Biuro przesyłek niedoręczonych - Natasza Socha

Wydawnictwo: Pascal

Data wydania:  10 listopada 2016

Liczba stron: 304

Skaldowie śpiewali o tym, że ludzie listy piszą - zwykłe, polecone. Piszą, że kochają, nie śpią lub całują się. Ludzie listy piszą nawet w małej wiosce - listy szare, białe, kolorowe... Obecnie listy zostały wyparte poprzez smsy, e-maile oraz wiadomości wysyłane na portalach społecznościowych, jednak nie da się ukryć, iż mają one swój nieodparty urok. Niestety czasami nie dochodzą, pomimo oczekiwania, tęsknoty i nadziei...

Biuro Przesyłek Niedoręczonych zajmuje się przechowywaniem oraz sortowaniem listów i paczek, które nie dotarły do adresatów. Najgorętszym okresem staje się czas okołoświąteczny, kiedy w owym miejscu aż roi się od różnorodnych pakunków. Zuzanna, nowa pracownica, trafia na listy, których nadawcy nie mogą skontaktować się ze sobą od trzydziestu ośmiu lat. Dziewczyna pragnie im pomóc, ale zostało jej bardzo mało czasu...

Owa książka przepełniona jest wspaniałymi postaciami - bezinteresowną staruszką Mileną o gołębim sercu, bardzo sympatycznym Maciejem, zawziętą i dobroduszną wolontariuszką Moniką czy pozornie niemiłym i bezczelnym panem Stanisławem, który w głębi serca okazuje się niezwykle wrażliwy oraz dobry. Do tego winni całego zamieszania, czyli Tekla i Gaspar, którzy znając się kilka godzin, pokochali na całe życie. 

(...) w życiu czasem jest tak, że dzisiaj nie masz siły, jutro nie będziesz mieć ochoty, a pojutrza może już nie być. *

Biuro przesyłek niedoręczonych to lektura idealna na okołoświąteczny czas, ponieważ jest bardzo klimatyczna, urocza oraz przepełniona magią. Niemniej zawiera niespotykane zbiegi okoliczności oraz nierealistyczne zależności pomiędzy bohaterami, przez co okazuje się dość naiwna, a wręcz bajkowa. Jednak czy nie takich historii oczekujemy i potrzebujemy w pewnych momentach swoje życia? Ja na pewno tak mam, dlatego książkę jako całość oceniam bardzo pozytywnie. Gdyby tylko nie ta finalna scena z Milą, bo nie jestem zwolenniczką takich rozwiązań... 

Historia młodzieńczej i niespełnionej miłości trwającej długie lata, pomimo różnorodnych doświadczeń wzruszyła mnie, ponieważ w dzisiejszych czasach trudno o takie uczucia. To, co zadziało się w młodych sercach, spragnionych gorącej namiętności i budowania relacji na całe życie, przetrwało szmat czasu, niewiele tracąc na sile. Z jednej strony można tylko pozazdrościć siły, samozaparcia oraz ilości nadziei w nich tkwiącej, aczkolwiek z drugiej strony... ile ich ominęło, kiedy skupiali się na przeszłości, zamiast pielęgnować teraźniejszość oraz radośnie patrzeć w przyszłość. Na ich drodze pojawiali się ludzie łaknący ich miłości, ale summa summarum nie dali rady wspiąć się na wyżyny oczekiwań. 

Ta opowieść daje nadzieję, pokazując, że nigdy nie wolno się poddawać i warto walczyć do samego końca. Nawet kiedy wydaje się nam, iż wszystko już stracone, to w najmniej oczekiwanym momencie los może się do nas uśmiechnąć. Niemniej czasami należy zastanowić się, czy dobrym pomysłem jest koncentrowanie się tylko na jednym, zapominając o wszystkim dookoła, bo czas ucieka szybciej niż nam się wydaje, zatem minionych lat oraz zmarnowanych relacji nikt nam nie odda...

* cytat ze str. 145

Książka bierze udział w wyzwaniach: Czytamy nowości, Czytamy powieści obyczajowe, Dziecięce poczytania oraz Grunt to okładka.

Te i inne książki dla kobiet znajdziecie w księgarni: