Zbyt leniwie: "Kamienica pod Szczęśliwą Gwiazdą" - Agnieszka Krawczyk

Uwielbiam powieści obyczajowe, a po literaturę polską sięgam najczęściej, dlatego z ogromnym entuzjazmem zabrałam się za Kamienicę pod Szczęśliwą Gwiazdą. Ponadto nie miałam jeszcze okazji poznać twórczości Agnieszki Krawczyk, dlatego tym bardziej pragnęłam nadrobić zaległości. 

Kamienicę na krakowskich Dębnikach zamieszkują bardzo odmienne osobowości. Każda z nich ma zupełnie inne podejście do życia, różne problemy, a także głęboko skrywane tajemnice. Wraz z listem od tajemniczego właściciela kamienicy, mieszkańcy muszą zjednoczyć siły, otwierając swoje serca na potrzeby reszty. 

(...) wszystko w życiu zależy od przypadkowo wybranej ścieżki. Często w ogóle nie wiesz, dlaczego podążasz w tym kierunku, a nie innym, wybierasz intuicyjnie, kierujesz się emocjami, a to decyduje o całym twoim dalszym życiu. (...) Nasze małe wybory kształtują nasze wielkie życie. 

Chciałabym napisać, że akcja toczy się niespiesznie bądź leniwie, ale byłoby to zdecydowanie dalekie od prawdy, ponieważ... ciągnie się ona jak flaki z olejem. Takie historie mają swój niepowtarzalny urok i dobrze jest niekiedy móc bardziej zżyć się z bohaterami, powoli odkrywając ich tajemnice, ale jednak istnieją pewne granice. Kiedy w połowie książki miałam wrażenie, że wszystko nabiera tempa, nie zdążyłam się tym nacieszyć, gdyż za chwilę znowu akcja osiadła w miejscu. 

Od samego początku możemy wyczuć ogromną ilość tajemnic, jakie skrywają zarówno bohaterowie, jak i mury kamienicy przy ulicy Gwiaździstej. Szkoda tylko, że na tych czterystu pięćdziesięciu stronach ani jeden mały sekrecik nie zostaje ujawniony! Ja rozumiem podsycanie ciekawości czytelnika, aby sięgnąć po kolejny tom, ale jednak cokolwiek mogłoby się zadziać, żeby chciał on dosłownie rzucić się na następną część. Przykro mi to pisać, bo w sumie chyba dzieje się to pierwszy raz, ale zniechęciłam się do kontynuowania swojej przygody z tym cyklem. Generalnie chciałabym wiedzieć, co zadzieje się w życiu poznanych postaci, jednak mam zbyt wielkie obawy, że znowu przeczytam kilkaset stron książki, w której nic się nie zadzieje...

Żeby jednak nie było tak negatywnie, to nadszedł czas na plusy. Cieszę się, że jedna z głównych bohaterek zajmuje się niecodziennym zajęciem, jakim jest produkcja mydła. To coś oryginalnego i mało spotykanego w literaturze. Ponadto z tekstu można wynieść również kilka wartościowych treści, zapamiętując, że niekiedy warto zapomnieć o swoich potrzebach, robiąc coś dla innych. Szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy wszyscy nieustannie gdzieś gonią i nie mają czasu na pielęgnowanie międzyludzkich relacji, wykazanie się dobrym sercem jest bardzo pożądane. Dodatkowo nie warto zadręczać się drobnostkami, niepotrzebnie je wyolbrzymiając, ale cieszyć się tym, co daje nam los.

Wydaje mi się, że po tę lekturę z przyjemnością sięgnę osoby preferujące historie toczące się leniwie, gdzie więcej jest opisów (w każdym razie bardzo sugestywnych oraz uroczych) niż samych zdarzeń budzących zainteresowanie.

Książka bierze udział w wyzwaniach: Dziecięce poczytania Bonusowe oraz Pod hasłem.

Dane techniczne o książce

Wydawnictwo: Filia

Cykl/seria: Uśmiech losu (tom 1)

Data wydania: 4 kwietnia 2018

Liczba stron: 456
Gatunek: powieść obyczajowa