Były sobie świnki trzy - Olga Rudnicka

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Data wydania: 15 marca 2016

Liczba stron: 360

Uwielbiam literaturę polską, dlatego niejednokrotnie, tu i ówdzie, natykałam się na twórczość Olgi Rudnickiej. Zachwyty tysięcy czytelników sprawiły, że nie potrafiłam przejść obojętnie obok jej najnowszego dzieła. Co prawda, niezwykle rzadko sięgam po typ literatury, w jakim przoduje autorka, jednak dałam się skusić, ponieważ lubię poszerzać swoje horyzonty oraz poznawać to, co do tej pory było mi nieznane. 

Jolka (38l.) - żona mecenasa znanego w całej stolicy. Kamelia (36l.) - małżonka stołecznego komornika. Marta (34l.) - żona właściciela znanej firmy doradztwa podatkowego. Związek żadnej z nich nie wygląda tak, jak panie sobie wymarzyły. Lata lecą, zmarszczek i dodatkowych kilogramów przybywa, a ich mężowie oddalają się z prędkością światła, prawdopodobnie poszukując uciech u innych kobiet. Przyjaciółki nie mogą pozwolić na to, aby stać się rozwódkami, co nie byłoby proste, gdyż w dostatnim życiu przeszkodziłyby im niegdyś podpisane intercyzy. Dlatego postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce i stać się wdowami z prawem do zagarnięcia mężowskich majątków. Na horyzoncie pojawia się 28-letnia Sandra Tomaszewska, radca prawny, bezwzględna i pozbawiona empatii, a do tego cięta na płeć przeciwną oraz świadoma tego, że solidarność jajników to klucz do sukcesu.

Historia, jaką stworzyła Rudnicka, to komedia pomyłek - absurd goni absurd, a główne bohaterki nie mogą wyjść ze zdumienia i podziwu, jak gładko poszło im to, do czego dążyły. Co najciekawsze - w zasadzie nie przyłożyły rąk do owych zdarzeń, co pokazuje, że samospełniająca się przepowiednia to nie tylko pusty frazes. Akcja pędzi niezwykle szybko, niekiedy aż ciężko połapać się w tym, co aktualnie jest na tapecie, ale tak widocznie musi być, kiedy pragnie się zakończyć żywot własnego męża.

Moje otoczenie każdego dnia udowadnia mi, że życie bez mózgu jest jednak możliwe.

Główne bohaterki nie są osobami, do których od razu można zapałać sympatią. Ich zachowania i charaktery są dość mocno przejaskrawione, dlatego nie jest łatwo je polubić. Chociaż w porównaniu ze swoimi bezczelnymi mężami, panie są niemal aniołami - oczywiście do czasu. Cała historia pokazuje, jak pieniądze potrafią zawrócić niektórym w głowie, co jest bardzo przykrym zjawiskiem. Coraz częściej ludzie biorą udział w wyścigu szczurów, pędząc za dobrami materialnymi, zupełnie zapominając o tym, co najistotniejsze i bezcenne. 

Były sobie świnki trzy to książka, wobec której miałam ogromne oczekiwania. Teraz wydaje mi się, że zbyt wysoko postawiłam jej poprzeczkę, na co wpłynęły niezwykle pozytywne opinie dotyczące nie tylko samej powieści, ale całej twórczości Olgi Rudnickiej. Niestety, pomimo lekkiego stylu, jakim posługuje się autorka, ów tytuł czytałam dość długo i bez większego zaangażowania. Ot, zwyczajne czytadło, niewywołujące żadnych emocji, oprócz chwilowego uśmiechu, najczęściej spowodowanego nutą zażenowania. Planowałam sięgnąć po cykl Natalii 5, ale szczerze przyznam, że na razie nie czuję entuzjazmu na ową myśl i aktualnie na pewno odpuszczę sobie książki tej pisarki. Być może za jakiś czas zmienię zdanie, ale na razie niedosyt po Były sobie świnki trzy jest zbyt duży. 

Książka bierze udział w wyzwaniach: Czytamy nowości, Czytamy powieści obyczajowe, Dziecięce poczytania oraz Pod hasłem.