Tam gdzie ty - Jodi Picoult

Tytuł oryginału: Sing You Home

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Data wydania: 10 stycznia 2012

Liczba stron: 568

Wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, że świat jest cholernie niesprawiedliwy. Widzę to niemal codziennie, co nieustannie wprawia mnie w zadumę i powoduje masę złości, szczególnie kiedy dotyczy to starań o dziecko. Masa bezmyślnych i nieodpowiedzialnych młodych ludzi wybiera się na dyskotekę, po czym po paru miesiącach zostaje mamą bądź tatą - nierzadko takie osoby są wręcz zaskoczone i pytają, jak to się stało. Takie jednostki nie muszą pilnować dni płodnych, faszerować się żadnymi lekami ani dbać o cokolwiek - po prostu wystarczy jeden jedyny raz, aby zostały obdarzone dzieckiem, które często traktują jako zło konieczne. Z kolei inne pary przez długie lata wypruwają żyły, aby zostać rodzicem - obnażają swoje wszystkie słabości, wydają ogrom pieniędzy, a do tego odzierają się z intymności, aby niekiedy nigdy nie usłyszeć słów: "kocham Cię, mamo/tato"...

Głównych bohaterów Tam gdzie ty poznajemy w niezwykle trudnym momencie - wieloletnie małżeństwo traci dziecko w 28 tygodniu ciąży. Ich dotychczasowe życie opierało się głównie na różnorodnych poczynaniach mających na celu posiadanie dziecka - bezpłodność, leczenie, in vitro oraz liczne poronienia sprawiły, że małżonkowie w końcu zaczęli nieco oddalać się od siebie. Zoe przeżywa wszystko niezwykle emocjonalnie, jednak stara się nie poddawać i pragnie po raz kolejny starać się o maleństwo. Z kolei Max wydaje się już zmęczony podporządkowywaniem całego życia procesom rozrodczym oraz współżyciem na zawołanie. Decyzja o rozstaniu okazuje się nieunikniona, jednakże wszystko zaczyna komplikować się, kiedy Zoe odnajduje szczęście u boku kobiety, a Max szuka pocieszenia w kościele.

Batalia sądowa, do jakiej dochodzi pomiędzy obiema stronami, budzi ogrom kontrowersji. Kto bardziej zasługuje na trzy zamrożone zarodki? Kobieta, która przez wiele lat była poddawana różnorodnym ingerencjom lekarskim po to, aby zajść w ciążę czy jej mąż, który również wiele czasu i sił poświęcił na starania o dziecko? Kobieta, która po wieloletnim związku z mężczyzną, pokochała inną kobietę, z jaką pragnie stworzyć wspaniały i kochający dom, jednak na każdym kroku słyszy, że jest to wbrew wszelkim zasadom? Czy mężczyzna, który nie stroni od alkoholu i w zasadzie nie chce mieć dzieci, ale jego brat i bratowa chętnie zaadoptują owe zarodki?

Bezpieczeństwo to rzecz względna. Możesz dopłynąć tak blisko brzegu, że prawie czujesz grunt pod nogami, po czym nagle roztrzaskujesz się na skałach. *

W tej powieści, jak to u Picoult bywa, nic nie jest czarne ani białe, idealnie dobre czy doszczętnie złe. Zachowanie głównych bohaterów niejednokrotnie budziło we mnie masę emocji - od współczucia po gniew i irytację. Nieraz złościłam się na Maxa, którym wszyscy pomiatali, teoretycznie robiąc to w imię zasad religijnych, a w praktyce dążąc jedynie do tego, aby postawić na swoim - za wszelką cenę. Nie potrafię zrozumieć, jak ludzie podający się za głęboko wierzących i domagających się sprawiedliwości oraz życia zgodnego ze Słowem Bożym, mogą być zdolni do najgorszych podłości, aby dopiąć swego. Owa hipokryzja przeraża mnie... 

Jodi Picoult jest mistrzynią w swoim fachu - mało kto potrafi tak umiejętnie grać na emocjach, poruszając najwrażliwsze struny i sprawiając, że człowiek z w miarę ugruntowanymi poglądami zaczyna zastanawiać się, czy jednak nie warto odkryć drugiej strony medalu, która w konkretnej sytuacji może okazać się naprawdę jaśniejsza niż ta, po jaką jeszcze niedawno sięgnęlibyśmy bez wahania. Do tej pory wydawało mi się, że mam jasno określone zdanie na temat wychowywania dzieci w związkach homoseksualnych, ale po tej lekturze mam mętlik w głowie, a raczej... moje poglądy runęły w gruzach. Czy miłość musi być zdeterminowana płcią? Czy człowiek może znaleźć prawdziwe szczęście jedynie u boku płci przeciwnej? A może wystarczy, aby druga osoba była życzliwa, kochająca i dobra dla nas, niezależnie od tego, czy jest mężczyzną, czy kobietą?

Jeżeli znacie twórczość tej autorki, to zapewne nie muszę Was nawet zachęcać do sięgnięcia po jej kolejną powieść. Jednak jeśli zastanawiacie się, czy warto, to zapewniam, że tak! Tematyka powieści Jodi Picoult nigdy nie jest łatwa i lekka, ale za to wartościowa i niezwykle emocjonalna. Ja sięgam po nią bez zastanowienia, o czym świadczy fakt, że przeczytałam już dziesięć historii, które wyszły spod pióra jej autorki i... chcę więcej.

* cytat ze str. 550

Książka bierze udział w wyzwaniach: Czytamy powieści obyczajowe, Pod hasłem oraz Wyzwanie biblioteczne.