Dziewczyna do wszystkiego - Charlotte Roche

Tytuł oryginału: Mädchen für alles

Wydawnictwo: Czarna Owca

Data wydania:  28 września 2016

Liczba stron: 240

Dawno temu czytałam Wilgotne miejsca, jednak minęło dobrych kilka lat od tego czasu, więc nie do końca pamiętam, jakie wrażenie wywarła na mnie owa historia. Na pewno były one całkiem pozytywne, skoro postanowiłam poznać inne powieści Charlotte Roche. Z tego względu gdy na bibliotecznej półce ujrzałam Dziewczynę do wynajęcia, nie zastanawiałam się długo, zabierając książkę do domu. Jakie wrażenie wywarła na mnie nieco kontrowersyjna i nieźle zapowiadająca się opowieść?

Sfrustrowana Christine nie cieszy się ani z ładnego domu, ani z posiadania męża, ani z bycia matką. W zasadzie nie potrafi radować się z tego, co ma, a swoje życie najchętniej przespałaby w łóżku. Postanawia zatrudnić opiekunkę do dziecka, która jednocześnie ogarniałaby cały dom. Kiedy w ich domu pojawia się młoda i ładna Marie, główna bohaterka chce uwieść ją jak najszybciej, aby nie wyprzedził jej mąż.

Główna bohaterka jest postacią, której nie da się polubić, bo przez całe swoje życie nic nie robi. Jej przemyślenia są przerażające, a to, co dzieje się w jej głowie, powinno jak najszybciej zostać skonsultowane ze specjalistą. Christine przebywa na płatnym wychowawczym, a nie przykłada nawet ręki do zajęcia się swoją córeczką czy rozmawiania z własnym mężem, bo woli pławić się w swoich koszmarnych myślach. Ta kobieta jest egoistyczna, bezmyślna i obleśna. 

Po opisie książki spodziewałam się kontrowersyjnej opowieści o nieszczęśliwej mężatce i matce, która nie potrafi odnaleźć się w rolach narzuconych przez społeczeństwo. Byłam otwarta na wszelakie wynurzenia o tematyce małżeńsko-rodzicielsko-kobiecej i sromotnie się zawiodłam. Ta lektura jest dosłownie o niczym. Tak naprawdę cała historia kręci się wokół poziomu wilgotności majtek głównej bohaterki, stopnia jej spocenia, chlania piwa i spania w łóżku, wciągania kokainy, oglądania seriali o mordercach oraz snucia planów zabicia własnych rodziców. W zasadzie w tym momencie zaczynam zastanawiać się, jakim cudem dobrnęłam do końca tej dennej lektury... To ewidentnie czytelniczy masochizm.

Początkowo owa historia bardzo mnie intrygowała i szybko wciągnęłam się w fabułę, jednak po pewnym czasie zaczęło robić się coraz gorzej i gorzej. Tak naprawdę nie widzę ŻADNEGO sensu w powstaniu tej książki - nie przekazuje ona niczego wartościowego. Nie mam pojęcia, co autorka miała w głowie, tworząc tę historię i w zasadzie wolałabym tego nie wiedzieć, aby nie wpaść w przerażenie. Do tego finał, który wydaje się kończyć w nieodpowiednim miejscu... Moi drodzy, daję Wam dobrą radę - omijajcie tę książkę szerokim łukiem.

Książka bierze udział w wyzwaniach: Czytamy powieści obyczajowe oraz Dziecięce poczytania.