Klasyka nie dla każdego: "Portret Doriana Graya" - Oscar Wilde

Podobno literaturę klasyczną można kochać albo nienawidzić. W swoim życiu niejednokrotnie sięgałam po tego typu powieści, szczególnie w szkole średniej, i najczęściej każda z nich miała w sobie coś interesującego i zapadającego w pamięć. Jednym z moich wyrzutów sumienia była nieznajomość Portretu Doriana Graya, którą postanowiłam w końcu nadrobić. Niestety okazało się, że ta historia kompletnie mnie nie przekonuje, a jej czytanie, pomimo niewielkiej objętości, zajęło mi prawie miesiąc.

Dorian Gray to piękny mężczyzna, który kradnie serca wszystkich osób, jakie napotyka na swojej drodze. Zafascynowany jest nim również malarz Basil Hallward - tworzy portret wprawiający Doriana w przerażenie, gdyż uświadamia sobie, iż jego uroda kiedyś przeminie, a obraz zawsze będzie przedstawiał go jako przystojnego młodzieńca. Wypowiada życzenie, które spełnia się - Gray pozostaje młody, a starzeje się tylko obraz z nim w roli głównej. Jednak z każdym dniem tytułowy bohater staje się bardziej impulsywny i próżny, a ludzie spędzający z nim czas, kończą dość marnie, na zawsze zostając obarczeni ogromną hańbą. 

Dziś przeważna część ludzi umiera na epidemię zdrowego rozsądku. Za późno poznajemy, że jedyną rzeczą, której nie należy żałować, to nasze błędy.

Portret Doriana Graya pokazuje, jak zepsuci potrafią być ludzie, szczególnie kiedy doświadczą bogactwa i rozrywek, ulegając wszelakim pokusom serwowanym przez świat. Szybko zapominają o moralności, sprawiedliwości oraz dobroci - poddają się namiętnościom oraz różnorakim chęciom, nie bacząc na nic. To przerażający obraz społeczeństwa, zarówno aktualnego, jak i tego sprzed wieków. Okazuje się, że niektóre sprawy nie ulegają zbyt wielkim zmianom...

Irytujący bohaterowie - na czele z przemądrzałym i chytrym Harrym oraz podłym i zepsutym Dorianem. Do tego mnogość nużących, niewiele wnoszących opisów, a także przegadane oraz męczące dialogi. Sam pomysł na fabułę na pewno zasługuje na uwagę, ale nie potrafię docenić niczego więcej. Mogłabym stwierdzić, iż widocznie to nie był odpowiedni czas na sięganie po taką lekturę, ale mam nieodparte wrażenie, że w moim przypadku nigdy nie byłoby dobrego momentu na tak niezajmującą i nieprzemyślaną książkę.

Jedno trzeba oddać autorowi - stworzył on ponadczasową i uniwersalną historię, która bez względu na epokę opisuje zachowanie oraz podejście do życia wielu osób. Cała książka zawiera ogrom cytatów, stanowiące bogate zaplecze, jednak wiele z nich w moim odczuciu sprawia wrażenie pseudofilozoficznych mądrości, które mają swój ciekawy początek, aby finał danej refleksji pozostawiał w konsternacji. Zdaję sobie sprawę z tego, że jestem jedną z nielicznych osób, którym utwór Oscara Wilde'a nie przypadł do gustu. Doceniam klasykę, jednak zupełnie nie pojmuję wszelakich zachwytów nad tą okrutnie nudną oraz bezbarwną opowieścią. 

Książka bierze udział w wyzwaniach: Dziecięce poczytania, Grunt to okładka, Pod hasłem oraz Z półki.

Dane techniczne o książce

Tytuł oryginału: The Picture of Dorian Gray

Wydawnictwo: W.A.B.

Data wydania: 30 września 2010

Liczba stron: 304

Gatunek: literatura klasyczna