Bez winy - Mia Sheridan [PRZEDPREMIEROWO!]

Tytuł oryginału: Grayson's Vow

Wydawnictwo: Otwarte

Data wydania: 28 września 2016

Liczba stron: 412

W każdej popularnej i szanowanej bajce dla dzieci występują piękne księżniczki, wyniosłe królowe wraz z mężami królami, okrutne czarownice, dobre wróżki, a także mniej lub bardziej przyjazne stwory. Do tego, rzecz jasna, elementem niezbędnym okazuje się także królewicz zabiegający o względy pięknej damy. Co powiecie jednak na bajkę w wersji dorosłej, pozbawioną przesłodzonych postaci? Zapraszam Was do świata Bez winy Mii Sheridan - opowieści o Wiedźmie i Smoku...

22-letnia Kira Dallaire nie ma grosza przy duszy i pomimo bycia córką poważanego i bogatego byłego burmistrza San Francisco, nie ma zamiaru korzystać ze znajomości ojca ani jego łaski. Woli podjąć ryzyko, składając 28-letniemu Graysonowi Hawthornowi, właścicielowi upadającej winnicy, pewną nieco szokującą propozycję, dzięki której oboje zyskaliby, wychodząc  z dołka finansowego. Wspólna umowa ma połączyć ich jedynie na pewien czas, po czym każde ma odejść w swoją stronę. Te rozwiązanie wydaje się najrozsądniejszym, mając na uwadze to, iż Kira sprawia wrażenie rozwydrzonej księżniczki, a Gray zachowuje się arogancko i bezczelnie. Tych dwoje zaczynają łączyć doświadczenia oraz cierpienie, jakie niegdyś ich dotknęło, jednak czy nić sympatii może doprowadzić do czegokolwiek dobrego, skoro oboje mają zamiar jak najszybciej zakończyć farsę, w jakiej wzięli udział?

Pierwsze spotkanie Kiry i Graya okazuje się niezbyt udane, wszak oboje mają niepochlebne opinie o sobie nawzajem. W zasadzie trwa to jeszcze długi czas, a kiedy zarówno ona, jak i on, zaczynają patrzeć na siebie bardziej przychylnym okiem, to nie przyznają się do tego, czując obawy przed odrzuceniem. Nie na darmo mówi się, że przeciwieństwa się przyciągają - w tym przypadku to cała prawda, chociaż głównych bohaterów również sporo łączy. Szczególnie dzieciństwo pozbawione beztroski, poczucia bezpieczeństwa oraz ogromnych pokładów miłości, a obarczone wyrzutami sumienia, tęsknotą, cierpieniem i brakiem poczucia własnej wartości.

(...) miłość nie zawsze jest łatwa i po płatkach róż. Potrafi boleć. Oznacza odsłonięcie się, całego siebie, każdej delikatnej części, i wystawienie na możliwość zranienia. Bo prawdziwa miłość to nie tylko kwiat, prawdziwa miłość to również ciernie. *

Mam niezwykle mieszane uczucia odnośnie tej lektury. Do tej pory Mia Sheridan przyzwyczaiła mnie już do historii, które pochłaniają mnie od pierwszych stron i intrygują do samego końca, stając się jednymi z moich ulubionych. W tym przypadku zdecydowanie tak nie jest - Bez winy to najsłabsza książka z dorobku Sheridan, jaką przyszło mi poznać. W pewnym momencie zaczęłam zadawać pytanie - "Mio, dlaczego mi to zrobiłaś?". Kiedy wspominam Caldera, Eden oraz Stingera, na moich ustach pojawia się uśmiech, a teraz zdecydowanie stanie się bledszy, gdy przypomnę sobie o jej najnowszym dziele. Aby poprawić sytuację autorki, sięgnę jeszcze po wychwalane Bez słów, wierząc, że ta opowieść znowu wprowadzi mnie na emocjonalne wyżyny literackie. 

W moim odczuciu Bez winy wypada blado na tle poprzednich dzieł Sheridan. Bardzo ciężko było mi się wgryźć w fabułę, która mimo wszystko nie wywarła na mnie jakichkolwiek emocji. Kulminacyjny i najważniejszy moment rozpoczyna się już na samym początku, dlatego dalsza akcja wydaje się mdła, nużąca i brnąca tak powolnie, że wolniej już się nie da. Zakończenie również niczym nie zaskakuje. Ba!, nie trzeba nawet wysilać się, aby odgadnąć, jak pozostanie poprowadzona akcja. Cała historia wydaje mi się dość mocno naciągana, a zwracanie się do siebie "smoku" i "wiedźmo" (nie tylko w swojej obecności, ale także przy innych ludziach) sprawiało, że na mojej twarzy nieustannie pojawiał się wyraz zażenowania. Do tego niejednokrotnie irytowali mnie główni bohaterowie. Wykreowanie Kiry na przecudowną, przekochaną i przedobrą osobę, niemalże bez wad, straciło na wiarygodności. Z kolei brak samokontroli, szczególnie seksualnej, u Graya drażniło mnie na tyle, iż pomimo wiedzy na temat jego doświadczeń, nie potrafiłam zrozumieć jego pobudek, gdy miał ochotę na Kirę dosłownie zawsze i wszędzie, najczęściej w zupełnie nieodpowiednich okolicznościach. 

Gdybym nie znała wcześniejszych książek Sheridan i sięgnęłabym po ten utwór, to prawdopodobnie już nigdy więcej nie przeczytałabym niczego, co wyszło spod pióra autorki. Chociaż z drugiej strony - może Bez winy wywarłoby na mnie nieco lepsze wrażenie, jeśli nie wiedziałabym, że pisarkę stać na o wiele więcej? Aktualnie pozostaje mi tylko gdybanie... Nie zrozumcie mnie źle, w swoim życiu przeczytałam masę zdecydowanie gorszych lektur, przy których Bez winy wydaje się niemal arcydziełem. Do tego jestem przekonana, że wielu czytelników może poczuć ogromną satysfakcję, poznając ową historię. Mnie po prostu nie urzekła z prostego powodu - okazała się zbyt zwyczajna i dość mocno odstająca swoim poziomem od poprzedniczek. 

To opowieść o tym, że na nic zdadzą się pieniądze, kiedy w domu brakuje miłości. Pierwsze lata życia potrafią dać w kość tak mocno, iż nawet dorosły człowiek nie potrafi pogodzić się z tym, co go spotkało. Sposób przetrwania dzieciństwa rzutuje na całe dalsze życie. Żadne dziecko nie ma wpływu na to, jak jest traktowane przez tych, którzy powinni zapewnić mu wszystko, co najlepsze. Niestety, pomimo wszystko, taki człowiek żyje z poczuciem winy i niekiedy niemożliwe jest wytłumaczenie mu, że nie ponosi żadnej odpowiedzialności za niewłaściwe traktowanie go w dzieciństwie. Historia Kiry oraz Graya to również opowieść o bolesnych zdradach, życiu w kłamstwie, radzeniu sobie z przeciwnościami losu, braterskiej miłości wystawionej na potężną próbę, a także obecności dobrych dusz wokół nas.

W tej historii na wierzch wypływają dwa główne przesłania. Pierwsze mówi o tym, że walka z kimś nie jest czymś złym, jeśli ma ona na celu uświadomieniu owej osobie, ile jest warta. Drugi morał uświadamia, że miłość niekiedy polega na spotkaniu się w połowie drogi, ale nierzadko nie wolno na to czekać, a wręcz trzeba przyjść do swojej połówki, ponieważ czas nie zawsze działa na naszą korzyść.

* cytat ze str. 290

Książka bierze udział w wyzwaniach: Czytamy nowości, Czytamy powieści obyczajowe oraz Dziecięce poczytania.