Stary Noe - Zuzanna Orlińska

Wydawnictwo: Literatura

Data wydania: styczeń 2015

Liczba stron: 48

Pewnie przeważająca większość z nas zna biblijną opowieść o Arce Noego, która niejednokrotnie przewijała się gdzieś w naszym życiu, chociażby na lekcjach religii. Kiedy ujrzałam Starego Noego na bibliotecznej półce, od razu podsunęłam książkę bratu, jednocześnie mając świadomość, że z pewnością ja także zapoznam się z tym opowiadaniem, chociażby po to, aby przekonać się, jak autorka postanowiła uwspółcześnić historię znaną od wieków. 

W czasie potopu, jaki Bóg zsyła na ziemię z powodu nieposłuszeństwa ludzi, staruszek Noe dostaje szansę na ocalenie przed zagładą - Bóg pozwala mu zbudować statek i zabrać do niego swoją rodzinę oraz zwierzęta wszystkich gatunków. Arka, jaką zbudował Noe, płynie dniami i nocami, stawiając czoła sztormom i długotrwałym deszczom. Staruszek doskonale pamięta, że nie może ocalić już nikogo więcej, poza tymi, którzy znajdują się na statku. Jednak kiedy widzi przerażonego chłopca na stromym dachu wysokiej wieży, nie waha się wyciągnąć do niego pomocną dłoń, co dzieje się również później - Noe ratuje jeszcze wiele ludzkich oraz zwierzęcych istnień przed śmiercią, nie zważając na złość Boga oraz członków rodziny. Tytułowy bohater uważa, że aby być uczciwym, nie można być zbyt mocno posłusznym...

Niejednokrotnie stajemy przed podobnymi rozterkami jak Noe - pomóc innym, nawet własnym kosztem, czy zadbać jedynie o swoje dobro, nie zważając na otaczającą rzeczywistość? Nie jest to łatwe pytanie, a udzielenie odpowiedzi nastręcza ogromu wątpliwości. Osobiście uważam, że wszystko zależy od konkretnej sytuacji - niekiedy należy wyciągnąć dłoń, nawet jeśli możemy na tym stracić, ale czasami warto walczyć o swoje, ponieważ jeżeli my nie zadbamy o siebie, to może zdarzyć się tak, że nikt za nas tego nie uczyni.

Owa historia nazwana jest współczesną interpretacją znanej opowieści biblijnej o potopie, jednak nie do końca zgadzam się z tym stwierdzeniem, ponieważ Stary Noe mocno odbiega od prawdziwej opowieści, znanej od wielu lat. Autorka znacznie przerobiła tę historię, zatem nie polecam zapoznawania z nią dzieci, które nie znają pierwowzoru, ponieważ mogą odebrać ją zupełnie inaczej niż powinny. Na pewno zapoznając dzieci z tą książką, warto, aby ktoś dorosły był przy tym i wyjaśniał pewne kwestie, aby nie zostały opacznie zrozumiane. 

Zuzanna Orlińska w tej książce przedstawia Boga w niezbyt pozytywnym świetle, pokazując go wręcz jako tyrana, co może spowodować strach oraz niezrozumienie wśród młodych czytelników. Mnie owa historia poruszyła i pozostawiła w głębokiej zadumie, co zdarza się bardzo rzadko, szczególnie w przypadku literatury dziecięcej. Opowieść, stworzona przez Zuzannę Orlińską, jest dość kontrowersyjna z uwagi na przeobrażenie popularnej historii w coś nowego i mocno zmienionego, jednak i takie książki mogą przypaść do gustu - tym bardziej jeśli zachwycają oprawą graficzną, a tutaj naprawdę jest na co popatrzeć. 

Książka bierze udział w wyzwaniu: Cztery pory roku, Dziecinnie, Pod hasłem oraz Wyzwanie biblioteczne.