Sny Morfeusza - K.N. Haner

Wydawnictwo: Editio

Seria/cykl: Mafijna miłość

Data wydania: 3 lipca 2016

Liczba stron: 416

Lubię od czasu do czasu sięgnąć po książkę zawierającą odważniejsze sceny, zatem kiedy tylko dowiedziałam się o tym, iż na rynku wydawniczym pojawiła się powieść erotyczna autorstwa polskiej autorki, wiedziałam, że muszę poznać tę historię. Gdy Sny Morfeusza trafiły na moją półkę, odłożyłam je, co jakiś czas sięgając po nią i ponownie odkładając - coś zawsze stawało na drodze, aby mi przeszkodzić. Teraz podejrzewam, że to było przeznaczenie albo moja intuicja...

Są takie miejsca, w których nigdy nie powinniśmy się znaleźć. Są tacy ludzie, których nigdy nie powinniśmy poznać. Są też takie chwile, w których jest za późno na to, by się wycofać, i wtedy już nic nie zależy od nas samych. *

GŁÓWNI BOHATEROWIE: Krótko i na temat? Irytująco głupi. Nieco dłużej i konkretniej? Cassandra, młoda kobieta, która sama nie wie, czego chce. Z jednej strony żałuje błędów młodości, po czym od razu wikła się w znajomość z niebezpiecznym mężczyzną, obracającym się w szemranym towarzystwie. Dziewczyna nie chce być traktowana jak pierwsza lepsza, więc co robi? Włazi do łóżka Adama przy każdym możliwym razie, doskonale wiedząc, że nie jest on partią do poważnego związku. Do tego Adam, zwany Morfeuszem, to bezwzględny i agresywny bufon, który pomiata ludźmi. Może w głębi duszy jest dobrym człowiekiem, ale ciężko to zauważyć, kiedy rzekomo zależy mu na Cassandrze, a nie widzi większego problemu we wrzeszczeniu na nią, wyzywaniu czy gwałceniu. W końcu wie, że następnego dnia ukochana mu przebaczy, znowu podając siebie jak na tacy. 

FABUŁA: Generalnie cała akcja toczy się wokół seksu uprawianego zawsze i wszędzie bez względu na czas czy okoliczności (seksu według mnie, bo dla bohaterów jest to zawsze rżnięcie i pieprzenie). Niby gdzieś tam pojawia się wątek choroby, demonów przeszłości, nieciekawego dzieciństwa czy mafijnych porachunków, ale są to jedynie drobne wstawki, cichcem wrzucone pomiędzy wspomniane pieprzenie i rżnięcie. Kiedy pojawia się jakikolwiek zalążek rozmowy na poważne tematy, błyskawicznie zostaje zrzucony na bok, bo papużki-nierozłączki nie potrafią odlepić rąk od siebie. W końcu szkoda czasu na bezsensowną paplaninę - trzeba działać. 

WYSNUTE WNIOSKI: Rób wszystko, czego pragnie Twój partner - jeśli każe Ci skoczyć z mostu, to nie daj się prosić. W końcu on zna Twoje potrzeby dużo lepiej niż Ty. To on wie, co jest dla Ciebie najlepsze. Do tego nawet nie próbuj mówić "nie", bo jeśli to zrobisz, to Twój facet ma prawo zwyzywać Cię, pobić i zgwałcić - w końcu zezłościłaś go. Oczywiście po tym, jak potraktuje Cię jak szmatę, nie obrażaj się, a do tego zacznij od razu pchać mu ręce w majtki, przecież tak go kochasz i nie potrafisz mu się oprzeć. Rzecz jasna, nie zważaj na to, czy są obok ludzie i gdzie się znajdujecie - w końcu jeśli komuś to się nie podoba, niech nie patrzy. Ach, gdyby tego było mało, nie uzurpuj sobie prawa do interesowania się życiem swojego ukochanego. Stul dziób, siedź cicho jak myszka pod miotłą i ciesz się, że takie ciacho w ogóle zwróciło na Ciebie uwagę. 

POZYTYWNE ASPEKTY: Tommy - przyjaciel Cassandry, który jest bardzo pozytywną postacią. Uroczy chłopak pragnący cieszyć się swoim życiem, ponieważ nie wiadomo, ile go jeszcze pozostało. Jeszcze jedną zaletą jest ogromna ilość scen erotycznych, jak na prawdziwy erotyk przystało. Szkoda, tylko, że wszystkie jakieś takie bez polotu...

PORÓWNANIE DO SŁAWETNYCH "PIĘĆDZIESIĘCIU TWARZY GREYA": Mam już pewne doświadczenie z literaturą erotyczną, dlatego bardzo nie lubię porównywania każdego erotyku do powieści E.L. James, który najczęściej jest o wiele słabszy niż historie rzekomo podobne do Greya. Do tej pory udało mi się trafić na naprawdę porywające książki o odważniejszej tematyce, którym daleko do niezbyt wysokiego poziomu Pięćdziesięciu twarzy Greya, gdzie zabrakło emocjonujących scen i fascynujących bohaterów. Generalnie powieści erotyczne są najczęściej tak schematyczne, że aż mdli od niewinnych, zahukanych w sobie dziewczątek wpadających w świat złych, niebezpiecznych i seksownych mężczyzn, którzy uczą ich, jak należy korzystać z atrybutów swojego ciała. Na pewno w Snach Morfeusza główna bohaterka nie jest klasyczną szarą myszką jak Ana z powieści E.L. James. Ponadto K.N. Haner na pewno stworzyła dużo więcej odważnych scen - w zasadzie znajdują się one niemal na każdej stronie. Nad tym kończy się wyższość Snów Morfeusza nad pierwszą częścią serii '50 odcieni' - myślałam, że gorzej być nie może, a jednak jakaś książka okazała się jeszcze gorsza niż twór E.L. James.

CHĘĆ POZNANIA KONTYNUACJI OWEJ HISTORII: Niewielka, a wręcz niezauważalna. Zawsze gdy rozpoczynam swoją przygodę z jakąś serią, pragnę dojść do końca - tym razem odpuszczam. W zasadzie jedynym intrygującym wątkiem są wizyty Adama w klubie Mirrors, ale oczywiście autorka nie przekazuje czytelnikowi żadnej informacji na ten temat, krążąc w książce ciągle wokół tego samego - w końcu trzeba jakoś zachęcić ludzi do wydania pieniędzy na następną część. W zasadzie nie trzeba być mędrcem, żeby domyślić się, jakie tajemnice skrywa Adam - te przypuszczenia wystarczają mi w zupełności.

PODSUMOWANIE: Sny Morfeusza to książka niezwykle przewidywalna i schematyczna. Nie wywarła we mnie żadnych emocji oprócz zażenowania i irytacji, które rosły z każdą kolejną przewracaną stroną. Normalnie takową lekturę skończyłabym po kilku dniach, a tę męczyłam ponad dwa tygodnie i ledwo dobrnęłam do końca. Po pewnym czasie niektóre opisy musiałam przeskakiwać, bo nie miałam ochoty czytać setny raz tego samego, bo tak naprawdę w tej historii nie dzieje się w sumie nic... W kółko to samo, żadnych zwrotów akcji. Nuda, nuda i nuda. Z przykrością muszę stwierdzić, że owo dzieło ma ogromne predyspozycje do stania się najgorszą książką przeczytaną w 2017 roku.

* cytat ze str. 207

Książka bierze udział w wyzwaniach: Czytamy powieści obyczajowe, Dziecięce poczytania, Pod hasłem oraz Zaczytajmy się.