Kiedy zdrada nie jest niczym złym: "Nieświęta rodzina" - Danuta Noszczyńska

Chyba nikogo już nie zdziwi, że literatura polska to coś, co uwielbiam. To właśnie po książki rodzimych pisarzy sięgam najczęściej, chociaż nawet w tej kwestii mam nadal ogromne zaległości. Lubię poznawać nowych autorów, jak również powracać do tych już znanych. Tym razem padło na Nieświętą rodzinę Danuty Noszczyńskiej, której twórczość rozpoczęłam jakiś czas temu od zaskakującej Dopóki śmierć nas nie połączy. 

W domu Agi nigdy nie zwracano bacznej uwagi na bycie wiernym. Dziadek będący amantem, nieustannie poszukuje kolejnych zdobyczy, kiedy tylko znudzi się aktualną partnerką. Babcia, ślepo zakochana w (później już byłym) mężu, skacze wokół dziadka pomimo jego związków z innymi. Matka głównej bohaterki to także niezwykle kochliwy typ kobiety, który nie przejmuje się posiadaniem męża. Przez to wszystko Aga nie potrafi nawiązać zdrowej relacji z mężczyzną - najpierw totalnie wierząc człowiekowi, któremu nie powinno się ufać, a potem wiążąc się nie z miłości, a z rozsądku. 

Spore grono osób zarzuca Noszczyńskiej zbyt powierzchowne podejście do kwestii rozwiązłości. Faktycznie książka jest utrzymana w zabawnym klimacie, a sami bohaterowie prowadzą raczej swobodny tryb życia, nie przejmując się zanadto wiernością małżeńską. Moje poglądy są zgoła inne, ale zupełnie mi to nie przeszkadzało w poznawaniu dalszych losów wykreowanych postaci. Na rynku wydawniczym istnieje multum powieści poruszających tematykę zdrad, które utrzymane są w poważnym tonie, dlatego jedna podchodząca do tego wątku w sposób bardziej żartobliwy, w moim odczuciu nie jest niczym gorszącym. 

Nie bacząc na całą humorystyczną otoczkę, ta historia jest naprawdę bardzo smutna. Wszyscy pragniemy kochać i być kochanymi, co jest zupełnie naturalne. Niestety nie każdy ma szansę na doznanie prawdziwego szczęścia w miłości, dlatego niejednokrotnie poszukuje go poza związkiem, aby chociaż na chwilę zaspokoić swoje pragnienia. Wiele zależy także od schematów relacji międzyludzkich wyniesionych z dzieciństwa. Nie da się ukryć, że dość często dzieci powielają wzorce postępowania w dorosłym życiu. Jeżeli małżeństwo rodziców było zgodne i względnie szczęśliwe, to istnieje większe prawdopodobieństwo, że ich potomstwo będzie starało się tworzyć podobne związki. Jednak jeśli wierność oraz miłość nie były na pierwszym miejscu, to i dzieci mogą mieć z tym duży problem. 

Nieświęta rodzina w dość oryginalny sposób pokazuje, jak nawyki wyniesione z domu potrafią namieszać w naszym dorosłym życiu. Generalnie sama opowieść jest nieco zbyt przejaskrawiona - raz wali się wszystko, aby za chwilę było aż nazbyt słodko. Zabrakło mi także zagłębienia się w psychikę bohaterów, bo dużo tu odniesień do przeszłości głównej bohaterki i całej jej rodziny, a także opisów aktualnych wydarzeń, jednak same przeżycia i odczucia postaci są przedstawione zanadto pobieżnie. Niemniej na pewno sięgnę po resztę tomów tego cyklu, aby przekonać się, który grzech główny został przedstawiony w najbardziej trafny sposób.

Książka bierze udział w wyzwaniach: Dziecięce poczytania Bonusowe, Grunt to okładka oraz Pod hasłem.

Dane techniczne o książce

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Seria/cykl: Siedem Grzechów Głównych (tom 3)

Data wydania: 10 listopada 2017

Liczba stron: 360
Gatunek: powieść obyczajowa