Efekt motyla: "Surogatka" - Louise Jensen [przedpremierowo!]

Podejrzewam, że przynajmniej raz słyszeliście o efekcie motyla. Każdy pozornie nieistotny ruch, przypominający trzepot motylich skrzydeł, może zamieszać w życiu wielu osób, niekiedy rujnując je na zawsze. Jedna błaha decyzja, pojedyncze skinienie głową lub wzruszenie ramionami, jednorazowe odwrócenie wzroku... Wszystko ma swoje konsekwencje. 

Kat i Nick to małżonkowie, którym do szczęścia brakuje jedynie dzieci. Niestety nie są w stanie począć ich w naturalny sposób, a kolejne adopcje nie dochodzą do skutku. Szansę na bycie rodzicem daje im Lisa, dawna przyjaciółka głównej bohaterki, która zostaje ich surogatką. Jednak przeszłość nie daje o sobie zapomnieć, a na jaw zaczynają wychodzić mroczne tajemnice...

(...) przecież koniec końców i tak jesteśmy tacy sami, prawda? Skóra i kości. Prawda i kłamstwa. Każdy człowiek ma własną historię. Pogrzebane żale. Nadzieję, którą próbujemy utrzymać na wodzy, by przypadkiem nie zacząć myśleć, że możemy stać się kimś, kim nie jesteśmy. * 

Ta powieść mocno krąży wokół tematu macierzyństwa, a wręcz obsesyjnej potrzeby bycia matką. Doskonale rozumiem, że niektóre kobiety pragną spełnić się w tej roli i są w stanie dokonać niemożliwego, poświęcając wszystko, aby osiągnąć cel. Jesteśmy bardzo wytrwałe, jeżeli czegoś bardzo pożądamy, co również jest mocno widoczne, kiedy już mamy dzieci, o które walczymy jak lwice, będąc w stanie zabić za swoje potomstwo. 

Tak wiele chciałabym napisać, dzieląc się swoimi wrażeniami i spostrzeżeniami, ale nie mogę, ponieważ nie chcę zepsuć wam przyjemności z samodzielnego poznawania tej historii. Mnóstwo tu sekretów, niedopowiedzeń, burzliwej przeszłości, dramatów i niezabliźnionych ran. Opowieść nieustannie trzyma w napięciu, ponieważ Jensen powolutku odkrywa kolejne karty, prowokując do ruszenia szarymi komórkami. 

Kto nie ma nic do ukrycia? Każda wersja prawdy jest plastyczna, formujemy swoją rzeczywistość w taki sposób, żeby przykryć prawdę. Czasami wychodzi to tak dobrze, że udaje nam się przekonać nawet samych siebie. **

Ostatnio ubolewałam nad tym, iż autorzy thrillerów nie potrafią mnie zaskoczyć, a finału domyślam się już na długo przed dotarciem do ostatniego rozdziału. Widzę, że czasami warto ponarzekać, bo wtedy los postanawia nam wynagrodzić dotychczasowe zawody czy smutki, zsyłając właśnie takie lektury jak Surogatka. Owszem, niektóre rzeczy wyczułam dość szybko, jednak patrząc na całość, to była to jedynie kropla w morzu... To, co Louise Jensen wymyśliła, niemalże powaliło mnie na kolana, a zaręczam, że to w zasadzie nikomu się nie udaje. Generalnie mogłabym rzec, iż zakończenie jest nieco przekombinowane, ale chyba tego właśnie było mi trzeba. Nie dość, że pisarka wszystkie moje przypuszczenia wywaliła jak śmieci z worka, to jeszcze dorzuciła epilog, który niby wszystko wyjaśnia, a z drugiej strony jest dość tajemniczy... Majstersztyk!

Surogatka jest trzecią powieścią autorki wydaną w Polsce. Nieraz zdarzyło mi się trafić na blogach bądź książkowych portalach na Siostrę i Prezent Jensen, ale nie znalazły się one na mojej liście utworów do przeczytania. Teraz wiem, że to był błąd i bardzo żałowałabym, gdybym przeszła obojętnie obok jej twórczości. Już nie mogę doczekać się nadrobienia zaległości i poznania innych historii, które wyszły spod pióra tej kobiety.

* cytat ze str. 43
** cytat ze str. 391

TUTAJ przeczytacie fragment powieści oraz poznacie bohaterów nieco bliżej.

Książka bierze udział w wyzwaniu: Dziecięce poczytania Bonusowe.

Dane techniczne o książce
Tytuł oryginału: The Surrogate
Wydawnictwo: Burda Książki
Data wydania: 28 lutego 2018
Liczba stron: 400
Gatunek: thriller