A ja nie chcę być księżniczką - Grzegorz Kasdepke

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Data wydania: 22 kwietnia 2015

Liczba stron: 32

Marysia jest kilkuletnią dziewczynką, która buntuje się przeciwko wszelkim konwenansom - podczas zabaw nie chce być księżniczką, ale smokiem! Pragnie ziać ogniem, chrupać rycerzy jak chipsy i wypluwać ich kosteczki, a także więzić księżniczki. Każdego dnia obdarza konkretną rolą członków swojej rodziny, ale nigdy nie rezygnuje z bycia straszliwym smokiem. Jednak pewnego dnia odkrywa, że stała się ładniejsza, co wiąże się z niemożnością odgrywania ulubionej roli, zatem postanawia zostać... basztą.

Postawa Marysi ukazuje, że nie wolno wtłaczać dzieci w określone schematy, bo nie każda dziewczynka pragnie być księżniczką i bawić się lalkami, a nie wszyscy chłopcy marzą o byciu strażakiem i zabawie samochodami. Niestety pod tym względem nasz kraj jest jeszcze dość mocno zacofany, więc zapewne minie jeszcze wiele lat, aż ludzie zrozumieją, że dzieci mają prawo wyboru, a indywidualność każdej młodej istotki należy pielęgnować, a nie tłamsić w zarodku. Ponadto, smutne jest to, iż Marysia była przekonana, że musi być smokiem, ponieważ jest brzydka. Ta sytuacja powinna zmotywować rodziców do rozmowy z dziećmi na temat wyglądu i dyskryminacji innych.

Jestem ogromną fanką książek Grzegorza Kasdepke - jego utwory podbijają serca nie tylko młodych czytelników, ale także tych "nieco" starszych. Do tej pory przeczytałam wiele lektur, które wyszły spod jego pióra, i muszę przyznać, że A ja nie chcę być księżniczką jest, w moim odczuciu, najsłabsza. Owszem, przedstawiona historia pozwala uświadomić sobie parę kwestii, jednak trzeba sporo wysiłku, aby wyłuskać z niej to, co istotne i godne zapamiętania. Na pierwszy rzut oka powieść o Marysi wydaje się zwyczajna i niczym niewyróżniająca się, przez co może zostać szybko zapomniana, biorąc pod uwagę fakt istnienia naprawdę wspaniałych książek dziecięcych na polskim rynku wydawniczym. Po przewróceniu ostatniej strony poczułam ogromny niedosyt, a nawet rozczarowanie - aby wydobyć z tego opowiadania morał, należy włożyć w to trochę trudu, a maluchom muszą pomóc w tym dorośli. 

Jeżeli jesteście, tak jak ja, miłośnikami twórczości Grzegorza Kasdepke, to na pewno nie muszę zachęcać Was do sięgnięcia po tę lekturę. A jeśli nie mieliście jeszcze okazji poznać żadnej książki tego autora, to polecam nadrobić zaległości, szczególnie gdy w swoim otoczeniu macie młodych czytelników. U mnie pozostał niedosyt, ale to pewnie też ze względu na moją znajomość innych opowiadań Kasdepke, które potrafiły skraść moje serce.

Książka bierze udział w wyzwaniach: Dziecięce poczytania, Dziecinnie, Pod hasłem oraz Wyzwanie biblioteczne.