Małżeńskie problemy: "Mediatorka" - Ewa Zdunek

Praca mediatora nie jest mi obca, ponieważ w trakcie studiów niejednokrotnie poruszaliśmy ową tematykę, nieraz wcielając się w jego rolę podczas różnych scenek sytuacyjnych. Nie jest to łatwy zawód, gdyż bardzo ciężko jest rozgraniczyć swoje przeżycia i przemyślenia, trzymając nerwy na wodzy, kiedy przychodzą do nas dwie osoby z kompletnie różnym poglądem na konkretną sytuację. Mediator musi zachować neutralność, nawet jeśli miotają nim sprzeczne uczucia. Z pewnością nie jest to zawód, jaki mógłby wykonywać każdy. Cieszę się ogromnie, że Ewa Zdunek stworzyła postać, dzięki której możemy dowiedzieć się, jak wygląda praca mediatora od środka. Oczywiście dodatkowym plusem jest to, iż autorka pracuje jako negocjator i mediator, dlatego dokładnie wie, o czym pisze.

Marta Kołodziej jest mediatorką, zatem jej praca polega na pomaganiu w dojściu do porozumienia pomiędzy stronami. Jednak nie na darmo twierdzi się, że szewc bez butów chodzi - główna bohaterka ma na pieńku ze swoim byłym mężem, który chce odebrać jej dzieci. Jej własna matka stoi murem za zięciem, rzucając kłody pod nogi swojej córce. Własne problemy Marty przeplatają się z tymi zawodowymi...

Mediatorka jest książką, jaką ciężko jest mi jednoznacznie ocenić. Z jednej strony poznawałam tę historię z ciekawością, a czytanie szło mi niezwykle bezproblemowo i szybko. Dodatkowym atutem okazał się humor autorki, przez co nieraz uśmiechałam się od ucha do ucha, zapoznając z kolejnymi perypetiami bohaterów. Z drugiej strony sporo w tej lekturze nieścisłości i niedopowiedzeń - wiem, że jest to pewnie celowy zabieg, aby z niecierpliwością wyczekiwać kolejnego tomu. Niemniej pewne sprawy dziejące się na kartach tej powieści, wydają się nazbyt nierealne oraz pozbawione logiki.

Sami bohaterowie również wywołują we mnie dość sprzeczne uczucia, bo śmieszą mnie zabawne sytuacje, w jakich się znajdują, ale jednak ich totalna nieporadność, spora bezmyślność oraz niezdecydowanie nieraz sprawiały, że kompletnie ich nie rozumiałam. Wśród gąszczu przedstawionych mężczyzn nie znalazł się żaden, który byłby godny zainteresowania - wszyscy byli niezdarni i niekiedy nieco dziwaczni, przy czym postępowanie głównej bohaterki także pozostawia sporo do życzenia. Nie wiem, jak w gąszczu różnych spraw, można było odrzucić na dalszy plan fakt porwania własnych dzieci. Do tego dorosła kobieta, dająca sobą pomiatać matce... Podejrzewam, że taki właśnie był zamysł autorki, która stworzyła postać Marty, obdarzając ją czymś, czego ona sama jeszcze nie rozumie i niestety czytelnicy również. Miałam nadzieję, iż jej dziwaczne zachowanie zostanie wyjaśnione, ale trzeba czekać z tym do następnej części. 

Ta książka dość dobitnie pokazuje, jak ludzie, którzy obiecywali sobie miłość do grobowej deski, po latach potrafią walczyć o najmniej istotny drobiazg, obrzucając się najgorszymi obelgami - jedynie po to, aby poczuć satysfakcję z wygranej, nawet za wszelką cenę. To smutny obraz rzeczywistości, skłaniający do przemyśleń o tym, co w życiu powinno być najważniejsze.

Książka bierze udział w wyzwaniach: Dziecięce poczytania Bonusowe, Grunt to okładka oraz Pod hasłem.

Dane techniczne o książce

Wydawnictwo: W.A.B.

Data wydania: 4 kwietnia 2018

Liczba stron: 315
Gatunek: powieść obyczajowa