Miasto z lodu - Małgorzata Warda

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Seria/cykl: Kobiety to czytają!

Data wydania: 11 września 2014

Liczba stron: 368

Smuci mnie fakt, iż tak łatwo przychodzi nam ocenianie innych. Robimy to niemal codziennie - wyrabiamy sobie zdanie o innych, tak naprawdę zupełnie nie mając pojęcia o czyimś życiu. Co najlepsze, często nawet nie staramy się poznać drugiego człowieka oraz jego historii, ale już doskonale wiemy, co owa osoba robi źle, mając w głowie ogrom rad, którymi najchętniej obdarowalibyśmy ją. Jednak nie robimy tego, wychodząc z założenia, że każdy powinien radzić sobie sam, a skoro nikt nam nie pomaga, to niech inni też mają pod górkę. 

W różnych sytuacjach ludzie różnie myślą. (..) Nie wszystko da się wyjaśnić. Z boku coś wygląda inaczej, niż jest naprawdę.

13-letnia Agata niezbyt dobrze zna swoją matkę, ponieważ niemal całe życie znajdowała się pod opieką babci. Dziewczynka przepełniona jest radością, ale i masą obaw, kiedy Teresa decyduje się zabrać ją od babci, aby zacząć w miarę normalne życie. Przeprowadzają się do małego miasteczka położonego nieopodal gór, stając się tematem numer 1 wśród mieszkańców, stanowiących typową drobnomieszczańską społeczność, nieustannie zajmującą się tworzeniem plotek oraz chorobliwie przywiązaną do konwenansów. Sąsiedzka wrogość osiąga apogeum, kiedy Agata zostaje odnaleziona w górach, znajdując się w krytycznym stanie. Rozpoczyna się batalia pomiędzy matką, szkołą, koleżankami Agaty, mediami oraz mieszkańcami miasteczka...

Moja złość na ludzi rosła z każdą przewracaną kartką. Zrzucanie odpowiedzialności oraz bagatelizowanie istotnych wydarzeń budziła we mnie masę wściekłości i rozżalenia. Najłatwiej jest obwiniać matkę, czyli człowieka mającego poważne problemy zdrowotne, wszak nie będzie się zbyt mocno broniła, a do tego każdy przychyli się ku temu, iż jest winna. Policja lekceważy Teresę, dyrektorka szkoły robi wszystko, aby nikt nie rzucił nawet cienia podejrzeń na niekompetencję nauczycieli oraz brak odpowiedniego zainteresowania losem Agaty i jej chorej mamy. Ludzie zlinczowaliby Teresę, wyrządzając jej ogromną krzywdę, gdyby nie kompetentny dziennikarz, któremu zależało na dojściu do prawdy, a nie rzucaniu się na niewinną ofiarę. Aż strach pomyśleć, ilu osobom zmarnowano życie przez niekompetencję władz czy środków masowego przekazu... 

Kiedy umiera dziecko, wszystkie pytania wydają się absurdalne, a odpowiedzi jeszcze głupsze.

Niczym odkrywczym nie jest świadomość, iż wiara w ludzi bywa zgubna... Niemniej irytuje mnie to za każdym razem, kiedy tego doświadczam - zarówno bezpośrednio, jak i w sposób pośredni. Miasto z lodu ukazuje, jak okrutni potrafią być ludzie - w zasadzie nie ma co się dziwić, że młodzież dopuszcza się niekiedy wręcz bestialskich czynów, skoro bierze przykład z dorosłych, którzy często nie zasługują nawet na miano człowieka. 

Małgorzata Warda wie, jak trafić do serca oraz sumienia czytelnika. Autorka poruszyła każdy zakamarek mojej emocjonalności, wznosząc mnie na wyżyny, abym zaraz z kretesem mogła spaść w dół. Miasto z lodu to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością, ale zdecydowanie nie ostatnie, gdyż byłby to wręcz grzech. Polecam tę książkę wszystkim, którzy lubią powieści obyczajowo-społeczne, pokazujące prawdziwe ludzkie oblicze, zdejmując maski i uświadamiając, jacy potrafimy być okropni, gruboskórni oraz zakłamani.

 Książka bierze udział w wyzwaniach: Polacy nie gęsi oraz Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (2,6cm).