Maryla, pomimo tego, iż jest bardzo zdolną uczennicą, wykazuje ogromne trudności z czytaniem, czego niezmiernie zazdrości młodszemu bratu, który błyskawicznie opanował tą niełatwą umiejętność.

To nie tak, że mamusia nie kocha babci i dziadka, bo ich kocha. Tak myślę. Na pewno kocha dziadka. Bo słyszałam, jak mówi do tatusia: "Twój tata jest święty!". I: "Twój tata zasługuje na medal!". Albo: "Pewnego dnia otrzyma swoją nagrodę!". Ale nigdy nie mówi, za co ta nagroda. Myślę, że babcię też kocha, ale czasami wolałaby, żeby babcia trochę mniej się wtrącała. Babcia jest bardzo dobra we wtrącaniu się. I denerwowaniu innych. I stawianiu na swoim. I niesłuchaniu innych. I ustawianiu ludzi. I unoszeniu się. *

Matylda to dziewczynka niezwykle bystra - zdolności obserwacji oraz wysnuwania odpowiednich wniosków może jej pozazdrościć niejeden dorosły. Zaśmiewałam się, kiedy trafiałam na fragmenty takie jak powyżej - nie da się ukryć, że w wielu rodzinach to cała kwintesencja relacji synowa-teściowa. Przyznam szczerze, że od początku podejrzewałam, w czym tkwi problem z czytaniem u Maryli, dlatego niezmiernie zdziwiłam się, że jej rodzice nie wpadli na to. Chociaż należy im to wybaczyć, wszak mają na głowie pokaźną liczbę pociech, a do tego spodziewają się kolejnego malucha, co z pewnością niekiedy spędza im sen z powiek. Na szczęście babcia okazuje się dobrą duszą, która po rozmowie z wnuczką podejmuje odpowiednie kroki pomagające zwalczyć istniejący problem.

Jestem przekonana, że perypetie rodziny Wiśniewskich przypadną do gustu nie tylko dzieciom, ale również dorosłym. To świetna lektura do wspólnego czytania oraz wysnuwania właściwych wniosków. Pięknie przedstawione są tutaj rodzinne relacje, o które należy dbać, bo są niezwykle cenne i istotne w zabieganym świecie.  

* cytat ze str. 27

Książka bierze udział w wyzwaniach: Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (1,1cm).