Któż by wiedział, że czas leci, gdyby nie lustro i gdyby nie dzieci...

Rok temu o tej porze byłam świeżo upieczoną mamą Jasia, który od kilkunastu godzin był po drugiej stronie brzucha. Nie przyszło to z łatwością, bo mój Syn uparł się posiedzieć o dziesięć dni dłużej, pomimo wszelkich informacji lekarskich w stylu: "oj, na pewno urodzi pani przed czasem". Gdyby nie bunt ze strony mojego ciała, to zapewne Jaśko nadal siedziałby w brzuchu - tak było mu dobrze. Niestety wszystko co dobre, szybko się kończy, więc trzeba było go zmusić do opuszczenia owego azylu. Spotkało się to z rozczarowaniem i złością, dlatego kiedy tylko wyłonił się na powierzchnię, wszem i wobec oznajmił, iż nie podoba mu się na świecie. Dlatego od tej pory moim zadaniem stało się pokazanie mu, że tutaj też może być dobrze, przyjemnie i miło, szczególnie kiedy jest się razem...

Zatem mój Kochany Synku,

20 lutego 2016 roku o godzinie 22:55 mój świat zmienił się diametralnie. Od tej pory rozpoczęłam największą i najtrudniejszą, ale zarazem najpiękniejszą oraz najbardziej wdzięczną przygodę mojego życia - z Tobą u boku. Każdego dnia uczysz mnie pokory, siły, cierpliwości, wyrozumiałości, odwagi oraz radości z najmniejszych rzeczy. Wiem, że nie jestem idealna i nigdy nie będę. Zdaję sobie sprawę ze swoich błędów, które pragnęłabym zniwelować, ale nie jest to najłatwiejsze... Brakuje mi snu oraz czasu dla siebie. Nie umiem ignorować osób, które uważają się za wszechwiedzące i próbują wciskać mi głupoty, jakby znali Ciebie lepiej niż ja. Niekiedy denerwuję się za szybko, ale od razu robi mi się głupio z tego powodu i błyskawicznie Cię przepraszam za to, przytulając z całych sił. Jesteś jedyną osobą, która ma prawo oceniać mnie w roli rodzica. Mam nadzieję, że zdam ten egzamin...

Chcę Cię nauczyć wielu rzeczy i zachowań, ale nie chcę, abyś był we wszystkim najlepszy - wystarczy, że będziesz szczęśliwy. Na tym zależy mi najbardziej. Nie zależy mi na tym, abyś jak najszybciej zaczął chodzić, mówić, pisać czy czytać. Wszystko zrobisz w swoim czasie, a ja mogę jedynie Cię motywować i chwalić za każde osiągnięcie. Tak naprawdę chciałabym zatrzymać czas, który goni zdecydowanie za szybko. Tęsknię za czasem, kiedy byłeś tak maleńki, ledwo widziałeś na oczy, dużo leżałeś, przytulałeś się do mnie, obejmowałeś rączkami i wpatrywałeś jak w bóstwo. Jednocześnie wiem, że te momenty już nie powrócą, bo jesteś coraz starszy, więc pragniesz eksplorować świat, zatem wspieram Cię w tym i zachęcam do nowych doświadczeń, chociaż głęboko w sercu żałuję, iż nie można zatrzymać czasu.

Będąc Twoją mamą, jestem opiekunką, pielęgniarką, nauczycielką, kucharką, psychologiem, sprzątaczką, kelnerką, mediatorem, dietetyczką, dekoratorką, fryzjerką, fotografem, bankomatem, najlepszą przyjaciółką, trenerką, organizatorką, ochroniarzem. Mam wiele ról i cieszę się każdą z nich. Gdybym mogła, to najchętniej byłabym gdzieś obok zawsze, nie narzucając się, ale eskortując Cię w razie potrzeby. Jednak wiem, że w pewnym momencie będziesz potrzebował większej dawki swobody i wolności, a także towarzystwa innych osób, chociaż teraz najchętniej nie rozstawałbyś się z maminym cycem. Dlatego, pomimo ogromnego zmęczenia i tęsknoty za snem, cieszę się tym, co tu i teraz, bo wiem, że wszystko mija, a za jakiś czas będę tęskniła nawet za nieprzespanymi nocami.

Niestety nie mogę Ci obiecać, że rozwiążę wszystkie Twoje problemy, za to mogę Ci przysiąc, iż nigdy nie zostawię Cię z nimi samego. Tak jak nie zrobiłam tego wtedy, kiedy przyszedłeś na świat, mając 57 centymetrów i 4400 gram, ani nie wyobrażam sobie tego teraz, kiedy masz 13 kilogramów, 87 centymetrów oraz 8 zębów. Nie zostawię Cię też za kilkanaście/-dziesiąt lat, gdy będziesz miał 180 centymetrów, 80 kilogramów i całą szczękę zębów, a u boku żonę i gromadkę dzieci.

Kocham Cię najmocniej na świecie. Pamiętaj o tym zawsze i wszędzie!!
Twoja Mama