Leśna Polana - Katarzyna Michalak

Od długiego czasu mam ogromny problem z jednoznaczną oceną twórczości Katarzyny Michalak. Niektóre jej powieści, jak te z serii z kokardką bądź wzruszająca W imię miłości, podbiły moje serce. Z kolei inne dość mocno irytowały, a nawet wynudziły - chociażby Ogród Kamili czy Kawiarenka pod Różą. Generalnie uważam, że autorka ma głowę pełną pomysłów, jednak z wykonaniem bywa dużo gorzej... Bezdomna czy Nie oddam dzieci! poruszają bardzo trudne tematy, o jakich wręcz trzeba mówić, jednak  prym wiedzie tu zbyt duża dawka błędów rzeczowych oraz braku przygotowania merytorycznego, które są niezwykle widoczne, przez co zaburzają (przynajmniej dla mnie) odczucia względem przedstawionej historii. Jak było tym razem, podczas lektury Leśnej Polany, najnowszej powieści autorki? 

Majka, Julia i Gabriela to przyjaciółki, które pomimo różnicy charakterów, poglądów, wieku oraz sytuacji materialnej, łączy silna więź. Pierwsza z nich pracuje w korporacji, twardo stąpa po ziemi, jednak nie potrafi zmienić swoich nawyków związanych z poszukiwaniem przygód na jedną noc. 25-letnia Julka jest jej zupełnym przeciwieństwem - pomieszkuje u swoich ukochanych, którzy zawsze są dwa razy od niej starsi, a po kilku tygodniach usługiwania im, musi poszukiwać pomocy u przyjaciółek. Najstarsza z nich, 39-letnia Gabriela, jest kosztorysantką marzącą o zakupie domu na leśnej polanie, która na myśl przywodzi jej multum wspaniałych wspomnień, jednak jedyną przeszkodą jest brak odpowiedniej gotówki, a do tego konieczność opieki nad ojczymem podupadającym na zdrowiu. Niedaleko nich pojawiają się trzej bracia zajmujący się obrotem nieruchomościami - wrażliwy Patryk, podrywacz Marcin oraz najstarszy Wiktor, nadal wracający myślami do swojej pierwszej i prawdziwej miłości...

Na tym dziwnym świecie już tak jest, że jedni rodzą się ludźmi dobrymi i szlachetnymi i nie zmieni tego nic. Ani trudne dzieciństwo, ani wyrywanie im dobroci i szlachetności z duszy torturami, ani katowanie tym, co jest pod ręką, ani lżenie i poniżanie nie zmieni tych ludzi w bestie. Oni codziennie do dnia śmierci, czy to przez strzał w tył głowy w ubeckiej katowni, w nocy, po cichu, w samotności, czy otoczeni kochającymi ich ludźmi, mogą spojrzeć sobie w oczy i powiedzieć: "Żyjesz tak, by stanąć przed Bogiem bez wstydu". *

Tak jak się tego spodziewałam, Leśna Polana wywołała we mnie masę sprzecznych odczuć. Nadal nie wiem, czy mam słuchać serca, czy rozumu. Z jednej strony cała historia wzbudziła we mnie sporo emocji, szczególnie kiedy autorka poruszała wątek dzieciństwa braci Prado - serce mi pękało, a do oczu napływały łzy... Wiem, że to fikcja literacka, jednak jednocześnie zdaje sobie sprawę z tego, że taki los dotyka ogrom dzieci na całym świecie, czego nie potrafię przeżyć. Z drugiej strony Katarzyna Michalak ponownie stworzyła bohaterów, którzy już od pierwszego spotkania potrafią rozpracować drugiego człowieka, niemalże jakby znali się od urodzenia. Do tego, co jest charakterystyczne dla jej twórczości, co rusz w owej historii pojawiają się zrządzenia losu tak słabo osadzone w rzeczywistości i niezwykle odrealnione, że owa naiwność nieco kłuje w oczy. A sytuacje, kiedy kobieta, która wie, że jest w ciąży, pije alkohol bez zastanowienia, zmroził mi krew w żyłach. Matko kochana, oby panie czytające tę książkę miały więcej rozumu w głowach... 

Nie mogę też przeżyć błędów, na jakie trafiłam podczas czytania - 'przygarną' zamiast 'przygarnął', 'kiwną', a nie 'kiwnął'. Często natykam się na takie potknięcia, bo sporo osób ma problem z odpowiednim doborem końcówek, jednak okropnie razi mnie to w oczy. Nie wiem, jakim cudem nie zauważono takich byków przed oddaniem powieści do druku. Do tego, co już leży jedynie w gestii autorki, ponownie zasypuje ona czytelników irytującymi powtórzeniami, szczególnie podczas przedstawiania już znanych bohaterów. Naprawdę wystarczy jeden bardziej szczegółowy opis danej postaci, który czytelnik zapamięta - nie trzeba przedstawiać bohatera za każdym razem, kiedy pojawia się w jakimś wątku... 

Pomimo tego, że domyślam się zakończenia całej historii, którą poznam w trzeciej części, to jednak chętnie dowiem się, co przez ten czas bohaterowie spotkają na swojej drodze. Staram się nigdy nikomu nie życzyć źle, ale w tej powieści jest jeden czarny charakter, któremu należy się to, co złe... Niestety jeden zawistny człowiek, przepełniony nienawiścią do innych, potrafi zniszczyć życie wielu jednostek. Nigdy nie zrozumiem, jak można pragnąć czyjejś krzywdy, szczególnie jeśli dotyczy ona bezbronnych i niewinnych istot... Czy nie można inaczej odreagowywać własnych niepowodzeń życiowych? 

Leśna Polana porusza masę trudnych tematów - brak rodziców, trudne dzieciństwo, zastępowanie swojej obecności prezentami, utrata najbliższych, przeżywanie tortur, zaburzenia łaknienia, próby samobójcze, przemoc, depresja, uzależnienie od seksu. Każdego bohatera gonią duchy przeszłości, które pragną zawładnąć także teraźniejszością, mocno wpływając na przyszłość. W takim przypadku niezbędne wydaje się wsparcie ze strony bliskich osób, bo to oni są w stanie obdarzyć nas potrzebnymi uczuciami, a do tego niekiedy umieją potrząsnąć nami, jeśli istnieje takowa konieczność. Z każdej katastrofy życiowej można się podnieść i wzbić na wyżyny - wystarczy tylko zawzięcie walczyć o własne szczęście.

Pani Michalak zawsze kończy książkę w kulminacyjnym momencie, co sprawia, że człowiek nie może wytrzymać z ciekawości i ze zdenerwowaniem czeka na kolejny tom serii, aby dowiedzieć się, co spotka jego bohaterów. Oczywiście i tym razem autorka nie pozostawia złudzeń, a ja, pomimo paru minusów, jakie odnalazłam w tej powieści, niecierpliwie czekam na poznanie dalszych losów Gabrieli, Majki, Julii oraz braci Prado. 

* cytat ze str. 163

P.S. Książka dotarła do mnie przepięknie zapakowana (TUTAJ pokazywałam Wam tę cudną paczuszkę) - wraz z lekturą (podpisaną przez autorkę) przyszedł misternie zapakowany dżem domowej roboty oraz kilka informacji o najnowszej powieści. Kiedy zajrzałam do dołączonej kilkustronicowej ulotki, wpadłam w euforię, bo znalazła się tam moja rekomendacja! Serdecznie dziękuję za takie wyróżnienie - jest to dla mnie niezwykle cenne doświadczenie.  

Książka bierze udział w wyzwaniach: Czytamy nowości, Czytamy powieści obyczajowe, Dziecięce poczytania oraz Zaczytajmy się.

Dane techniczne o książce

Wydawnictwo: Znak 

Seria/cykl: Leśna Trylogia

Data wydania: 9 listopada 2016

Liczba stron: 318
Gatunek: powieść obyczajowa