Film "Cudowny chłopak" z perspektywy mamy

Jestem wrażliwą osobą, ale nie zdarza mi się płakać podczas czytania książek. Ciarki na plecach, smutek w sercu - jak najbardziej, ale łzy nie lecą. Z filmami mam podobnie, aczkolwiek w tym przypadku czasami oczy robią mi się mokre, jednak nie zdarza się to zbyt często. Zatem jeśli jakiś film wywołuje u mnie łzy, to naprawdę musi być poruszający. Właśnie wczoraj udało się to ostatnio popularnemu Cudownemu chłopakowi. Zmieniłam kolejność, najpierw wybierając się na film, ale w najbliższym czasie możecie oczekiwać również opinii o książce, bo z największą przyjemnością sięgnę po nią. 

Ten film uświadamia, jak wiele muszą przejść osoby, które wyglądają nieco inaczej. Łzy Auggiego automatycznie sprawiały, że sama płakałam. Nikt nie zasłużył na to, aby być nazywany potworem i dziwadłem, na którego widok inne dzieci krzyczą oraz boją się dotknąć, żeby nie zachorować na "dżumę". Z ogromnym bólem serca muszę wam przyznać, że strasznie mi wstyd, kiedy przypomnę sobie podobne sytuacje z moich lat szkolnych, kiedy niestety daleko było mi do tak pięknych zachowań, jakie niekiedy można było dostrzec na ekranie. Wiem też, że w prawdziwym życiu ciężko o tak cudownych przyjaciół, na jakich trafił główny bohater, ale tym samym trzymam kciuki, aby ten film otworzył oczy wielu osobom. 

Ludzie bywają okrutni, pozbawieni taktu i tolerancji. Wiele zależy od sposobu wychowania - dzieci chłoną jak gąbka, zatem jeśli rodzic nie wykaże się mądrością, to jego pociecha będzie wyśmiewać osoby wyglądające czy zachowujące się inaczej. Dzieci są bardzo bezpośrednie, więc mówią to, co myślą, niekiedy kompletnie nie zastanawiając się nad tym, że mogą swoimi słowami wyrządzić krzywdę drugiej osobie. Rolą dorosłych jest uświadamianie od najmłodszych lat - pokazywanie, iż świat ma różne odcienie szarości, nie jest czarno-biały, a to, co wychodzi z naszych ust ma ogromne znaczenie. 

Jeżeli każdy (...) przyjmie zasadę, że zawsze i wszędzie będzie się starał postępować ciut lepiej niż trzeba, to nasz świat rzeczywiście stanie się lepszym miejscem.

Cieszę się, że nie skupiono się jedynie na jednym temacie, ale sięgnięto również po poboczne wątki, chociażby nierówne traktowanie dzieci. Niestety kiedy pojawia się pociecha wymagająca nieustannej opieki, to często pierworodny zostaje zepchnięty na bok, a jego problemy stają się mniej istotne, chociaż przecież nie znikają... Do tego przecudowny wątek przyjaźni, a także bardzo mocnej więzi pomiędzy rodzeństwem - nawet jeśli odeszli od ciebie przyjaciel, twój brat czy siostra zawsze będzie przy tobie. 

To także pokłon w stronę matek, które każdego dnia walczą jak lwice o swoje dzieci. Potrafimy poświęcić całe swoje życie po to, aby naszym pociechom żyło się odrobinę lepiej. Nasze dzieci są dla nas najwspanialszymi istotami na ziemi - nieważne jak wyglądają, czy mają jakieś defekty. Kochamy je bezwarunkowo. Matka nie wymaga od dziecka, aby zasłużyło na jej miłość. Kocha, bo do tego jest stworzona... 

Bardzo przeżyłam tę historię. Wspominałam swoje pierwsze dni w szkole, które były bardzo trudne i do tej pory tkwią w mojej pamięci, a przecież mój wygląd niczym nie różnił się od wyglądu innych dziewczynek. Serce kraja mi się także na samą myśl, iż czas tak szybko płynie, że zaraz będę musiała puścić swoje dziecko w świat, gdzie może zderzyć się z okrutnym postępowaniem, różnymi nieprzemyślanymi słowami. Mam nadzieję, że poradzi sobie wspaniale, ale myślę, iż ten strach nigdy mnie nie opuści, bo chciałabym dać synowi wszystko to, co najlepsze. 

Ta przepiękna historia porusza trudne tematy w bardzo przystępny sposób, także Cudownego chłopaka spokojnie mogą obejrzeć już kilkulatki. Nie da się ukryć, że całe sedno tej produkcji zrozumieją najlepiej dorośli (z moich kinowych obserwacji wynika, iż nie wszyscy dojrzeli do poznania tej historii), ale na pewno wiele wyniosą z niej także dzieci. Ponadto jeśli jesteś rodzicem, to jeszcze mocniej zaangażujesz się w ten film, utożsamiając się z mamą i tatą Auggiego. Mężczyźni też mogą uronić niejedną łzę - mój mąż był dość sceptycznie nastawiony do tej produkcji, a wzruszył się, twierdząc, że nie żałuje wydanych pieniędzy. 

Podczas seansu miałam wiele myśli, które pragnęłam wam przekazać. Jednak ta produkcja pozostawiła tak wiele nostalgii w moim sercu, sprawiając, że ta opinia stała się niezwykle chaotyczna i kompletnie nie taka, jaką chciałabym ją widzieć. Jednak zostawię ją w tej formie (wybaczcie!), bo nadal jeszcze nie potrafię się po niej dobrze pozbierać. Chyba najlepszą rekomendacją może być fakt, iż od wielu lat jestem przeogromną fanką Dirty Dancing, a Cudowny chłopak aktualnie stanowi ogromną konkurencję dla mojego ulubieńca. Jeżeli jeszcze zastanawiacie się, czy wybrać się do kina na ten film, to zróbcie to koniecznie. 

Jeśli możesz dać dowód albo swojej racji, albo dobroci, daj dowód swojej dobroci.