Mamusiu, tatusiu, za co mnie tak nienawidzicie? - Casey Watson

Tytuł oryginału: Too Hurt To Stay
Wydawnictwo: Amber
Seria/cykl: Skrzywdzone 
Data wydania: 26 września 2013
Liczba stron: 288

Dziecko, które przychodzi na świat, jest jak czysto biała kartka - to od jego opiekunów zależy, co z nią zrobią. Może zapiszą ją pięknymi słowami, dbając o nią, prostując zagięte rogi i chuchając na nią, jakby była najdroższym skarbem? A może zapełnią ją niezliczoną ilością skreśleń i plam, składając byle jak i kładąc gdziekolwiek popadnie? Może zdarzyć się również, że szybko zapomną o niej albo zgniotą w dłoniach i wyrzucą do kosza, a później będą narzekać, że nic wartościowego nie dało się z nią zrobić...

Lekko zmierzwione włosy w kolorze blond, duże oczka, okrągła i uśmiechnięta buzia - 8-letni Spencer wygląda jak cherubinek. Casey Watson, która zostaje jego tymczasową opiekunką, nie potrafi uwierzyć, że ten inteligentny, rezolutny i niewinnie wyglądający chłopczyk nierzadko zachowuje się wręcz diabelsko. Co więcej, kobieta nie może nadziwić się, że tak małe dziecko samo zgłosiło się do opieki społecznej, a tym bardziej zrozumieć tego, iż rodzice chłopca twierdzą, że jest on złem wcielonym, stanowiącym zagrożenie dla siebie i innych, zatem nie chcą, aby nadal mieszkał z nimi. Casey pragnie dotrzeć do sedna problemu, gdyż na pierwszy rzut oka widać, że funkcjonowanie tej rodziny jest zaburzone. 

Dość szybko Spencer pokazuje różki - zaczyna kłamać, kradnie i ukrywa swoje łupy, dopuszcza się aktów wandalizmu i agresji względem innych. Chłopiec sukcesywnie łamie wszelkie normy etyczne, ewidentnie przejawiając zachowania socjopatyczne. Jednak nie jest to dziwne, skoro wydaje się, że nikt nigdy nie stawiał Spencerowi żadnych granic, dlatego 8-latek nie potrafi dostosować się do narzuconych zasad. Poza tym, po co starać się i być posłusznym, kiedy nawet rodzice traktują go jak wyrzutka? 

Bliższe poznanie Spencera prowokuje do postawienia sobie pytania - czy dziecko może być złe już od pierwszych dni swojego życia? Najłatwiej jest oskarżać niewinną i bezbronną istotę, wkładając w jej usta własne, często krzywdzące słowa, sprawiając, że dziecko zaczyna wierzyć w to, co słyszy. Żadne dziecko nie robi planów (przebywając jeszcze w brzuchu swojej matki!), że będzie niedobre, a jego głównym zadaniem będzie uprzykrzanie życia innym. Zło nie jest także przekazywane w genach, czym niektórzy próbują się tłumaczyć. Owszem, dziecko może stać się niegrzeczne, przejawiając nawet skandaliczne zachowanie, ale winy należy wypatrywać w środowisku, bo to ono demoralizuje. Maluchy są wspaniałymi obserwatorami - od razu widzą, jak zachowują się ludzie, którzy go otaczają, a także jak go traktują...

Od samego początku wiedziałam, że za zachowaniem Spencera kryje się coś więcej, dlatego z nieukrywaną ciekawością przewracałam kolejne strony w poszukiwaniu wyjaśnień. Sedno problemu okazało się dość zaskakujące, zarówno dla mnie, jak i samej Casey, która uświadomiła sobie, że niezależnie od tego, jakie wrażenie ktoś na nas robi, lepiej nie zakładać z góry, że owa osoba jest dobra bądź zła, gdyż może to być niezwykle mylące. Człowiek, który na pierwszy rzut oka jest uprzejmy i dobroduszny, może okazać się kimś zupełnie innym, a za osobą pozornie wycofaną czy arogancką może kryć się dobra, choć nieco pogubiona istota. 

Kolejny raz z ogromnym szacunkiem podchodzę do działalności Casey oraz Mike'a Watsonów. To dobrzy aniołowie, którzy przygarniają pod swój dach tych najbardziej skrzywdzonych przez los, sprawiających największe trudności wychowawcze. Takich ludzi powinno być więcej, chociaż nie da się ukryć, że to niezwykle ciężki kawałek chleba, dlatego tylko nieliczni mogą podjąć się tak arcytrudnego wyzwania.  

Książka bierze udział w wyzwaniach: Czytamy powieści obyczajowe, Pod hasłem oraz Wyzwanie biblioteczne.