Uwierz w siebie: "Światło w Cichą Noc" - Krystyna Mirek

Nigdy nie zbudujemy swojej przyszłości na solidnych fundamentach, jeśli nie rozprawimy się i nie pogodzimy z przeszłością. To, co było już nie wróci, dlatego jeżeli nie mamy cienia szansy na wprowadzenie jakiejś zmiany, to nie zawracajmy sobie głowy nieistotnymi aspektami, ale skupmy się na teraźniejszości oraz kształowaniu lepszego jutra.

Antek przeżywa dość trudny okres w swoim życiu i uciekając od warszawskiego zgiełku, zaszywa się u dawno niewidzianej babci. Jednak demony przeszłości dopadają go także tutaj, gdzie wspomnienia z dzieciństwa, a szczególnie tęsknota oraz żal za nieobecnym ojcem powracają z dwukrotną siłą. W domu obok Magda i jej bracia starają się zorganizować Wigilię, czego nie robili od dnia tragicznej śmierci rodziców. Życie zweryfikuje ich plany, mocno mieszając, ale jednocześnie uświadamiając, że czasami warto przystanąć i pozwolić, aby los zadecydował.

To piękne święta, które mają zabieganemu człowiekowi przypomnieć o tym, co ważne. Skłonić go, by choć na chwilę się zatrzymał. Nie jest łatwo mówić teraz o wierze, bo wmieszała się w nie polityka, z natury brudna. Kiedy się jednak otrzepie ważne sprawy z tych ludzkich nadużyć, pod spodem znajdzie się prawdę. A ona warta jest poświęcenia. *

Główni bohaterowie, czyli Antek i Magda, mogą wielu osobom działać na nerwy, ponieważ ich zachowanie bywa irytująco infantylne. Jednak trzeba je sobie tłumaczyć przeżyciami z wczesnych lat ich życia, które odcisnęły potężne piętno, przez co oboje w głębi duszy są nadal małymi zagubionymi dziećmi, pozbawionymi rodzicielskiego wsparcia. Może dojrzeją, kiedy w końcu uwierzą w to, iż można obdarzyć ich prawdziwym i szczerym uczuciem.

Na pierwszy plan tej historii wkracza szeroko pojęta samotność, bo dla każdego człowieka ma ona nieco inne znaczenie. Można tęsknić za kimś, kogo utraciliśmy dawno temu, kto nas zawiódł tak mocno, że nie jesteśmy w stanie w pełni zaufać nikomu innemu albo wręcz przeciwnie - darzymy innych zbyt wielką dozą zaufania, przez co nierzadko dostajemy po tyłku. Samotnym można także czuć się wśród ludzi, nawet tych pozornie najbliższych. Ktoś z zewnątrz może zazdrościć nam wspaniałej i kochającej się rodziny, która w zaciszu domowym może wyglądać zupełnie inaczej niż cudzymi oczami.

Być może opowieść snuta przez autorkę nie jest odkrywcza czy rozbijająca czytelnicze serce na kilkaset kawałków, ale na pewno warto dać jej szansę, szczególnie zimą, aby poczuć ten okołoświąteczny klimat. To taka przyjemna, schematyczna, niezbyt zobowiązująca historia, stanowiąca dobrą odskocznię od książek poruszających trudniejszą tematykę. Nie trudno jest domyślić się finału, aczkolwiek na pewno sięgnę po kolejne części, bo lubię momentami zasiąść na kanapie, zagłębiając się w ciepłej i uroczej lekturze.

Światło w Cichą Noc to druga książka z dorobku Krystyny Mirek, którą do tej pory przeczytałam. Ta historia jest bardzo mocno osadzona w świątecznym klimacie, co mnie bardzo cieszy. Niemniej sądzę, że można sięgnąć po nią niezależnie od czasu czy aury za oknem (wszak grudniowa pogoda przypomina bardziej wiosnę niż zimę), ponieważ przekazuje ona uniwersalne wartości i skłania do refleksji bez względu na wszystko.

*cytat ze str. 294

Książka bierze udział w wyzwaniach: Czytamy nowości, Czytamy powieści obyczajowe, Dziecięce poczytania, Grunt to okładka oraz Pod hasłem.

Dane techniczne o książce

Wydawnictwo: Edipresse
Seria/cykl: Willa pod Kasztanem

Data wydania: 8 listopada 2017

Liczba stron: 352
Gatunek: powieść obyczajowa