Moralność pani Piontek- Magdalena Witkiewicz

Wydawnictwo: Filia

Data wydania: 20 maja 2015

Liczba stron: 296

Po twórczość Magdaleny Witkiewicz sięgam w ciemno, bo wiem, że czego nie napisze, to będę zadowolona. Po przecudownej Opowieści niewiernej, wzruszającej Pierwszej na liście, niezwykle kobiecej Szkole żon oraz słodko-gorzkiej Awarii małżeńskiej nadszedł czas na zabawną Moralność pani Piontek. 

Gertruda Poniatowska, z domu Piontek, to kobieta w typie hetery, dla której wszystko musi chodzić jak w zegarku - oczywiście zgodnie z jej czasomierzem. Tytułowa bohaterka pochodzi ze wsi, jednak ukrywa to jak tylko może, inwestując w markowe buty oraz drogą porcelanę, do tego niszcząc w zarodku każdy pomysł swojego męża, który jest idealnym przykładem pantoflarza. 35-letni Augustyn, syn Gertrudy oraz Romualda, w końcu postanawia wyprowadzić się od rodziców, co wprawia matkę w osłupienie. Konsekwentnie dąży do realizowania własnych marzeń, nie zważając na protesty mamusi. Nie zawsze wszystko idzie po jego myśli, chociażby wtedy, gdy wynajmuje mieszkanie wraz ze współlokatorem (w zasadzie zgrabną i ładną współlokatorką), jednak kto przejmowałby się takimi błahostkami...

Początkowo byłam przekonana, że Gertruda nie wzbudzi we mnie żadnej sympatii. Jednak nie jest to matka z piekła rodem, jaką można poznać w Hormonii czy Maminsynku Nataszy Socha. Nie da się ukryć, że aby przetrwać z taką kobietą, należy uzbroić się w anielską cierpliwość i nie zważać na jej irracjonalne pomysły, aczkolwiek sytuacja, w jakiej w końcu znajduje się pani Piontek, pokazuje, że jednak jest to dobry człowiek, któremu zależy na najbliższych, chociaż może nie okazuje tego tak, jak powinna (a do tego łączy nas słabość do szpilek!). W zasadzie polubiłam wszystkich bohaterów tej książki, chociaż nieduża liczba stron nie pozwoliła mi tak mocno zżyć się z postaciami, ale będę miło wspominała nieco zagubionego Romualda, niezłomnego Augustyna, sympatyczną Anitę, zwariowanego Cyryla, zaczytaną Janinę, a także pomysłowe rodzeństwo sąsiadujące z państwem Poniatowskimi. 

Owa książka uświadamia, że miłość potrafi być ślepa, co nie znaczy, iż człowiek wyjdzie na tym niezbyt korzystnie. Warto dokonywać wyborów zgodnie z własnymi przekonaniami oraz sumieniem, wszak nikt nie przeżyje za nas życia, a mamy je tylko jedno. Do tego każdy inaczej okazuje bliskim swoją miłość - nie zawsze wygląda to tak, jakbyśmy tego chcieli, jednak nie pozostaje nic innego, jak uszanować i zaakceptować owe sposoby. 

Moralność pani Piontek to przewidywalna (rozgryzłam każdą sytuację sporo przed tym, jak autorka przedstawiła to czytelnikowi, a jedynym efektem zaskoczenia okazał się związek Anuli - na początku byłam przekonana, że zwiąże się z kimś innym), ciepła i nieco naiwna historia, przepełniona humorem, która potrafi rozweselić człowieka w pochmurne dni. Na szczęście, pomimo tej lekkości, powieść skłania do przemyśleń i uświadomienia sobie kilku istotnych spraw. 

Książka bierze udział w wyzwaniach: Czytamy powieści obyczajowe, Dziecięce poczytania, Grunt to okładka, Pod hasłem, Wyzwanie biblioteczne oraz Zaczytajmy się.