Zacisze Gosi - Katarzyna Michalak

Codziennie mijasz ludzi i przeżywasz różnorodne sytuacje. Jednak czy zwracasz baczną uwagę na to, co dzieje się wokół Ciebie? Może widzisz czyjąś krzywdę, patrzysz na ból jakiegoś człowieka, ale odwracasz wzrok, wierząc, iż to nie Twoja sprawa, a do owej osoby ktoś inny wyciągnie rękę? Pamiętaj, że Ty też, może nawet niedługo, będziesz potrzebował czyjejś pomocy. Kto stanie przy Tobie, kiedy uciekasz przed ludźmi, a może nawet samym sobą? 

Wydawałoby się, że przy ulicy Leśnych Dzwonków w końcu zapanuje spokój. Jednak jest on tylko pozorny, ponieważ nad mieszkańcami ponownie pokazują się czarne chmury. Kamila poznaje wstrząsającą prawdę o Jakubie, swojej dawnej miłości, a jej związek z Łukaszem zostaje wystawiony na potężną próbę. Dodatkowo okazuje się, iż niegdyś pojawił się on także w życiu Gosi, która każdego dnia mierzy się z demonami przeszłości. 

Nie ma znaczenia, ilu przejdzie obojętnie obok czyjegoś nieszczęścia, ważne, czy ty się zatrzymasz.*

Po samym tytule spodziewałam się znaczącej obecności tytułowej Gosi, której bardzo mi tutaj zabrakło. Nadal prym wiedzie Kamila, a Gosia znajduje się gdzieś w tyle, co jakiś czas pojawiając się na chwilę, aby zaraz oddać miejsce innym bohaterom. Całe szczęście sama Kamila stała się nieco bardziej dojrzała, zatem jej osoba nie irytowała mnie w takim stopniu, jak działo się to w pierwszym tomie. Z pewnością sięgnę po Przystań Julii, aby mieć całą trylogię za sobą. Mam tylko cichą nadzieję, iż dowiem się czegoś więcej o tytułowej bohaterce, której życie zaintrygowalo mnie już w Zaciszu Gosi. 

Zacisze Gosi to powieść, która na zaledwie trzystu stronach, porusza masę problemów - zamach terrorystyczny, utrata sprawności i zdrowia, śmierć dziecka, poznanie szokującej prawdy, porachunki mafijne, depresja, anoreksja, przemoc domowa, gwałt. Jednak ten przypadek uświadamia, iż co za dużo, to niezdrowo. Cała historia jest nazbyt przesycona dramatami, nieco sztuczna i zdecydowanie przedobrzona. 

Oczekiwałam emocji, których zabrakło mi podczas lektury. Rzecz jasna, w losy bohaterów upchane są niemal wszystkie tragedie, jakie mogą dotknąć człowieka, co zaczyna mnie coraz mocniej irytować. Owe dramaty powinny jakoś mocniej wpłynąć na odczucia czytelnika, a ja tak naprawdę współczułam jedynie Gosi, która utraciła swoje dziecko, ponieważ reszta obeszła mnie jak zeszłoroczny śnieg. A chyba nie tak powinno to wyglądać? Za każdym razem będąc po lekturze kolejnej książki Michalak, jestem niemal przekonana, iż więcej tego nie zrobię, ale, jak widać, coś mnie nadal do niej ciągnie. Podejrzewam, że usilnie pragnę natknąć się na historię w stylu wspaniałej serii z kokardką, która zawładnęła moim sercem. Niestety żadna lektura już mi jej nie przypomina...

* cytat ze str. 285

Książka bierze udział w wyzwaniach: Czytamy powieści obyczajowe, Dziecięce poczytania, Mini czelendż, Pod hasłem oraz Z półki.

Dane techniczne o książce

Wydawnictwo: Znak 

Seria/cykl: Trylogia kwiatowa

Data wydania: 21 maja 2014
Liczba stron: 302
Gatunek: powieść obyczajowa