Walka jest zwycięstwem: "Making Faces" - Amy Harmon

Prawo Mojżesza oraz Pieśń Dawida to powieści, które niezwykle przyjemnie mnie zaskoczyły, dlatego byłam niemal przekonana, że Amy Harmon ponownie skradnie moje serce swoją najnowszą historią. Czy Making Faces zauroczyła mnie tak jak jej poprzedniczki?

Fern to miła i dość przeciętna dziewczyna, niewyróżniająca się niczym szczególnym na tle szkolnych piękności. Od wczesnych lat kocha się w koledze będącym mistrzem zapaśnictwa, w jakim kochają się wszystkie dziewczyny. Ambrose ma idealny wygląd i karierę przed sobą, jednak ma już dość robienia wszystkiego pod czyjeś dyktando. Pragnąc zmian w swoim życiu, wraz z przyjaciółmi wyjeżdża na wojnę do Iraku, z której wraca nie tylko z pokiereszowaną twarzą, ale także ze złamaną duszą. Czy Fern uda się w końcu do niego dotrzeć?

Może każdy człowiek to jeden element układanki. Wszyscy pasujemy do siebie i tworzymy coś wspaniałego, co nazywamy życiem. Nikt z nas nie wie, jaką rolę odgrywa ani jak to się wszystko skończy. Może cuda, które widzimy, to tylko wierzchołek góry lodowej. A może po prostu nie potrafimy sobie uświadomić, ile dobrego mogą nam przynieść różne okropne wydarzenia. 

Making Faces to zdecydowanie opowieść o uczuciach: bezinteresownej przyjaźni oraz miłości opartej na mocnych fundamentach. Książka porusza także inne tematy - przemoc, zespół stresu pourazowego, śmierć najbliższych, utrata zdrowia, tęsknota czy chore ambicje, jakie często przenosimy na innych, robiąc tym wiele szkód w człowieku. Warto zachęcać innych do rozwijania własnych pasji bądź szkolenia swoich umiejętności, ale pamiętajmy - nic na siłę! Taka osoba nie chce zawieść tych, którzy pokładają w niej nadzieje, przez co często działa wbrew sobie, co na dłuższą metę nie przyniesie nic dobrego. 

Każdy kto jest kimś, staje się nikim, gdy poniesie porażkę.

Dodatkowym atutem tej historii są fantastyczni bohaterowie z Baileyem na czele, który powinien być idealnym przykładem dla nas wszystkich, bo pokazuje, jak powinniśmy podchodzić do życia. Nieraz narzekamy na wiele rzeczy, kompletnie nie doceniając tego, co mamy, a ogrom osób ma dużo mniej niż my, ciesząc się nawet z tego. Bailey, który niemal od dnia swoich narodzin ma bardzo mocno ograniczone możliwości, przez co nie może korzystać z życia jak jego rówieśnicy, charakteryzuje się wspaniałym poczuciem humoru (głównie śmieje się z samego siebie, a to umiejętność, jaką posiadają nieliczni). Do tego jego przyjaźni z Fern można jedynie pozazdrościć - ich oddanie i wzajemna miłość była tak piękna, że do tej pory mam ciarki na plecach, gdy o nich myślę.

Nie możemy dostać odpowiedzi na wszystkie pytania. Niektóre z nich zostają zawieszone w powietrzu. Ale myślę, że gdy pod koniec życia spojrzymy wstecz i przypomnimy sobie sytuacje, w których błagaliśmy Boga, żeby coś od nas odsunął, gdy Go przeklinaliśmy, odwracaliśmy się do Niego plecami i wypieraliśmy się własnej wiary, to uświadomimy sobie, że to właśnie te rzeczy były naszym największym błogosławieństwem i najwspanialszą okazją do dalszego rozwoju.

Najnowsza powieść Amy Harmon śmieszy i wzrusza, co niekiedy jest mieszanką wybuchową. Z jednej strony nie jest niezwykle oryginalna czy nader wyróżniająca się na tle podobnych lektur, ale ma w sobie coś poruszającego oraz zapadającego w pamięci. Uświadamia, że to nie pieniądze czy piękny wygląd świadczą o tym, jakimi jesteśmy ludźmi, ale nasze dobre serce oraz podejście do innych. Prawdziwe piękno kryje się w nas - jeżeli kogoś kochamy, to nieważne jak będzie wyglądał, nasza miłość nie ulegnie przedawnieniu.

Książka bierze udział w wyzwaniach: Czytamy powieści obyczajowe, Dziecięce poczytania, Grunt to okładka, Pod hasłem oraz Powrót do dzieciństwa.

Dane techniczne o książkach

Wydawnictwo: Editio

Data wydania: 5 stycznia 2017
Liczba stron: 344
Gatunek: powieść obyczajowa