Zanim się pojawiłeś - Jojo Moyes

Tytuł oryginału: Me Before You
Wydawnictwo: Świat Książki

Seria/cykl: Zanim się pojawiłeś

Data wydania: 27 kwietnia 2016

Liczba stron: 384

Do tej pory wydawało mi się, że jestem jedyną osobą, która nie przeczytała jeszcze Zanim się pojawiłeś. W ostatnich miesiącach owa książka prześladowała mnie na każdym kroku. Widziałam ją wszędzie - na blogach, w księgarniach, w telewizji i na różnorodnych stronach internetowych. Byłam przekonana, iż, prędzej czy później, zapoznam się z nią, jednak cierpliwie czekałam, aż zrobi się o niej nieco ciszej. Nie ukrywam, że bardzo bałam się tej powieści, ponieważ bardzo często doznaję czytelniczego zawodu, kiedy sięgam po tak zachwalane historie, dlatego każdy bestseller z jednej strony przyciąga mnie do siebie, a z drugiej odpycha i wzbudza strach...

26-letnia Lou jest nieco ekscentryczną indywidualistką, która właśnie traci pracę. Ma trudności z przystosowaniem się do nowej sytuacji, co dodatkowo potęguje brak perspektyw w niedużej miejscowości, jaką zamieszkuje. Przyjmuje propozycję pracy na stanowisku opiekunki niepełnosprawnego Willa, który przed wypadkiem był atrakcyjnym biznesmenem, uwielbiającym podróże, ekstremalne wyzwania oraz atrakcyjne kobiety. Od dwóch lat nie potrafi pogodzić się z tym, że jego życie nigdy nie będzie wyglądało jak przedtem, gdyż aktualnie przypomina niemal wegetację. Jego nowa opiekunka stara się pokazać mu jasne strony istnienia, jednak nie jest to łatwe...

Zanim się pojawiłeś to słodko-gorzka opowieść o tęsknocie - zarówno za dawnym życiem, jak również ludźmi, którzy w nim uczestniczyli. To historia uświadamiająca, że należy cieszyć się najdrobniejszymi radościami, ponieważ zawsze może być gorzej, a zdrowie to coś bezcennego. Losy bohaterów ukazują ogrom miłości, jakim darzymy najbliższych, jednak nie zawsze jest ona zgodna z tym, czego pragną inni - należy pamiętać, że nasze egoistyczne pobudki mogą doprowadzić do tego, iż zaczniemy narzucać bliskim własne pragnienia. Do tego pewne decyzje są niezwykle trudne, a z pewnych sytuacji nie ma dobrego wyjścia, gdyż można wybierać jedynie między złym, a gorszym... W mojej pamięci zapadnie najdłużej konieczność czerpania z życia całymi garściami, bo jest jedno i nigdy nie wiadomo, ile jeszcze potrwa.

Ciężko jest pisać o bolesnych i niezwykle trudnych tematach z niespotykaną lekkością oraz poczuciem humoru - jednak Jojo Moyes udała się ta niełatwa sztuka! Jednak pragnę być szczera zarówno ze sobą, jak i z Wami, dlatego muszę zaznaczyć, że oczekiwałam więcej, niżeli dostałam, czego w zasadzie spodziewałam się od początku... Cała historia jest piękna i dająca do myślenia, a ja nawet polubiłam Lou, jej siostrę oraz Willa, aczkolwiek nie zadziało się nic, co sprawiłoby, iż nie potrafiłabym zapomnieć tej opowieści.   

Zakończenie książki znałam już, zanim po nią sięgnęłam - niestety nie trzeba być jasnowidzem ani nawet osobą, która natknie się w jakiejś recenzji na spoiler. W zasadzie jest nim już kontynuacja pierwszej części, a że było o niej też głośno, więc nie było trudno dowiedzieć się, do czego dojdzie na koniec w życiu głównych bohaterów - w związku z tym czuję pewien niedosyt, jeśli chodzi o brak konkretnych informacji dotyczących tego, co spotkało Willa. Myślałam, że będzie to poruszone i opisane bardziej obrazowo, dlatego żałuję, że autorka nie dotknęła bliżej tego tematu. 

Przyznam szczerze, że pomimo intrygującej fabuły oraz ciekawych bohaterów, czytanie tej książki dłużyło mi się, aż sama nie mogłam w to uwierzyć. W końcu do tej pory natknęłam się na tyle zachwytów dotyczących owej pozycji, iż zaczęłam zastanawiać się, co jest ze mną nie tak? Dalej utrzymuję, że jest to powieść godna poznania, jednak jestem niemal przekonana, że spędziłam nad nią tyle czasu z powodu formy wydania - niestandardowy, dość spory format stron, a do tego dużo tekstu, znajdującego się na poszczególnych kartkach, napisanego ozdobną czcionką. Z tego powodu moje oczy męczyły się bardziej niż podczas czytania innych książek, zatem często musiałam odkładać powieść na półkę, gdyż nie potrafiłam posiedzieć nad nią dłużej niż pół godziny. 

Historia, jaką stworzyła Jojo Moyes, na pewno niejednego czytelnika chwyci za serce, wyciśnie łzy z oczu i skłoni do zastanowienia się nad własnym życiem, a także zachęci do podjęcia próby przyjrzenia się pewnym sprawom z zupełnie innego punktu widzenia. Łatwo oceniać czyjeś zachowanie, siedząc na kanapie i nie będąc w takiej sytuacji, jednak wszystko ulega zmianie, kiedy człowiek nagle zostaje poddany pewnym próbom. Ja jestem osobą, która nie lubi ferować wyroków i osądzać innych za ich czyny, ponieważ wychodzę z założenia, że tyle o sobie wiemy, ile nas sprawdzono. Sądzę, że nikt nie ma prawa krytykować kogokolwiek za jego zachowanie, jeśli sam nie stanął kiedyś w tym samym miejscu, a nawet jeśli tak było, to każdy z nas może całkiem inaczej przeżywać identyczne sytuacje - wszyscy posiadamy różną wrażliwość, inne podejścia do życia czy usposobienia, dlatego żyjmy i dajmy żyć innym... na ich własny sposób.

Książka bierze udział w wyzwaniach: Czytamy powieści obyczajowe, Dziecięce poczytania oraz Zaczytajmy się.