Jeśli bocian nie przyleci, czyli skąd się biorą dzieci - Agnieszka Frączek

Wydawnictwo: AWM

Data wydania: 2008

Liczba stron: 24

Dzieci zadają mnóstwo pytań, na co powinni być przygotowani wszyscy rodzice. Jednym z najtrudniejszych, jakie często spędza sen z powiek mamie i tacie, jest pytanie: skąd się biorą dzieci? Udzielenie odpowiedzi zależy od wieku dziecka oraz jego dojrzałości psychicznej i emocjonalnej. Niezwykle trudne zadanie stoi przed rodzicami adopcyjnymi, którzy często nawet nie mają pewności, czy warto mówić prawdę... Na ratunek przychodzą książki oswajające maluchy z ich pochodzeniem.

Jeśli bocian nie przyleci, czyli skąd się biorą dzieci to bardzo krótka historia - jej narratorem jest adoptowane dziecko, które opowiada o tym, jak trafiło do swoich rodziców. Opowieść rozpoczyna się od momentu zakochania się dwojga ludzi i zawarcia między nimi związku małżeńskiego, po czym przechodzi do problemów z zajściem w ciążę, decyzji o podjęciu adopcji oraz zabrania pod opiekę maleństwa, kończąc się na ogromnej radości oraz wspólnym życiu we trójkę. 

Sama decyzja o zaadoptowaniu dziecka jest niezwykle trudna i wymaga wielu przemyśleń. Po przyjęciu dziecka pojawiają się kolejne wątpliwości - czy mówić dziecku o adopcji, w jaki sposób to zrobić, jak dziecko może to odebrać, kiedy mu to powiedzieć... Problemy narastają, rodzice denerwują się, a dzieci zaczynają odczuwać, że coś jest nie tak. Osobiście uważam, że najlepiej wyjaśnić dziecku, że jest adoptowane, jak najwcześniej, ponieważ zawsze znajdą się życzliwe osoby w szkole czy na podwórku, które chętnie uświadomią dziecko, że nie zostało urodzone przez mamę, z jaką mieszka, co może wywołać w nim niedowierzanie, bunt oraz utratę zaufania do rodziców.

Książka nada się do czytania już z maluszkiem, ponieważ historia jest krótka i napisana wierszem, zatem przeczytanie jej nie zabiera wiele czasu. Starszaki mogą czytać ją samodzielnie ze względu na duże i wyraźne litery, jednak nie wolno zostawiać ich samych z tym tematem - po lekturze należy porozmawiać z nimi i dowiedzieć się, jakie są ich odczucia. Dodatkowym atutem tej opowieści są kolorowe i proste ilustracje, dodające uroku całej opowieści. 

Sam wydźwięk książeczki jest bardzo pozytywny - rodzice wiążą się ze sobą z miłości, bardzo pragną dziecka, ale ich starania nie pomagają, zatem postanawiają zaadoptować dzieciątko. Kiedy przywożą je do domu, wszyscy są zachwyceni i bardzo wzruszeni, co sprawia, że maluch czuje się w tej rodzinie wspaniale. Historia jest bardzo uproszczona, zatem nadaje się bardziej dla maluszków, gdyż starsze dzieci mogą nie być usatysfakcjonowane i zarzucą rodziców masą pytań, ewentualnie - co gorsze - zamkną się w sobie, nie do końca wierząc i rozumiejąc to, co przeczytały. Opowiadanie jest przeznaczone dla dzieci, zatem pozbawione jest informacji o tym, jak długie i męczące są starania o przysposobienie dziecka, a także jak wiele warunków należy spełnić, aby dziecko mogło trafić do odpowiednich osób. Pewnym zgrzytem jest również przekazanie małym czytelnikom, skąd się biorą dzieci, wszak z tej opowieści można wysnuć, że to bocian odpowiada za dostarczanie maluchów do maminych brzuchów, w co może jeszcze uwierzyć dwu- czy trzylatek, ale dzieci nieco starsze nie dadzą się już na to nabrać. 

Książka bierze udział w wyzwaniu: Dziecinnie, Grunt to okładka, Pod hasłem oraz Wyzwanie biblioteczne.