Słowiańskie klimaty: "Szeptucha" - Katarzyna Berenika Miszczuk

Kiedy na rynku wydawniczym pojawiały się kolejne części cyklu Kwiat Paproci, byłam przekonana, że po niego nie sięgnę. Fantastyka i mitologia to zupełnie nie moje klimaty, dlatego nawet nie brałam pod uwagę, że kiedykolwiek poznam tę historię. Jednak nieustannie trafiając na kolejne pozytywne opinie, doszłam do wniosku, iż może warto przełamać się i doświadczyć czegoś nowego, być może wyjątkowego oraz inspirującego. Zatem idąc za ciosem, zaopatrzyłam się nie tylko w pierwszy tom, ale od razu we wszystkie!

Gosława, zwana Gosią, właśnie skończyła medycynę i, ku jej rozgoryczeniu, musi udać się na roczne praktyki do szeptuchy, aby nabyć niezbędne umiejętności do podjęcia decyzji odnośnie chęci zostania lekarzem bądź wiejską znachorką. Główna bohaterka bardzo sceptycznie podchodzi do medycyny alternatywnej, dlatego nie ciągnie jej na wieś. Dziewczyna zaczyna przekonywać się do pobytu w Bielinach dopiero wtedy, gdy poznaje Mieszka, ucznia lokalnego żercy...

Gosia zdecydowanie nie jest bohaterką, którą da się polubić od razu. Jej hipochondria, ślepa wiara w antybiotyki i szczepienia, paniczny strach przed kleszczami oraz nieustanne narzekanie potrafią dać czytelnikowi w kość. Do tego ta dziewczyna bywa tak głupiutka i nieporadna, że nie wytrzymałabym z nią nawet godziny. Na szczęście podobno w kolejnych tomach jest dużo lepiej, więc mam nadzieję, że polubimy się bardziej, ponieważ ciężko będzie mi wytrzymać.

Napis na okładce zapowiada paranormal romance, czego możemy uświadczyć w zasadzie na ostatnich stronach i to w wersji bardzo minimalistycznej. Chyba, że bralibyśmy pod uwagę infantylne podchody obojga, które trwają do samego końca, to wtedy faktycznie mogłabym wybaczyć wspomniany blurb. Generalnie zabrakło mi tutaj dreszczyku emocji, przywiązania do bohaterów czy samej akcji, bo tej jest jak na lekarstwo...

Nie mogę napisać, że żałuję sięgania po tę lekturę, bo zgrzeszyłabym. Jednak Szeptucha utwierdziła mnie w przekonaniu, że magia i zjawiska nadprzyrodzone to tematy, które nie wpisują się w mój gust czytelniczy. Książkę przeczytałam i na pewno sięgnę po kolejne części, aby dowiedzieć się, jak autorka rozwiązała wszelkie sprawy, aczkolwiek nie wiem, kiedy to nastąpi, ponieważ na dzień dzisiejszy nie ciągnie mnie do tej opowieści. 

Nie zrozumcie mnie źle - powieść jest całkiem składnie napisana, a fanów gatunku na pewno zachwyci. Doceniam pióro Katarzyny Bereniki Miszczuk oraz oryginalny pomysł na fabułę, ale jednak sama tematyka nie jest dla mnie. Zdecydowanie jestem zwolenniczką historii dziejących się w realnym świecie. Fragmenty bliskie aktualnym czasom czytałam z przyjemnością, gorzej było z tymi totalnie magicznymi, ale tak to jest, jak człowiek przeciwstawia się swojej intuicji czytelniczej. 

Książka bierze udział w wyzwaniu: Dziecięce poczytania Bonusowe oraz Pod hasłem.

Dane techniczne o książce

Wydawnictwo: W.A.B.

Seria/cykl: Kwiat Paproci

Data wydania: 3 lutego 2016

Liczba stron: 416

Gatunek: literatura fantastyczna