Dziecko last minute - Natasza Socha

Wydawnictwo: Pascal

Seria/cykl: Matki, czyli córki

Data wydania: 28 września 2016

Liczba stron: 352

Macierzyństwo nie jest drogą usłaną różami i oblaną słodkim lukrem - to ogromna praca, jaką należy wykonywać do końca życia. Szczególnie ciężko wydaje się być, gdy matka dobija do drugiej połowy swojego istnienia, gdzie według wszystkich dookoła powinna bawić wnuki, a nie własne potomstwo. Ludzie nazywają to kryzysem wieku średniego, nieodpowiedzialnością i bezmyślnością, ale przecież późne macierzyństwo może być równie (a może nawet bardziej?) inspirujące oraz radosne, jak te w dużo młodszym wieku...

46-letnia Kalina dowiaduje się, że zawirowania hormonalne, jakich aktualnie doświadcza, nie są spowodowane zbliżającym się przekwitaniem, ale ciążą. Owa wiadomość wywołuje w niej przerażenie, jednak Kosma, jej nowy partner i ojciec dziecka, wspiera ją na wszelkie możliwe sposoby, samemu bardzo mocno angażując się w zaistniałą sytuację. Z dużo mniejszym entuzjazmem podchodzi do całej sprawy matka Kaliny, która do tej pory była najważniejszą osobą decydującą o wszystkim, a także dorosła córka, będąca nieco zniesmaczona matczynymi wybrykami. Do tego w związek głównych bohaterów zaczyna wtrącać się były mąż Kaliny, który na papierze nadal jest jej partnerem - dochodzi do wniosku, że jego uczucie jeszcze nie umarło, więc warto zawalczyć o utraconą miłość. Obok wiadomości o nowym związku Kosmy nie przejdzie obojętnie Marietta, jego była żona, która jako typowy pies ogrodnika, zechce namieszać w jego życiu...

Ktoś kiedyś powiedział, że woskowanie okolic bikini boli bardziej niż niespełniona miłość. Jeszcze bardziej boli świadomość, że człowiek ma jednak niewielki wpływ na to, co go w życiu spotka. I nawet jeśli dobrze się przygotuje, będzie racjonalny, a w wewnętrznym notatniku dokładnie sprecyzuje swoje plany, los zaśmieje mu się w twarz i podstawi nogę. *

Atutem tej książki jest rozpoczęcie każdego rozdziału od przemyśleń Kaliny, dzięki czemu czytelnik ma szansę głębiej wniknąć w umysł głównej autorki, podzielając z nią jej ciążowe rozterki i wahania hormonalne. Po każdym wstępie następuje już narracja trzecioosobowa, a w samej książce pojawiają się nowi bohaterowie, którzy namieszają w życiu Kaliny i Kosmy. Natasza Socha zadbała także o tych, których pamięć o minionych wydarzeniach zatarła się nieco - gdzieniegdzie wspomina o momentach z przeszłości. 

Dziecko last minute podobało mi się jeszcze bardziej niż Hormonia - podejrzewam, że z powodu głównego tematu, jakim w drugiej części serii jest ciąża i macierzyństwo, czyli stan, w którym tkwię, uwielbiam go i mogę czytać o nim wszystko, co wpadnie mi w dłonie. Z przyjemnością przeżywałam ciążę Kaliny (no, z pewnym wyjątkami, bo nie zawsze bywa kolorowo), wspominając swoją, w której wydawałoby się, że byłam tak niedawno... Ja akurat nie miałam tylu rozterek, co Kalina, bo nie dość, że zaszłam w ciążę, będąc prawie dwukrotnie młodsza niż główna bohaterka, to jeszcze na koncie miałam (i nadal mam) jednego męża, brak dorosłych (i w zasadzie jakichkolwiek) dzieci, mamę nieotaczającą mnie nadmierną troskliwością oraz tatę, którego znam od momentu swoich narodzin, a nie od niedawna. Na pewno miałam łatwiej, ale nie przeszkadzało mi to w empatycznym podejściu do Kaliny, której pomysły niekiedy wywoływały salwy śmiechu, a nieposkromiony apetyt i łączenie przedziwnych smaków prowadziły do mdłości (uff, jak dobrze, że nie wykazywałam tak dziwnych jedzeniowych upodobań). 

Człowiek nie jest w stanie zawrócić rzeki. Owszem, może płynąć z jej nurtem, od czasu do czasu wychodząc na brzeg, nurkując lub leżąc leniwie na plecach i patrząc w niebo, ale bez względu na to, co sobie obieca podczas takiego spływu, i tak dopłynie tam, dokąd zaprowadzi go rzeka. No, chyba że się po drodze utopi. **

Już w Hormonii autorka zaskakuje zakończeniem, które nie pozwala długo czekać na poznanie kontynuacji. W Dziecku last minute tajemnica znajdująca się na ostatniej stronie po prostu miażdży i od dzisiaj codziennie będę przeglądała wydawnicze nowości w poszukiwaniu trzeciej części serii Matki, czyli córki o intrygującym tytule - Kobiety ciężkich obyczajów, która ma ukazać się w przyszłym roku (oby jak najwcześniej, bo ciekawość zeżre mnie od środka).

* cytat ze str. 10

** cytat ze str. 214

Książka bierze udział w wyzwaniach: Cztery pory roku,  Czytamy nowości, Czytamy powieści obyczajowe, Dziecięce poczytania, Grunt to okładka, Pod hasłem oraz Zaczytajmy się.

Za książkę serdecznie dziękuję księgarni: